Από τις Ράνια, Σοφία, Ευαγγελία και Κωνσταντίνα
ΠΕΜΠΤΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2024
Χριστός Ανέστη! Είμαστε δημοσιογράφοι από τη Σχολική Εφημερίδα του 13ου Δημοτικού Σχολείου Αγίου Δημητρίου. Θα θέλαμε να σας θέσουμε μερικές ερωτήσεις.
Πολύ ευχαρίστως.
Γιατί επιλέξατε να γίνετε νηπιαγωγός; Τι σας άρεσε περισσότερο στη δουλειά σας με τα μικρά παιδιά;
Δεν μου άρεσε πάντοτε να είμαι νηπιαγωγός. Όταν έδωσα εξετάσεις ήθελα να περάσω στην Πάντειο, στο τμήμα της Κοινωνιολογίας και η δεύτερή μου επιλογή ήταν τα παιδαγωγικά. Βρέθηκα τυχαία λοιπόν στο Παιδαγωγικό Τμήμα. Όταν λοιπόν σπούδαζα δεν μου άρεσε καθόλου. Καθόλου! Όταν όμως το τελευταίο έτος πήγα να κάνω την πρακτική μου, ήμουν σε ένα νηπιαγωγείο στη Φιλαδέλφεια. Ήταν τόσο όμορφα τα παιδάκια, ήταν τόσο δοτικά. Τόσο πολύ αγάπη έπαιρνα, που είπα αυτό θα κάνω! Αποφάσισα να μην αλλάξω την επιλογή μου γιατί είχα σκοπό να πάρω το πτυχίο μου και να δώσω κατατακτήριες στην Πάντειο. Έτσι συνέχισα. Δούλεψα κατευθείαν σε παιδικό σταθμό και με κέρδισε η αγάπη, η άδολη αγάπη των παιδιών. Και έτσι συνέχισα να είμαι νηπιαγωγός.
Πόσα χρόνια κάνατε αυτή τη δουλειά; Είχατε εργαστεί σε άλλα νηπιαγωγεία;
Από το 1993 που πήρα το πτυχίο μου δουλεύω συνέχεια σε νηπιαγωγεία, πρώτα σε παιδικό σταθμό μέχρι το 2000 που διορίστηκα. Πρώτα πήγα στο Καρλόβασι, στη Σάμο για μια χρονιά. Μετά πήρα μετάθεση για τον Πειραιά στο 4ο Νηπιαγωγείο Πειραιά. Από εκεί έφυγα με δεύτερη μετάθεση, τρίτη και ήρθα στο 18ο Νηπιαγωγείο Αγίου Δημητρίου και η τελευταία μου μετάθεση ήταν εδώ, στο 16ο Νηπιαγωγείο Δημητρίου, που ελπίζω ότι από εδώ θα φύγω και με σύνταξη.
Ποιες δραστηριότητες κάνατε με τα παιδιά; Ποιες δεξιότητες πιστεύετε ότι είναι πιο σημαντικές για τα παιδιά στο νηπιαγωγείο; Πώς ενθαρρύνετε τη δημιουργικότητα και τη φαντασία τους;
Οι πιο σημαντικές δεξιότητες στο νηπιαγωγείο είναι να μάθουν τα παιδιά να αποδέχονται τη διαφορετικότητα, να δίνουν τη σειρά τους στους συμμαθητές τους, να τους αγαπούν, να είναι μια αγαπημένη οικογένεια όλοι εδώ, να συνεργαζόμαστε όμορφα, να περιμένουμε τη σειρά μας, να είμαστε ευγενικοί, να είμαστε αυτόνομοι, να κάνουμε πράγματα μόνοι μας, να τακτοποιούμε τα πράγματά μας, το μπουφάν μας, την τσαντούλα μας, τα μπουκάλια με το νερό μας, να τρώμε μόνοι μας, να ανοίγουμε, να κλείνουμε τα μπολάκια μας, να είμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο ανεξάρτητοι, να χρειαζόμαστε όσο το δυνατόν λιγότερο τη βοήθεια της δασκάλας. Αυτό είναι το πρώτο και το σημαντικότερο. Και μετά να μπορούμε όλοι εδώ να συμβιώσουμε αγαπημένα και να περνάμε όμορφα. Και όποιες εντάσεις δημιουργούνται να τις επιλύουμε μέσα εδώ στην ομάδα του νηπιαγωγείου και να περνάμε χαρούμενα τα παιδιά να έρχονται χαρούμενα και να φεύγουν χαρούμενα. Αυτό είναι και το σημαντικότερο για μένα. Θεωρώ ότι έχω πετύχει σαν δασκάλα όταν τα παιδιά έρχονται χαρούμενα και φεύγουν ακόμα πιο χαρούμενα στο τέλος της ημέρας. Έτσι πιστεύω.
Κάνετε προετοιμασία για τις χειροτεχνίες; Αν ναι, πόση ώρα της παίρνει;
Πάρα πολύ ώρα και κάθε μέρα. Μπορώ να σας πω ότι σχεδόν μία με δύο ώρες ασχολούμαι με τα πράγματα που θα πρέπει να κάνω μέσα στην τάξη. Γιατί πρέπει κάθε χρόνο να κάνουμε διαφορετικά. Γιατί τυχαίνει και έχουμε παιδάκια δύο χρονιές που είναι νήπια και προνήπια και έχουμε και τα αδελφάκια τους τις επόμενες χρονιές, οπότε καλό είναι να μην είναι τα ίδια πράγματα και για να μη βαριούνται τα παιδιά. Πάντοτε στο σπίτι μου μία με δύο ώρες θα ασχοληθώ να δω τι θα κάνω, να βρω το ανάλογο τραγούδι, το ανάλογο παραμύθι, να τη δοκιμάσω κιόλας τη δραστηριότητα. Λίγο τη χειροτεχνία να δω, είναι εύκολη για τα παιδιά. Μπορούν να ανταπεξέλθουν. Μπορούν να την κάνουν μόνα τους; Γιατί σημασία έχει μια χειροτεχνία, μια εργασία να την κάνουν τα παιδιά και όχι εγώ. Πάντοτε, πάντοτε θα προετοιμαστώ.
Κάνετε τις ίδιες χειροτεχνίες κάθε χρόνο ή επιλέγετε καινούργιες;
Όχι, όχι. Κάθε χρόνο τα αλλάζουμε, τα τροποποιούμε γιατί πρέπει να μη βαριόμαστε και εμείς. Γιατί και για μας θα πρέπει να υπάρχει μια ποικιλία, αλλά και για τα παιδιά. Όπως σας είπα πριν, έχουμε παιδάκια που είναι προνήπια και μετά νήπια. Δεν μπορούμε να κάνουμε τα ίδια πράγματα. Πρέπει να είναι κάθε χρόνο διαφορετικά και κάθε φορά μπορεί να δούμε κάτι σε ένα site, να δούμε σε ένα, σε μια βιτρίνα κάτι που μας αρέσει. Αυτό το κάτι πρέπει να το πάρω εγώ και να το πάω ένα βήμα παραπέρα. Να βάλω τη δική μου προσωπική σφραγίδα. Είναι και μια συμβουλή και για εσάς: «Ό, τι βλέπετε να το παίρνετε σαν αρχική ιδέα, αλλά να βάζετε πάντοτε τη δική σας πινελιά και να το πάτε ένα βήμα παραπάνω».
Πως βοηθάτε τα παιδιά να προσαρμοστούν όταν ξεκινάνε το νηπιαγωγείο;
Πάντοτε διαβάζουμε πάρα πολλά παραμύθια που έχουν σχέση με την προσαρμογή. Πάρα πολλά παραμύθια. Προσπαθώ να τους εξηγήσω ότι όπως η μαμά και ο μπαμπάς πηγαίνουν το πρωί στη δουλειά και εκείνα θα πρέπει να έρχονται στο σχολείο και να περνάμε όμορφα. Αυτή είναι η δική τους η αποστολή. Τους συμβουλεύω ότι πρέπει το βράδυ να έχουν βγάλει τα ρουχαλάκια τους, να ξέρουν τι θα φορέσουν, να έχουμε συνεννοηθεί με τη μαμά για το κολατσιό τους, τα πάντα να έχουν έτοιμα τα πράγματα τους. Το πρωί μπορεί να έρθουν κάποια παιδάκια που να κλαίνε. Θα τα πάρω αγκαλιά, θα τα καλοπιάσω. Κάποιες φορές κάνω και κάποιες ζαβολιές να σας πω την αλήθεια. Καμιά φορά τους λέω ξέρετε θα κλείσει η πόρτα άμα κλαις και δεν ξανανοίγει. Οπότε πρέπει να σταματήσεις να κλαις και η πόρτα θα ανοίξει για να δει η μαμά. Ή κάνω ψέματα ότι παίρνω τη μαμά τους τηλέφωνο και της μιλάω στο τηλέφωνο και της λέω έλα μανούλα, ο Κώστας κλαίει αλλά πες του ότι θα έρθεις πολύ γρήγορα και κάνω ένα διάλογο εκεί μόνη μου, ότι ντε και καλά μιλάω με τη μαμά του, με τον μπαμπά του και ησυχάζει το παιδάκι. Πάντοτε, η πρώτη εβδομάδα είναι λίγο δύσκολη για τα παιδιά γιατί δεν ξέρουν τις δασκάλες τους, πολλά παιδάκια δεν ξέρουνε και τους άλλους συμμαθητές τους. Είναι όλα καινούργια, το περιβάλλον καινούργιο. Έχουν φύγει από την αγκαλιά της μαμάς και έρχονται σε ένα χώρο που θα πρέπει να κάνουν πράγματα, λένε κάποιες άλλες κυρίες. Ε, η πρώτη βδομάδα είναι λίγο δύσκολη, αλλά με λίγο συζήτηση, λίγο περισσότερο παιχνίδι έξω στην αυλή να ξεχνιούνται και να παίζουν εδώ που είναι η όμορφη αυλή μας με τα παιχνίδια μας. Λίγο τραγούδι, λίγο παιχνίδι μέσα στην τάξη. Νομίζω ότι προσπερνάμε αυτό το σκόπελο της προσαρμογής και πάνε όλα καλά.
Πως χειρίζεστε καταστάσεις όπου τα παιδιά δεν τα πηγαίνουν καλά μεταξύ τους; Τι κάνετε όταν ένα παιδί κλαίει;
Όταν τα παιδιά δεν τα πηγαίνουν καλά μεταξύ τους προσπαθώ πάντοτε να τους πω ότι δε γίνεται να είμαστε φίλοι με όλους και τους φέρνω πάντοτε παράδειγμα τις σχέσεις μου με τις άλλες συναδέλφους εδώ. Τους λέω για παράδειγμα, ότι εγώ με την κυρία Κωνσταντίνα είμαστε πάρα πολύ φίλες. Όμως με τις άλλες κυρίες που είναι εδώ, ναι, είμαστε φίλες, δεν είμαστε όμως κολλητές. Να πηγαίνει η μία στο σπίτι της άλλης, δεν παίρνουμε κάθε μέρα ή μία την άλλη τηλέφωνο. Αυτό τι σημαίνει ότι δεν μπορούμε με όλους να είμαστε πολύ, πολύ, πολύ φίλοι. Θα διαλέγουμε κάποια παιδιά τα οποία μας ταιριάζουν περισσότερο, να είμαστε φίλοι. Ξεκινάω πρώτα απ αυτό. Όμως, τους λέω, ότι παρόλο που δεν μπορούμε με όλους να είμαστε κολλητοί αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε και δεν πρέπει να είμαστε αγαπημένοι. Όταν κάποιος μας ενοχλεί, πάμε πάντοτε και το λέμε στην κυρία. Η κυρία ξέρει να καλέσει και τα δύο παιδάκια και να το συζητήσει. Όταν με κάποια παιδάκια δεν συμφωνούμε εε δεν θα πηγαίνουμε να κάνουμε παρέα. Θέλουμε να κάνουμε παρέα με ανθρώπους που μας κάνουν να περνάμε όμορφα! Αυτό είναι και μία συμβουλή μου για εσάς. Όσο θα μεγαλώνετε θα δείτε ότι δεν θα μπορείτε με όλους να είσαστε φίλοι. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα είσαστε ευγενικοί με όλους τους υπόλοιπους, έτσι δεν είναι. Όλους τους υπόλοιπους θα πρέπει να είστε ευγενικοί και να κρατάτε τις αποστάσεις σας. Σκοπός είναι να περνάμε ωραία με το φίλο μας και οι φίλοι μας παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μας γιατί θα τους χρειαστούμε και στις όμορφες και στις δύσκολες στιγμές μας. Προσπαθώ λοιπόν αυτό να τους λέω. Πάντοτε τους προτρέπω ό, τι συμβαίνει να το λένε στην κυρία και οι κυρίες ξέρουν να τα πιάσουν τα παιδιά και να τα συζητήσουν. Να βρούμε μία λύση σε αυτό το οποίο τους προβληματίζει. Κάποια παιδάκια μερικές φορές βέβαια δεν ακολουθούν αυτό τον κανόνα και θα αναγκαστούμε να τους βάλουμε μία συνέπεια. Θα αναγκαστούμε να τα απομακρύνουμε λίγο από την ομάδα. Πάντοτε τους λέω ότι εδώ είμαστε μία μεγάλη οικογένεια και είμαστε όλοι αγαπημένοι όπως στην οικογένειά μας.
Πώς νιώθετε όταν παρουσιάζετε μια παράσταση στους γονείς;
Έχω πάρα πολύ άγχος και δεν σας κρύβω ότι και μικρή όταν ήμουν ποτέ δεν έλεγα ντρεπόμουν πάρα πολύ. Πάρα πολύ. Όταν έχουμε παράσταση με τους γονείς έχω πάρα πολύ άγχος ότι θα κάνουν σωστά τα παιδιά. Έχω άγχος τι θα πω στους γονείς κάθε φορά. Δεν σας κρύβω ότι όταν βλέπω τα παιδάκια που κάνουν όλα αυτά που τους δείχνουμε εδώ να χορέψουν, να τραγουδήσουν, τα καταλαβαίνω όταν καμιά φορά ντρέπονται και δεν θέλουν να βγουν να το πουν, γιατί και εγώ ντρεπόμουν πάρα πολύ. Δεν έχω πει ποτέ ότι είμαι σαν μαθήτρια. Δεν έχω πάρει ποτέ μέρος σε θεατρική παράσταση σαν μαθήτρια, ποτέ – ποτέ και τα καταλαβαίνω τα καημένα. Προσπαθώ να τα ενθαρρύνω. Πάντοτε τους τάζω ότι κάτι θα τους δώσω και τους δίνω κάτι. Είτε ένα βραβείο, είτε ένα αστεράκι, είτε ένα μικρό παιχνιδάκι για να τα κάνω να αισθανθούν άνετα και ασφάλεια και να εκτεθούν μπροστά σε τόσο κόσμο. Και πάντοτε θα επιβραβεύεται. Εγώ όμως έχω πάρα πολύ άγχος όταν είναι παραστάσεις. Πάρα πάρα πάρα πολύ άγχος, γιατί θέλω να είναι όλα τέλεια. Θέλω και οι γονείς να ευχαριστηθούν τα παιδιά τους και θέλω και τα παιδάκια να μπουν χωρίς άγχος στη σκηνή και να παρουσιάσουν όλα αυτά που τους έχουμε μάθει.
Πώς εξελίσσεται η σχέση σας με τα παιδιά που αποφοιτούν από το νηπιαγωγείο σας; Ποιες χρονιές ήταν οι αγαπημένες σας;
Κάθε χρονιά είναι αγαπημένη! Ξέρετε, όταν ξεκινάμε το Σεπτέμβρη και βλέπω τα παιδάκια, πολλές φορές λέω «έλα δεν είναι σαν τα περσινά μου.» Όταν όμως περάσει η πρώτη εβδομάδα, αμέσως αναθεωρώ και λέω «αυτά τα παιδιά είναι τα καλύτερα παιδιά από όλες τις χρονιές που είχα.» Γιατί δενόμαστε κι εμείς μαζί σας. Και το ευχάριστο είναι ότι επειδή μένω εδώ στη γειτονιά σας βλέπω που ήσασταν μικρά και μεγαλώνετε, μεγαλώνετε και κάποια κάποιες φορές δεν σας αναγνωρίζω πια γιατί έχετε αλλάξει τόσο πολύ, αλλά χαίρομαι όταν με αναγνωρίζετε εσείς και μου μιλάτε. Είναι πάρα πολύ τρυφερό και ωραίο να σας βλέπουμε να μεγαλώνετε και να ακούμε και ωραία λόγια όταν πηγαίνετε σε άλλες βαθμίδες εκπαίδευσης, στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο, στο Λύκειο. Έχω παιδιά που τα είχα μαθητές καταρχήν να έχουν παντρευτεί από τον παιδικό που τα είχα μαθητές. Έχω παιδιά που έχουν περάσει σε σχολές και σε πολύ πολύ καλές σχολές και μου στέλνουν φωτογραφίες και μου λένε ότι έχουν πάει τη ζωή τους ένα επίπεδο παραπάνω και αυτό με κάνει πάρα πολύ περήφανη! Κάθε χρονιά έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες και πάντοτε κρατάμε τα καλά από όλα. Γιατί σίγουρα υπάρχουν και προβλήματα σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς και με παιδάκια και με γονείς.
Αν μπορούσατε να κάνετε μια άλλη δουλειά, με τι θα επιθυμούσατε να ασχοληθείτε;
Δεν θα ήθελα να κάνω κάτι άλλο. Δεν θα μου άρεσε ποτέ να πάω να δουλέψω σε γραφείο και είχα τη δυνατότητα να δουλέψω σε ένα γραφείο. Δεν θα ήθελα ποτέ. Μου αρέσει πάρα πολύ αυτή η επαφή με τα παιδιά. Αισθάνομαι ότι γίνομαι και εγώ παιδί και παίρνω μεγαλύτερη δύναμη και ενέργεια από εσάς. Δεν θα ήθελα κάτι άλλο να κάνω.
Έχετε δεχτεί ποτέ αρνητικά σχόλια από κάποιο γονέα; Αν ναι, πώς το αντιμετωπίσετε;
Βεβαίως βεβαίως. Γιατί πολλές φορές οι γονείς σας δεν δέχονται όταν τους δίνουμε μια συμβουλή σε θέματα δυσκολιών που αντιμετωπίζετε. Πολλές φορές θα δούμε παιδάκια τα οποία έχουν κάποια θέματα που πρέπει να τα διερευνήσουμε λίγο παραπάνω. Ένας γονιός όμως θεωρεί ότι το παιδί του είναι το καλύτερο και ότι δεν έχει τίποτα. Πάντοτε όμως με καλή θέληση και με γλυκιά διάθεση θέλουμε να εξηγήσουμε στους γονείς σας ότι έχετε κάποιες δυσκολίες, κάποια προβλήματα και πρέπει να τα δουλέψουμε παραπέρα. Τότε συνήθως συναντάμε και προβλήματα με τους γονείς. Θεωρούν ότι δασκάλα έχει κάποιο απώτερο όφελος, ότι η δασκάλα το λέει γιατί δεν ξέρει τόσο καλά το παιδί τους, ότι εκείνοι ξέρουν καλά το παιδί τους, οπότε εγώ δεν μπορώ να έχω γνώμη. Συνήθως εκεί δημιουργούνται τα προβλήματα ή όταν θα παραπονεθούμε στους γονείς σας για κάποια πράγματα που κάνετε που δεν είναι σωστά μέσα στην τάξη. Γιατί έχουμε και παιδάκια που είναι επιθετικά, έχουμε παιδάκια τα οποία μας δημιουργούν πάρα πολλά προβλήματα και οφείλουμε να ενημερώσουμε τους γονείς τους για να το κοιτάξουν λίγο παραπέρα, να ζητήσουν τη βοήθεια από έναν ειδικό παιδοψυχολόγο, από έναν σύμβουλο για να σας βοηθήσουμε να αντιμετωπίσουμε όλη αυτή την ταραχή που ενδεχομένως αισθάνεστε όταν έρχεστε στο σχολείο. Τότε είναι που έχουμε προβλήματα. Αλλά πάντοτε προσπαθώ με πολύ ευγενικό τρόπο και χωρίς να είμαι πιεστική, γιατί το καταλαβαίνω, ότι είναι πολύ δύσκολο για έναν γονιό να δεχτεί ότι το παιδί του έχει κάποιο πρόβλημα να του δώσω να καταλάβει ό,τι ότι λέμε το λέμε με πολύ πολύ αγάπη και με πολύ καλή θέληση για να σας βοηθήσουμε και να βοηθήσουμε και εκείνους, γιατί εγώ θα σας έχω στα χέρια μου δύο χρόνια, θα προχωρήσετε στο Δημοτικό που θα σας έχουν έξι χρόνια, θα πάτε στο Γυμνάσιο και όταν υπάρχει ένα πρόβλημα αυτό θα διαιωνιστεί και θα μεγαλώσει μεγαλώνοντας και εσείς μαζί.
Σας έτυχε ποτέ να δεθείτε ιδιαίτερα με κάποιο παιδί;
Βεβαίως. Όπως και εσείς, κάνετε παρέα με κάποια παιδάκια που σας κάνουν και αισθάνεστε πιο άνετα και πιο ωραία, το ίδιο συμβαίνει και με τις δασκάλες. Υπάρχουν παιδάκια που έτσι, ας πούμε, ότι τα αγαπάμε κατιτίς παραπάνω. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν αγαπάμε και τα άλλα παιδιά. Ή έχουν κάτι που σε κάνουν και αισθάνεσαι πολύ οικεία μαζί τους. Έχουν κάτι που σε κάνουν και αισθάνεσαι πολύ όμορφα, πολύ άνετα. Είτε τα παιδιά είτε οι γονείς τους. Με αυτά τα παιδάκια συνήθως κάνουμε και μια πιο προσωπική σχέση. Μπορεί να συναντηθούμε και κάπου έξω με τους γονείς τους. Χαιρόμαστε πάντοτε να μαθαίνουμε νέα τους. Είναι όμως νομίζω ανθρώπινο αυτό. Είναι κάτι που συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους άθελά τους. Δεν είναι κάτι το οποίο ούτε και μας δημιουργεί και θέματα μέσα στην όλη πορεία της τάξης. Δεν σημαίνει ότι επειδή κάποια παιδάκια μπορεί, έτσι ένα κλικ περισσότερο να ταιριάζουμε, ότι τα ξεχωρίζουμε και από τα άλλα. Η αγάπη μας πάντοτε μοιράζεται ισόποσα σε όλους και έχουμε πάρα πολύ αγάπη να δώσουμε. Δεν τελειώνει αυτή.
Όλα τα χρόνια της καριέρας σας τι έχετε διδαχτεί από τα παιδιά;
Ότι τα παιδιά είναι οι πιο αυστηροί κριτές και δίνουν πάντοτε την πιο άδολη αγάπη. Σου προσφέρουν την αγάπη τους χωρίς κάτι να περιμένουν από σένα, ακόμα κι όταν κάποιον τον έχεις μαλώσει γιατί έχει κάνει μια ζαβολιά, μια σκανταλιά στο δευτερόλεπτο, θα το ξεχάσει και θα έρθει να αγκαλιάσει. Αυτό νομίζω είναι το πιο ωραίο συναίσθημα και οι όμορφες κουβέντες που θα σου πουν, το κοπλιμέντο που θα σου πουν. Ακόμα κι όταν μια μέρα είσαι πάρα πολύ κουρασμένη, ακόμα κι αν μια μέρα είναι το μυαλό σου χαλασμένο ή δεν φοράς κάτι το ιδιαίτερο, όταν θα ρθει εδώ μια «κυρία τι όμορφη που είσαι σήμερα!» Αυτό και μόνο σε κάνει να τα ξεχάσεις όλα.
Τα συναισθήματα μας είναι πολύ δυνατά που μπορέσαμε να βρεθούμε πάλι στο χώρο του νηπιαγωγείου και να είμαστε μαζί σας. Σας ευχαριστούμε για τη συνέντευξη και σας ευχόμαστε καλή δύναμη στο έργο σας.
Κι εγώ χάρηκα πάρα πολύ που σας είδα. Πάντοτε χαίρομαι όταν σας βλέπω. Μεγαλώνετε τόσο, τόσο όμορφα και έρχεστε και μας μιλάτε. Να ξέρετε ότι από εδώ, από το νηπιαγωγείο ξεκινάνε όλα κι αυτή την αγάπη που χτίζετε με τις νηπιαγωγούς σας να τη συνεχίζετε και στο δημοτικό και πάντοτε να το θυμάστε το νηπιαγωγείο και να έρχεστε να μας βλέπετε, γιατί πάντοτε χαιρόμαστε να σας βλέπουμε. Και είμαστε και πολύ πολύ περήφανες όταν μαθαίνουμε όμορφα πράγματα για εσάς.
Και μερικές καλοκαιρινές σκέψεις σας…
Να φορτώσουμε μπαταρίες γιατί έχουμε κουραστεί. Τώρα φτάνουμε να κόψουμε το νήμα και είναι πολύ δύσκολες αυτές οι μέρες γιατί έχουμε ετοιμασίες γιορτής, έχουμε ετοιμασίες με γραφειοκρατικά, πράγματα εδώ στο σχολείο. Να τελειώσουν όλα με το καλό, να αποχαιρετήσουμε τα παιδάκια μας που θα σας έρθουν του χρόνου στο δημοτικό, να πάρουμε δύναμη, να αδειάσει το μυαλό μας και να είμαστε φρέσκοι και με καινούργιες ιδέες το Σεπτέμβρη για να προσφέρουμε στα καινούρια παιδάκια σας. Να ακούτε τις δασκάλες σας, τους γονείς σας και ότι θα συμβαίνει πάντοτε στους γονείς σας. Παιδιά, οι γονείς σας να είναι οι καλύτεροι σας φίλοι. Πάντοτε, ότι και να συμβεί, στους γονείς σας και στους δασκάλους σας και πάντοτε θα βρούνε λύση.
Ευχαριστούμε πάρα πάρα πολύ!
Κι εγώ σας ευχαριστώ. Χάρηκα πάρα πολύ που σας είδα τα παιδάκια μου τα όμορφα!
