Τα πιο ωραία Χριστούγεννα μου ήταν όταν ήμουν στην ηλικία των 11 ετών . Ήταν πρωτοχρονιά , είχαμε μαζευτεί μέσα στο σπίτι πολλά άτομα συγγενείς , γείτονες και φίλοι . Η μητέρα μου με την γιαγιά μου ήταν στην κουζίνα και μαγείρευαν όλη την ημέρα , οι υπόλοιπες γυναίκες βοηθούσαν με την τακτοποίηση του τραπεζιού. Από την άλλη πλευρά οι άντρες του σπιτιού καθόντουσαν στο σαλόνι, όπου θα γινόταν και το τραπέζι , και έπιναν το ποτό τους . Ύστερα εμείς τα παιδιά παίζαμε στο δωμάτιό μας . Επίσης εκείνη την περίοδο μου είχε κολλήσει στο κεφάλι να δω και να μάθω αν τελικά ο Αϊ Βασίλης υπάρχει , διότι είχα υποψίες πως κάποιος από το σπίτι έφερνε τα δώρα . Έτσι το σχέδιο μου πήγε ως εξής. Αρχικά σημείωσα σε ένα τετράδιο όσους είχαν έρθει στο σπίτι μας . ‘Έπειτα έβαζα τικ σε όσους έβλεπα πως ήταν όντως στο σπίτι . Τέλος ο μόνος που έλειπε ήταν ο θείος μου . Έψαξα σε όλο το σπίτι και δεν τον βρήκα αυτό μόνο ένα πράγμα σήμαινε πως τελικά το σχέδιο μου πέτυχε και κατάλαβα ποιος φέρνει τα δώρα. Βέβαια έπρεπε κάπως να το επιβεβαιώσω. Κάθε χρόνο ρίχνουν πυροτεχνήματα και κάθε χρόνο πηγαίνουμε στο μπαλκόνι για να τα δούμε ώστε κάποιος να πάει να αφήσει τα δώρα στην πόρτα . Οπότε σκέφτηκα αφού η μπαλκονόπορτά μας βλέπει στην έξω πόρτα και έχει και τζάμι, ας δω ποιος θα αφήσει τα δώρα για να επιβεβαιώσω πως το σχέδιο μου πέτυχε . Όταν κοίταξα στην πόρτα είδα τον θείο μου να αφήνει τα δώρα και έτσι κατάλαβα πως το σχέδιο μου πέτυχε. Ήμουνα πολύ χαρούμενος και στενοχωρημένος ταυτόχρονα ,διότι κατάλαβα πως δεν υπάρχει ο Αϊ Βασίλης. Αυτά ήταν τα αγαπημένα μου Χριστούγεννα .
Καλά Χριστούγεννα! Σας εύχομαι υγεία και αγάπη!
