Η μεγαλύτερη μουσική ιδιοφυΐα της Ελλάδας, ο Μάνος Χατζηδάκις, γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1925 στην Ξάνθη. Ήταν γιος του δικηγόρου Γεωργίου Χατζηδάκη και της Αλίκης Αρβανιτίδου. Μετά τον χωρισμό των γονιών του, το 1932, ο Μάνος Χατζηδάκις με τη μητέρα του και την αδελφή του, εγκαταστάθηκαν οριστικά στην Αθήνα. Εν τω μεταξύ, από τα τέσσερά του χρόνια είχε αρχίσει μαθήματα πιάνου, ενώ παράλληλα διδασκόταν βιολί και ακορντεόν.
Το 1938 ο πατέρας του σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα, γεγονός που σε συνδυασμό με την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, επέφερε μεγάλες οικονομικές δυσχέρειες στην οικογένεια. Ο νεαρός Μάνος εργάστηκε για βιοπορισμό ως φορτοεκφορτωτής στο λιμάνι και παγοπώλης στο εργοστάσιο του Φιξ. Παράλληλα, επέκτεινε τις μουσικές του γνώσεις κάνοντας ιδιαίτερα θεωρητικά μαθήματα την περίοδο 1940 – 1945. Κατά την τελευταία περίοδο της Κατοχής γνώρισε και τον Μίκη Θεοδωράκη, με τον οποίον σύντομα ανέπτυξε ισχυρή φιλία.
Το 1945 ξεκίνησε μια περίοδος έντονης δημιουργικής δράσης. Ο Χατζηδάκις συνέθετε ασταμάτητα για το θέατρο και αργότερα για τον κινηματογράφο, όπου γνώρισε μεγάλη δημοφιλία με τις ταινίες «Στέλλα», «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο» και «Ο Δράκος».
Την επόμενη περίοδο συνδέθηκε με άλλους καλλιτέχνες και ποιητές, όπως ο Νίκος Γκάτσος, ο Γεώργιος Σεφέρης, ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Άγγελος Σικελιανός και ο ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης. Έγραψε μουσική για τις ταινίες «Μανταλένα», η «Αλίκη στο ναυτικό» κ.ά.
Το 1961 κέρδισε το Όσκαρ για το τραγούδι του «Τα παιδιά του Πειραιά».
Ο Μάνος Χατζηδάκις θεωρείται ο πρώτος που συνέδεσε μεταπολεμικά, τη λόγια μουσική με τη λαϊκή παράδοση. Πολλά από τα εκατοντάδες έργα του αναγνωρίζονται σήμερα ως κλασικά.
Ο θάνατος τον βρήκε στην Αθήνα στις 15 Ιουνίου 1994. Ήταν 68 χρονών. Το πένθος ήταν βαρύ όχι μόνο για τους Έλληνες αλλά για όλο τον κόσμο! Φέτος, συμπληρώνονται 30 χρόνια από τον θάνατό του. Όμως, συνεχίζει να ζει για πάντα μέσα από τη μουσική και τα αριστουργηματικά έργα που έγραψε, κάποια από τα οποία είναι:
Στέλλα (1955)
Παραμύθι χωρίς όνομα, Όρνιθες (1959)
Οδός Ονείρων (1962), Μαγική πόλις (1963)
Το χαμόγελο της Τζοκόντας, Δεκαπέντε εσπερινοί (1964)
Αθανασία (1975), Η εποχή της Μελισσάνθης (1980)
πηγές: el.wikipedia.org
Ιωάννα Κ.
