Ακόμη θυμάμαι την έκφραση του πατέρα μου, όταν του ζητούσα να μου αγοράσει καινούρια σβήστρα!! «Ένα ταβάνι σβηστήρια έχεις! Κι άλλη;» μου έλεγε έκπληκτος! Αν και ποτέ δεν κατάλαβα τη μονάδα μέτρησης «Ένα ταβάνι» ωστόσο τού’δινα πάντα δίκιο για την αντίδραση μια και η κατεργαρούλα μπορεί να μην τη τις έχανα, αλλά μόλις μου έλεγε κάποιος : «Αχ τι ωραία σβήστρα.» απαντούσα : «Σου αρέσει; Σου τη χαρίζω!» Ο Μαχαραγιάς με τα «σβηστήρια»!
Δεν είναι όμως μόνον οι σβήστρες. Τι να κάνουν οι έρημοι οι γονείς; Τι να προλάβουν; Μόνο στ’ολοήμερο είμαι μόνιμα με τη φράση :»Τίνος είναι αυτό;» Φεύγουν και μένει πίσω η μισή τσάντα και τα μισά ρούχα παρόλες τις υπενθυμίσεις! «Τι έχεις να πάρεις μαζί σου όλο και όλο:» τους λέω πειράζοντας τα «Την τσάντα ΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΕΣΑ, το μπουφάν και το κεφάλι σου.» Και γελάνε. Και το βιολί, βιολάκι! Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι καλύτερη! Πάντα αφήνω κάτι πίσω μου για… να με θυμούνται! Με τόσα σχολεία, τα καίω και εγώ τα λάδια μου! Οπότε… για να δούμε πώς θα σώσουμε το βιός μας!
Δρ. Εύη Κουγιουμτζή
Πώς να μη χάνουν τα πράγματά τους στο σχολείο.
Για οτιδήποτε αφορά στους συνδέσμους, στους οποίους σας παραπέμπουμε, ή σε διαφήμισή τους, δε φέρουμε καμία ευθύνη ούτε έχουμε ίδιον όφελος.
Υπεύθυνη στήλης : Ζωή Σκουλή
