Συνέντευξη με έναν δάσκαλο
του σκάκι
Ο κύριος Μπανίκας είναι ένας από τους καλύτερους σκακιστές στην Ελλάδα και δάσκαλος του σκάκι στην «Πνευματική Στέγη» Περιστερίου.
Κύριε Μπανίκα, είμαστε μαθητές του 4ου Γυμνασίου Πετρούπολης. Μαζί με μια ομάδα συμμαθητών μου έχουμε αναλάβει την επιμέλεια των θεμάτων της ετήσιας εφημερίδας του σχολείου μας.Θα θέλαμε λοιπόν να φιλοξενήσουμε στις σελίδες της μια συνέντευξή σας, σχετικά με το σκάκι και τη δική σας διαδρομή στα χρόνια που ασχολείστε με αυτό.
1. Σε ποια ηλικία ξεκινήσατε να παίζετε σκάκι;
Χ.Μ. : Ξεκίνησα το σκάκι σε ηλικία 9 χρόνων αν και τις κινήσεις τις είχα μάθει λίγο νωρίτερα από τους γονείς μου. Επειδή μου άρεσε παρά πολύ το σκάκι – αυτή η πνευματική μάχη μεταξύ 2 παικτών - γράφτηκα, στην ηλικία των εννέα, σε μια παιδική βιβλιοθήκη όπου γινόντουσαν δωρεάν μαθήματα σε μικρά παιδιά .Αντίστοιχα και στις μέρες μας πολλά παιδιά μπορούν να παρακολουθήσουν μαθήματα σκάκι στα σχολεία τους και όσα από αυτά ενδιαφέρονται πιο σοβαρά, καλό θα ήταν να γραφτούν σε κάποιο σκακιστικό σύλλογο.
2. Είχατε κάποιο σκακιστικό πρότυπο τότε;
Χ.Μ. : Ναι φυσικά. Ποιος άλλωστε δεν έχει; Ο Γκάρυ Κασπάροφ. Για όσους δεν ξέρουν, ίσως ο μεγαλύτερος σκακιστής όλων των εποχών. Ακόμη θυμάμαι το 1988 (ήμουν 10 ετών) όταν τον είδα από κοντά στην Ολυμπιάδα σκάκι που είχε γίνει στη Θεσσαλονίκη, από όπου και κατάγομαι.
3. Γιατί σας αρέσει το σκάκι; Τι είναι αυτό που σας προσφέρει;
Χ.Μ. : Είναι κάτι που με γεμίζει με χαρά και μου δίνει τη δυνατότητα, σε κάθε παρτίδα, να δημιουργώ κάτι καινούργιο. Και μέσα από τους αγώνες μου, αλλά και μέσα από τα μαθήματα που δείχνω, πάντα μου προσφέρει μια μοναδική ευχαρίστηση δημιουργίας. Πολλές φορές παρακολουθώ για ώρες παρτίδες κορυφαίων παικτών που μεταδίδονται live μέσω internet
4. Ποιος σας βοήθησε να φτάσετε σε αυτό το υψηλό επίπεδο;
Χ.Μ. : Είχα διάφορους δασκάλους και όλοι με βοήθησαν. Οι δύο όμως κύριοι δάσκαλοι μου ήταν ο Στράτος Γρίβας (από 10έως 12 ετών) και αργότερα ο Θεόδωρος Χαριτάκης (από 13 έως 17 ετών). Μετά είχα πολύ καλούς φίλους όπως ο Γιάννης ο Νικολαΐδης που με βοήθησε να γίνω Grandmaster.
5. Το ELO είναι η διεθνής αξιολόγηση κάθε παίκτη στο σκάκι. Τι αξία έχει για σας το ELO ; Ποιο είναι το μεγαλύτερο ELO που έχετε φτάσει;
Χ.Μ. : Για πολλά χρόνια βρίσκομαι στο τοπ 100 με 200 παγκοσμίως. Αυτό με βοηθάει να έχω προσκλήσεις σε διεθνή τουρνουά. 2648 νομίζω ήταν το μεγαλύτερο μου ELO.
6. Ποια είναι η νίκη που είχε τη μεγαλύτερη αξία για εσάς ;
Χ.Μ. : Έχοντας 4 χάλκινα μετάλλια σε πανευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα νέων, 1 πρωτάθλημα Ευρώπης στο γρήγορο σκάκι, χάλκινο μετάλλιο στο Πεκίνο και 8 πρωτάθλημα Ελλάδας ανδρών, θα έλεγα πως πολλές από αυτές τις στιγμές ήταν ξεχωριστές. Νομίζω όμως ότι αυτή η στιγμή που πραγματικά θυμάμαι έντονα ήταν όταν η εθνική μας ομάδα το 2008 κέρδισε την Ρωσία, την καλύτερη ομάδα στο κόσμο 2.5-1.5. Πάντως είναι σημαντικό να μαθαίνουμε από τις ήττες μας, από τα λάθη μας. Τότε γινόμαστε καλύτεροι.
7. Έτυχε ποτέ να αντιμετωπίσετε κάποιον σκακιστή που θαυμάζατε ; Ποιο ήταν το συναίσθημα που νιώσατε τότε;
Χ.Μ. : Καλά… Ο Κασπάροφ. Είχα την τιμή να παίξω ένα ματς blitzμαζί του και σας λέω με βεβαιότητα …είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίζεις το είδωλό σου.
8. Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σας στο σκάκι;
Χ.Μ. : Στόχους πρέπει πάντα να έχεις. Αλλιώς βαλτώνεις. Ελπίζω, σε προσωπικό επίπεδο, να ξαναφτάσω σύντομα το 2650ELO και φυσικά οι μαθητές μου να συνεχίσουν να μου προσφέρουν χαρές όπως το κάνουν άλλωστε τόσα χρόνια.
9. Πως σας φάνηκε η τελευταία εμφάνιση της εθνικής ομάδας της Ελλάδας στο Ρέικιαβικ ;
Χ.Μ. : Η εθνική γενικώς είναι μια καλή ομάδα με διάφορες επιτυχίες τα τελευταία χρόνια. Φέτος δυστυχώς δεν πήγαμε τόσοκαλά στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα αλλά σε ατομικό επίπεδο ο Γιάννης Παπαϊωάννου σημείωσε ισοπαλία με τον παγκόσμιο πρωταθλητή Μάγκνους Κάρλσεν! Πράγμα που δείχνει ότι έχουμε δυνατότητες αρκεί να το πιστέψουμε και να τις αξιοποιήσουμε.
Γιάννης Κοντοπανάγος Α3
