Την Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014, οι μαθητές και μαθήτριες της Γ΄ τάξης του 7^ου Γυμνασίου Νέας Ιωνίας, επισκεφτήκαμε τον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας και μετά από 3 σχεδόν χιλιόμετρα πεζοπορίας, φτάσαμε στο ορειβατικό καταφύγιο στο Μπάφι. Σε αυτή μας την εξόρμηση είχαμε δυο πολύτιμους βοηθούς από τον Φυσιολατρικό Όμιλο Πειραιώς, τον κ. Νίκο Πανταζόπουλο και τον κ. Βασίλη Ξυδερό, τους οποίους ευχαριστούμε θερμότατα.

Για το πρώτο μέρος της πεζοπορίας μας, δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγράψουν το αποτέλεσμα της φωτιάς του 2007 που κατέκαψε το βουνό που οι κάτοικοι της πρωτεύουσας περπάτησαν τόσες φορές κι αγάπησαν με πάθος, όπου έκαναν ποδήλατο, αναρρίχηση ή απλά ένα πικ-νικ και υποδέχονταν κάθε εποχή. Η άλλοτε πανέμορφη και κατάφυτη από έλατα αυτή διαδρομή αποτελεί πλέον ανάμνηση…… Το Μαυροβούνι, το Όρνιο, ο Λαγός, ο Αέρας, η Κυρά, το Πλατύ βουνό, το Άλογο, η Σκίπιζα, το Βιλιάνι που ήταν όλα πυκνά δασωμένα από τεράστια, γέρικα έλατα και γεμάτα από ζώα, όπως ελάφια, ζαρκάδια, αλεπούδες, σκιουράκια, τσακάλια, ασβοί, χελώνες, λαγοί, ερπετά, πουλιά και φωλιές με νεοσσούς έγιναν στάχτη. Η περιοχή Παλιοχώρι δεν υπάρχει πια, το σαλέ »Κυκλάμινα» και η Αγία Τριάδα κάηκαν ολοσχερώς. Το αρχέγονο δάσος της Πάρνηθας, το μοναδικό καταφύγιο ελαφιών και άλλων υπερσπάνιων ειδών, πληγώθηκε ανεπανόρθωτα και αυτό δεν αλλάζει….Το μόνο που αντικρίζεις εκεί πάνω είναι απέραντα δάση από καμένους κορμούς, τέφρα και πέτρες. Πρόκειται για ένα τεράστιο, με όλη τη σημασία της λέξης, έγκλημα σε βάρος τη φύσης με ανυπολόγιστες συνέπειες πάνω μας και πάνω στις επόμενες γενιές.

Η εικόνα αυτή, στάθηκε αφορμή να αναλογιστούμε πώς η ανθρώπινη αμέλεια ή πρόθεση, μπορεί να οδηγήσει σε μια ασύλληπτη οικολογική καταστροφή. Από την άλλη, ακόμα κι ένα δέντρο, ένα θάμνο ή ένα κλαρί να σώσεις από τη φωτιά είναι πολύ σπουδαίο πράγμα. Είναι το λιγότερο που μπορείς να κάνεις για έναν ορεινό παράδεισο που προσφέρει ομορφιά, χαρά, περιπέτειες και συγκινήσεις, αλλά σε μια νύχτα μπορεί να γίνει «κρανίου τόπος».

Παρόλα αυτά, και παρά την απογοητευτική εικόνα των καμένων, σε μεμονωμένα σημεία που διασώθηκαν από τη φωτιά μπορούμε να θαυμάσουμε το μεγαλείο της φυσικής ομορφιάς της Πάρνηθας. Και αυτό ήταν το δεύτερο μέρος της διαδρομής μας. Στενά μονοπάτια, καταπράσινο τοπίο, ρυάκια νερού από τα χιόνια που έλιωναν, πουλιά, ζωή παντού… που μας δημιούργησε ευεξία και μας έκανε να αφεθούμε στη μαγεία της φύσης.

 

Αναδασώσεις στην Πάρνηθα

Επτά χρόνια πέρασαν από την καταστροφική πυρκαγιά που αποτέφρωσε 48.000 στρέμματα δάσους μέσα στον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας. Από τότε, ο τελευταίος πνεύμονας της Αττικής αγωνίζεται να αποκτήσει ξανά τον φυσικό του πλούτο και μέρα με τη μέρα ξαναγεννιέται μέσα από τις στάχτες του.

Οι πρώτες αναδασώσεις ξεκίνησαν το 2008 και μέχρι το 2012 είχαν αποκατασταθεί ήδη 4.000 στρέμματα καμένης γης, ενώ ο στόχος είναι να ζωντανέψει ξανά το μοναδικό ελατόδασος που καταστράφηκε σχεδόν στο 70% από τις φωτιές του 2007. «Μέχρι τότε, η Πάρνηθα είχε αντιμετωπίσει μικρές σε έκταση πυρκαγιές, αλλά τον Αύγουστο του 2007 έγινε τεράστια ζημιά στο οικοσύστημα. Κάηκαν 21.800 στρέμματα κεφαλληνιακής ελάτης, 10.561 στρέμματα πευκοδάσους και 3.976 στρέμματα με αείφυλλα και πλατύφυλλα δέντρα», εξηγεί η δασολόγος και υπεύθυνη αναδασώσεων του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας, Μαρία Παπανδρέου.

Φυσική αναγέννηση

Τα περισσότερα φυτά που κάηκαν, όπως τα πεύκα, οι ιτιές, οι κουμαριές, τα πλατάνια, τα κυπαρίσσια αλλά και βότανα και λουλούδια, έχουν αναβλαστήσει μόνα τους, πρασινίζοντας το βουνό, που ωστόσο θα χρειαστεί τουλάχιστον 40 χρόνια μέχρι να σταματήσει να θυμίζει κρανίου τόπο. Το μόνο είδος που χρειάζεται «τεχνητή» βοήθεια είναι τα έλατα της Πάρνηθας, τα οποία δεν φυτρώνουν σε κανένα άλλο σημείο της Ελλάδας και επιβάλλεται η διατήρησή τους για την προστασία της βιοποικιλότητας.

Αυτός ήταν ο λόγος που το 2008 δημιουργήθηκε ένα φυτώριο σε έκταση 8 στρεμμάτων και υψόμετρο 1.000 μέτρων, όπου μεγαλώνουν 300.000 μικρά έλατα. «Οι σπόροι προέρχονται από τα έλατα του βουνού που δεν κάηκαν. Ανεβαίνουμε στην κορυφή του δέντρου στα 30 μέτρα ύψος και συλλέγουμε τους σπόρους πριν ανοίξουν. Μετά, τους φυτεύουμε και τους φροντίζουμε για τρία χρόνια, οπότε είναι έτοιμοι για χρησιμοποιηθούν στην αναδάσωση», περιγράφει ο Βασίλης Φίλος, δασοπόνος στον φορέα διαχείρισης και υπεύθυνος για το φυτώριο.

Πεύκα και έλατα

Από τον χειμώνα του 2008 έως τον Ιανουάριο του 2011, στην Πάρνηθα έχουν φυτευτεί 267.200 δέντρα, τα περισσότερα πεύκα, γιατί είναι πιο ανθεκτικά και δημιουργούν ιδανικές συνθήκες σκίασης, ώστε να ευδοκιμήσουν τα έλατα που θα φυτευτούν στη συνέχεια. «Από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα, οι αναδασώσεις των ελάτων έχουν πετύχει σε ποσοστό 80%, παρά τη δυσκολία του είδους. Σκοπός μας είναι να αναδασώσουμε όσο περισσότερες εκτάσεις μπορούμε, εκτός από τις βραχώδεις περιοχές που καταλαμβάνουν 8.000 στρέμματα και είναι αδύνατο να φυτευτούν. Εκεί, αναλαμβάνει η φύση», συμπληρώνει ο Β. Φίλος.

Τον σπουδαιότερο ρόλο στην αναγέννηση του βουνού και στην προστασία του λεκανοπεδίου από τις πλημμύρες παίζουν τα λιθόκτιστα φράγματα (ζαρζανέτ) στα μεγάλα ρέματα και τα αντιδιαβρωτικά έργα συνολικού μήκους 1.800 χιλιομέτρων από κορμοδέματα, κλαδοπλέγματα και ξύλινα φράγματα, τα οποία συγκρατούν το έδαφος για να μην «πνιγεί» η Αθήνα.

Παρά τη μεγάλη καταστροφή από τη φωτιά, η πανίδα της Πάρνηθας παραμένει ανέγγιχτη, με μόνη διαφορά ότι τα ζώα έχουν εξαπλωθεί σε όλο τον όγκο του βουνού, όπου υπάρχει δάσος. Ο πληθυσμός του κόκκινου ελαφιού δεν κινδυνεύει, παρ’ ότι κατά τις πυρκαγιές, 20-30 ελάφια βρέθηκαν νεκρά από ασφυξία. Αντίθετα, αυξάνεται συνεχώς, μετρώντας πλέον περισσότερα από 600 άτομα.

Σε καλό δρόμο, αλλά… θα χρειαστούν δεκαετίες

«Η φύση στην Πάρνηθα έχει βρει τον δρόμο της προς την αναγέννηση, όμως θα χρειαστούν δεκαετίες μέχρι να ξαναγίνει όπως ήταν, ένα καταπράσινο δάσος», τονίζει η δασολόγος και υπεύθυνη αναδασώσεων του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας, Μαρία Παπανδρέου. Ο μεγαλύτερος εχθρός πλέον είναι οι πυρκαγιές και οι ασυνείδητοι επισκέπτες, που πετούν σκουπίδια στο δάσος χωρίς να τους αγγίζει η αποκαρδιωτική εικόνα που αντικρίζουν.

Το μεγαλύτερο στοίχημα για την Πάρνηθα είναι να βγει αλώβητη από την αντιπυρική περίοδο που ξεκινά τον Μάιο. Η «αχίλλειος πτέρνα» είναι το Τατόι στους πρόποδες του βουνού, σημείο που φυλάσσεται σαν κόρη οφθαλμού από τις αρμόδιες υπηρεσίες.

Διαβάστε εδώ: http://newpost.gr/post/40741/Anagennioyntai-ta-kamena-dasi-tis-parnithas#ixzz2vya9NUQo

Καταφύγιο Πάρνηθας «Μπάφι»

Μία μόλις ώρα μακριά από το κέντρο της Αθήνας, στο όμορφο και άγνωστο, για πολλούς, βουνό της Πάρνηθας μπορείς να αναπνεύσεις οξυγόνο, να αποδράσεις από τη πολύβουη πόλη, να ξεφύγεις από την ρουτίνα της καθημερινότητας και με μια στάση στο καταφύγιο Μπάφι, να απολαύσεις τον πρωινό καφέ και την υπέροχη θέα. Το καταφύγιο Μπάφι βρίσκεται στην καρδιά της Πάρνηθας. Ένα καταφύγιο οργανωμένο και κατάλληλο να δεχτεί επισκέπτες κάθε ηλικίας όπου τους δίνεται η δυνατότητα να χαλαρώσουν μέσα στην φύση και τον καθαρό αέρα και να ανακαλύψουν το μοναδικό ελατόδασος της Αττικής μέσα στον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας.

Η μεγάλη πυρκαγιά του Ιουνίου του 2007, έκαψε τα 2/3 του ελατοδάσους. Συνολικά κάηκαν 56.000 στρέμματα από τα 300.000στρ. της συνολικής έκτασης του βουνού. Σήμερα το βορειοανατολικό μέρος του Εθνικού Δρυμού παραμένει πράσινο και εκεί ο επισκέπτης μπορεί να συναντήσει ελάφια, να εξερευνήσει μονοπάτια διαφόρων βαθμών δυσκολίας, να δει διαφορετικά είδη μανιταριών και να παρατηρήσει ενδημικά είδη φυτών. Η Πάρνηθα παραμένει πραγματικό καταφύγιο των ανθρώπων που αγαπούν τα βουνά και λατρεύουν τη φύση.

Το καταφύγιο «Μπάφι» παρέχει στους επισκέπτες του όχι μόνο την παραδοσιακή ζεστή φιλοξενία, αλλά παράλληλα τους βοηθά να γνωρίσουν τις απαράμιλλες ομορφιές του τόπου.

Πηγή : http://www.mpafi.gr/

http://photorama.ning.com/photo/2578499:Photo:1372598