Μια μέρα στο ολοήμερο είχα αφήσει το super zing πάνω στο θρανίο. Ξέρετε αυτά τα περίεργα πλασματάκια που τα βάζεις πάνω στο μολύβι σου. Τελειώνει λοιπόν το διάλειμμα και «παφ» πουθενά το super zing. Ψάχνω αλλά τίποτα. Ρωτάω τους συμμαθητές  μου, αλλά ούτε αυτοί ήξεραν κάτι. Την επόμενη μέρα υπέθεσα ότι μου το είχαν πάρει. Αποφάσισα να το πω στον δάσκαλο της τάξης μου. Τελικά το βρήκα με τη βοήθεια του. Δεν ξέρω πως έκανε την έρευνα του αλλά ήταν πετυχημένη. Αυτός ή αυτή που το πήρε  δεν τιμωρήθηκε, γιατί του δώσαμε την ευκαιρία ,να μάθει από το λάθος του/της , χωρίς συνέπειες. Αν ξαναγίνει όμως τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Οι γονείς μου, μου είπαν να προσέχω τα πράγματα μου περισσότερο από εδώ και πέρα ,αλλά και ότι πρέπει να λέμε στους μεγαλύτερους τι έχει συμβεί, ειδικά όταν μιλάμε για κλοπή, έστω και μικρής αξίας. Τελικά πιστεύω ότι όλοι μάθαμε κάτι από αυτή την ιστορία και ελπίζω ότι δε θα ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο σε εμένα ή άλλο μαθητή του σχολείου. Γιατί στο σχολείο εκτός από συμμαθητές είμαστε και φίλοι. Και «οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους».