Πάνω στη λοφοσειρά της Φολόης που κατεβαίνει Νότια – Νοτιοδυτικά μέχρι τη θάλασσα, μαζί με άλλα χωριά βρίσκεται και το χωριό μας η Κορυφή. Πάνω από το Βούναργο, δίπλα από το Φραγκοπήδημα απέχει περίπου 12 χλμ από τον Πύργο και 11 χλμ από την Αμαλιάδα. Παλιά η ονομασία του ήταν Κουκουβίτσα. Το 1955 μετονομάστηκε σε Κορυφή. Η λέξη «Κουκουβίτσα» έχει σλαβική ρίζα και σημαίνει κάτι σαν περιοχή «του κούκου». Ανήκει σήμερα στο Δήμο Πύργου. Το 1912 έγινε κοινότητα με το όνομα «Κουκουβίτσα». Το 1997 προσαρτήθηκε στο δήμο Ιαρδάνου. Σε μια απογραφή που έγινε το 1860 υπήρχαν 92 κάτοικοι. Σήμερα κύρια ενασχόληση είναι η γεωργία, τα αμπέλια, η σταφίδα, οι ελιές και μερικές κτηνοτροφικές μονάδες. Η έκταση του χωριού μας είναι σχετικά μεγάλη έναντι άλλων κοινοτήτων.

Μονή Φραγκοπηδήματος

Στο χωριό μας υπάγεται και η μονή του Φραγκοπηδήματος. Η ιστορία του χωριού μας είναι άρρηκτα δεμένη μετη μονή Φραγκοπηδήματος. Ιδρύθηκε περίπου τον 14ο αιώνα και πήρε το όνομα της γιατί σύμφωνα με την παράδοση κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας στην περιοχή, ένας Φράγκος Ιππότης για να γλυτώσει από την καταδίωξη Σαρακηνών πειρατών πήδησε έφιππος χωρίς να πάθει το παραμικρό από την βραχώδη πλαγιά ενός λόφου επικαλούμενος τον Άγιο Νικόλαο για να τον σώσει. Μάλιστα η παράδοση συνεχίζει αναφέροντας ότι υπήρχαν αποτυπωμένα και ίχνη από τα πέταλα του αλόγου του στον βράχο. Ο Φράγκος ιππότης λοιπόν για να ευχαριστήσει τον Άγιο του έχτισε ναό στην περιοχή εκείνη και του τον αφιέρωσε. Ένας ηγούμενος της μονής από τα Μαγούλιανα της Γορτυνίας παρακίνησε τους Μαγουλιανίτες να κατέβουν σε ακαλλιέργητες περιοχές του μοναστηριού, δίνοντας στο μοναστήρι ελάχιστα προϊόντα. Οι πρώτοι οικιστές μετά το 1833 ανεβοκατέβαιναν Μαγούλιανα – Κουκουβίτσα. Ασχολούνταν κυρίως με την εκχέρσωση, καρβουνοποιία και υλοτομία. Η περιοχή τότε ήταν ένα πλούσιο δάσος σε πεύκα, δρυς και άλλα είδη δέντρων που τροφοδοτούσαν το αγκυροβόλιο του Παλουκιού με κορμούς δέντρων για κατάρτια πλοίων και άλλα είδη ξυλείας. Το 1860 το χωριό αριθμούσε 92 κατοίκους. Ένα σημαντικό έργο για την εποχή ήταν το έργο της σημερινής μας εκκλησίας. Κουβάλησαν τότε κάρο επάνω σε μουλάρια γιατί το χωριό δεν είχε δρόμο για τροχοφόρα. Τις πέτρες τις μετέφεραν από κοντινή περιοχή και έχτισαν αυτό τον ωραίο ναό. Αυτό έγινε το 1870. Το 1878 λέγεται πως έγινε η πρώτη νεκροψία μέσα στην εκκλησία με κλαδευτήρι. Το 1957 σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του χωριού μας έπαιξε η κεραία του ΟΤΕ που δημιουργήθηκε στη θέση «Σκυλόβραχος» με αποτέλεσμα το χωριό στις αρχές της δεκαετίας του 60 να πάρει τηλέφωνο και ρεύμα. Το μέσο υψόμετρο του χωριού είναι 285 μ. Ο δρόμος που ένωσε το χωριό αμαξωτά με τη Βροχίτσα έγινε το 1928 με προσωπική εργασία των κατοίκων. Τα τεχνικά έργα υποστήριξε ο Δημήτριος Γόντικας, Μαγουλιανίτης Υπουργός της Ηλείας.

Το κάστρο της Κουκουβίτσας

Στην εφορία αρχαιοτήτων στην Ολυμπία, ένας από τους αρχαιολογικούς χώρους του νομού μας είναι και το κάστρο της Κουκουβίτσας. Ο Α. Σκιας το 1909 ερεύνησε τον αρχαιολογικό χώρο. Είναι ένα κάστρο που έχτισαν οι Πισσάτες εις βάρος των Ηλείων το 400-402 πχ. Κατά τα έτη 2001-2004 ανασκαφικές έρευνες βοήθησαν στην καλύτερη κατανόηση του Μνημείου.Το τείχος είναι χρισμένο με μεγάλους ορθογώνιους πυρόλιθους. Η πύλη του εντοπίζεται στα ανατολικά. Η θέση είναι καίρια με άριστη κατόπευση της Ήλιδας και της γύρω περιοχής. Εντός του περίβολου βρέθηκαν Μυκηναϊκά κατάλοιπα. Παρά τις υποσχέσεις, ο δρόμος για το μνημείο δεν έχει αξιοποιηθεί. Απέχει από το χωριό περίπου 1500 μέτρα. Το κάστρο έχει υψόμετρο 500 μ. Νοτίως του χωριού μας, στη θέση Τριανταφυλλιά βρέθηκε αξιόλογος μυκηναϊκός, ηγεμονικός τάφος και οικιστικά λείψανα. Στην περιοχή μου τα περισσότερα τα «κατάπιε» η χωματερή της Τριανταφυλλιάς. Στη θέση που έπρεπε να είναι το νοσοκομείο της Ηλείας, βρίσκεται ο σκουπιδότοπος αυτός που τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια να εκσυγχρονιστεί. Το κλίμα του χωριού μας είναι μοναδικό, υγιεινό, χωρίς ζέστη και κρύο. Στα χρόνια που δεν υπήρχε ιατρική υποστήριξη η θνησιμότητα των αγέννητων παιδιών ήταν μηδαμινή και η ελονοσία που μάστιζε τον κάμπο της Ηλείας, ήταν άγνωστη στο χωριό μας. Η θέα από το χωριό μου είναι μοναδική. Από το δρυοδάσος της Κάπελης στις Μεσσηνιακές ακτές, στον κάμπο του Πύργου, με τον Αλφειό από την πλευρά του κάμπου της Αμαλιάδας, ξεχωρίζουμε την Κουρούτα, τη Γαστούνη, την Ανδραβίδα και το κάστρο Χλεμούτσι. Αν τύχεις καλοκαίρι, στο ηλιοβασίλεμα, η Κεφαλλονιά και η Ζάκυνθος θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη σου.

Σωτηρόπουλος Κωνσταντίνος (Ε’ τάξη)