Οδοντίατρος

  Υπάρχουν  αρκετά  επαγγέλματα, που έκαναν οι άνθρωποι από τα  πιο παλιά  χρόνια, που κράτησαν  μέχρι  και  σήμερα.

Ένα  επάγγελμα  που κράτησε  μέχρι σήμερα  είναι ο οδοντίατρος. Ο πρώτος γνωστός  άνθρωπος  που  άσκησε  την  οδοντιατρική πρακτικά  ήταν ο Αιγύπτιος  Hazy-Re τo 2.600 π.χ. Για  πολλούς  αιώνες  αργότερα  ο  οδοντίατρος δεν  ήταν  επάγγελμα  και  γινόταν  από  πρακτικούς  οι  οποίοι  περιστασιακά  βοηθούσαν τους  ανθρώπους, που  είχαν  πρόβλημα  με  τα  δόντια  τους. Χρησιμοποιούσαν  διάφορους  τρόπους  για  να  αντιμετωπίσουν την τερηδόνα,  την  εξαγωγή, την  κινητικότητα  των δοντιών  και τα  κατάγματα  γνάθων. Το  ρόλο  αυτόν  τον  έπαιξαν  πολλές  φορές   στη  διάρκεια  του  Μεσαίωνα  στην  Ευρώπη  μοναχοί  και  μετέπειτα  κουρείς  οι  οποίοι  διέθεταν  και  τα  κατάλληλα  εργαλεία  όπως  μαχαίρια  και  ψαλίδια.

Το  1790  ανακαλύφθηκε  ο  πρώτος  ποδοκίνητος  οδοντιατρικός  τροχός   από  τον  John Greenwood και την ίδια χρονιά  ανακαλύφθηκε  η  πρώτη  οδοντιατρική  καρέκλα. Το  1840    δημιουργήθηκε  στη  Βαλτιμόρη  η  πρώτη  οδοντιατρική  σχολή  και  τελικά  ο  οδοντίατρος  γίνεται  επάγγελμα.  Η  οδοντιατρική  εξελίχθηκε  στα  μεταγενέστερα  χρόνια  και  ειδικά  τον  20αιώνα, με  την  ανακάλυψη  του  ηλεκτρισμού  με  σύγχρονα  μηχανήματα   καθώς  και με νέες τεχνικές και υλικά.

Ο  οδοντίατρος  βοηθάει  σημαντικά  τον  άνθρωπο  απαλλάσσοντας  τον  από  τον  πόνο  και  διευκολύνοντάς  τον  στη  μάσηση , βελτιώνει  την  υγεία  του  αλλά  και  την  επιβίωσή  του. Είναι  ένα  επάγγελμα  αλλά  και  λειτούργημα  που  ασκείται  άμεσα  στον  άνθρωπο  χρησιμοποιώντας  ιδιαίτερες  γνώσεις  και  δεξιότητες. Οι  γνώσεις  δεν  είναι  μόνο  ειδικές  για  την  περιοχή  του  στόματος  και  των  δοντιών  αλλά  και  γενικής  ιατρικής  που  αφορούν  όλο  το  ανθρώπινο  σώμα. Επίσης  απαιτούνται  γνώσεις  ψυχολογίας  για  την  καλύτερη  προσέγγιση  και  μεταχείριση  του  ασθενή. Ταυτόχρονα  ο  οδοντίατρος  πρέπει  να  έχει τεχνική  και  καλλιτεχνική   δεξιότητα  προκειμένου  οι  κατασκευές  στο  στόμα  να  έχουν  όμορφο  αισθητικό  και  λειτουργικό  αποτέλεσμα. Η συγκεκριμένη  δεξιότητα  δεν  αποκτάται  μόνο  με την  εκπαίδευση , αλλά  πρέπει  να  είναι  και  έμφυτη.

Όπως  κάθε  επάγγελμα  έχει  θετικά  και  αρνητικά  σημεία  που  το  κάνουν  ή  πολύ  αγαπητό  σε  αυτόν  που  το  ασκεί, ή  δυσάρεστο  και  ψυχαναγκαστικό. Οι  θετικές  πλευρές  του  είναι  η  χαρά  της  δημιουργίας  καλλιτεχνικών  κατασκευών, της  επικοινωνίας  με  τον  συνάνθρωπο  αλλά  και  της  προσφοράς  βοήθειας  σε αυτόν. Οι  αρνητικές  πλευρές  του  απ’ την  άλλη  είναι  ότι  απαιτείται  τεράστια  υπομονή, ψυχραιμία  και  επιμονή, τόσο  για  τις  κατασκευές  που  δημιουργούνται  λόγω  τεχνικών  δυσκολιών, όσο  και  για  τον  χειρισμό  του  ασθενή  με  τον  καλύτερο  δυνατό  τρόπο, έτσι  ώστε  να  είναι  συνεργάσιμος, χωρίς να  δημιουργηθούν  σ’ αυτόν  ψυχικά  τραύματα.

Το  οδοντιατρικό  επάγγελμα  ασκείται  σε  ιδιωτικό  ιατρείο, σε  δημόσιες  και  ιδιωτικές  κλινικές, σε  Κέντρα  Υγείας  καθώς  και  στις  Πανεπιστημιακές  κλινικές.

Επέλεξα  να  παρουσιάσω  το  επάγγελμα  του  οδοντιάτρου, γιατί  είναι  το  επάγγελμα  ενός  συγγενή  μου  και  το  έχω  ζήσει  από  κοντά. Από  πολύ  μικρός  έκανα  σφραγίσματα, εξαγωγές, ορθοδοντική  και  ένα  χειρουργείο  σε  ένα  δόντι  μου. Έχω  συνηθίσει  όλες  τις  οδοντιατρικές  εργασίες. Συνεργάζομαι  με  υπομονή  κι  όλοι  με  θαυμάζουν  γι’ αυτό.

Ίσως  όλες  αυτές  οι  εμπειρίες  με  βοηθήσουν  κάποτε  και  ίσως  στο  μέλλον  να  γίνω  οδοντίατρος.

Μιχάλης Άγγελος

Προσέχω τα δόντια μου!!

Αναφορές

Οδοντιατρική ιστορία + συνέντευξη

Ημερομηνία  επίσκεψης:29/3/2013