Την προηγούμενη εβδομάδα με τις τάξεις Ε’ και Στ’ επισκεφθήκαμε το όμορφο κτίριο. Φτιάχτηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. Κατά την επισκευή του θεάτρου εντοπίστηκαν παλαιότερα στοιχεία όπως και η αρχική ξύλινη σκηνή, μία εντυπωσιακή κατασκευή από τις λίγες σωζόμενες στην Ευρώπη, καθώς και τα εντυπωσιακού ανοίγματος ξύλινα ζευκτά της στέγης.

Αμέσως μετά τα εγκαίνια η Δημοτική Αρχή του Πειραιά παραχώρησε το θέατρο στους δύο θιάσους Δ. Αλεξιάδη και Ταβουλάρη για αξιοπρεπή παρουσίαση θεατρικών έργων. Έτσι τα πρώτα έργα που ανεβάστηκαν με σπουδαία επιτυχία ήταν τα: «Μαρία Δοξαπατρή» του Δ. Βερναδάκη, «Προμηθεύς» του Ι. Καλοστύπη, «Κρίσπος» του Αντωνιάδη, «Βασίλειος Βουλγαροκτόνος» του Γ. Στρατήγη, «Ο Αγαπητικός της Βοσκοπούλας» του Δ. Κορομηλά, «Το πρώτον πυρ» του Μ. Λάμπρου, «Ο Γενικός Γραμματεύς» του Καπετανάκη, «Η Νίκη του Λεωνίδα» του Χ. Αννίνου κ.ά. Στη συνέχεια ανέλαβε ο θίασος του Κ. Χρηστομάνου με εξαιρετικές επίσης παραστάσεις όπου και ακολούθησαν μεταξύ άλλων η οπερέτα «Μπεφάνα» , ο «Άμλετ» του Σαίξπηρ, η αριστοφανική κωμωδία «Εκκλησιάζουσες«, σε απόδοση στη δημοτική γλώσσα, του Π. Δημητρακόπουλου, το δράμα «Μπροστά στους ανθρώπους» του Μάρκου Αυγέρη.

Εντυπωσιαστήκαμε με τις κολόνες με κορινθιακά κιονόκρανα. Υπήρχε πολύ πολυτέλεια και ξεναγοί, που μας ξενάγησαν στο χώρο. Η εξωτερική πλευρά του θόλου ήταν υπέροχη. Η παράσταση ήταν εντυπωσιακή, το ίδιο και το σκηνικό. Ο τίτλος της παράστασης ήταν ‘ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ’, η οποία μας μεταδίδει ένα μήνυμα και από αυτό να θυμόμαστε ότι οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μας ήταν και εκείνοι πρόσφυγες, να καταλάβουμε τον πόνο τους. Ήταν μια φανταστική εκδρομή στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και ελπίζουμε σε ανάλογες ωραίες επισκέψεις.  ΛΕΜΟΝΙΔΟΥ ΑΡΓΥΡΩ (τάξη Στ’)