ArtLand

Ο Μιρό είναι Καταλανός καλλιτέχνης από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Σουρεαλισμού.

Το 1920 μετακόμισε στο Παρίσι, όπου γνωρίστηκε με τους Ντανταϊστές και τους Σουρεαλιστές, κάτω από την επίδραση των οποίων άρχισε να διαμορφώνει ένα ιδιαίτερο και προσωπικό ύφος στη ζωγραφική του, όπου «ο χώρος κατοικείται από φανταστικά σχήματα που υποδηλώνουν ζωντανούς οργανισμούς». Από το 1925-27 δημιούργησε μια σειρά από σχεδόν μονοχρωματικούς πίνακες τείνοντας προς την Αφαίρεση και από το 1928 άρχισε να χρησιμοποιεί και να πειραματίζεται με πολλά μέσα, χαρακτική, παστέλ, ανάγλυφα, γλυπτά, κολάζ με ενσωματωμένα αντικείμενα που έβρισκε. Μίλησε μάλιστα για «τη δολοφονία της ζωγραφικής». Η συλλογή έργων του «Άγριοι Πίνακες» (1934-1936) αντανακλούν τον πολιτικό αναβρασμό στην Ισπανία, ξεχειλίζουν από βία, σεξουαλισμό και γκροτέσκο ανθρώπινες φιγούρες. Η αφίσα του «Βοηθήστε την Ισπανία» (1937), η οποία απεικονίζει μια τρομαγμένη φιγούρα με ένα τεράστιο κίτρινο υψωμένο χέρι που σφίγγει τη γροθιά του, πωλήθηκε για να συγκεντρώσει χρήματα για ενίσχυση αυτών που πλήγονταν από τον εμφύλιο πόλεμο.

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Μιρό βρήκε ασφάλεια στην ύπαιθρο, αρχικά στη Νορμανδία και μετά στη Μαγιόρκα, όπου δημιούργησε τα έργα «Αστερισμοί» (1940-1941), μικρά γκουάς στα οποία χρησιμοποιεί μια περιστροφική γραμμικότητα μέσα σε φόντο που υποδηλώνει την απεραντοσύνη του σύμπαντος. «Ένα νέο στάδιο ξεκίνησε στη δουλειά μου, το οποίο είχε πηγή έμπνευσης τη μουσική και τη φύση. Ήταν περίπου όταν ξέσπασε ο πόλεμος. Αισθάνθηκα τη βαθιά επιθυμία να αποδράσω. Κλείστηκα ηθελημένα στον εαυτό μου. Η νύχτα, η μουσική και τα άστρα άρχισαν να παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στους πίνακές μου.»

Το 1941 το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης φιλοξένησε την πρώτη μεγάλη αναδρομική έκθεση του Μιρό, που του πρόσφερε παγκόσμια αναγνώριση. Άρχισε να δημιουργεί κεραμικά, εξερευνώντας τη γλυπτική δυναμική του πηλού και της διακόσμησής του. Ξανάρχισε τη χαρακτική με ένα ευρύ φάσμα μέσων και τη δεκαετία του 1950 ξεκίνησε τα μεγάλου μεγέθους γλυπτά. Τα τελευταία ζωγραφικά του έργα έγιναν πιο τολμηρά, με παχιά μαύρη γραμμή, λιγότερα γραφικά στοιχεία και περισσότερο εκφραστικά. Ψάχνοντας πάντα για νέες τεχνικές, δημιούργησε ταπετσαρίες, έφτιαξε μαριονέτες, μάσκες, σκηνικά, βιτρώ παράθυρα και πολλά άλλα. Πέθανε σε ηλικία 90 ετών στη Μαγιόρκα.

Σε πολλά από τα έργα του κυριαρχεί η χρήση των βασικών χρωμάτων, κόκκινο, κίτρινο, μπλε.

 Το Ίδρυμα Ζουάν Μιρό στο Κέντρο Σπουδών Σύγχρονης Τέχνης στη Βαρκελώνη έχει περίπου 5000 σχέδιά του. Το Ίδρυμα Πιλάρ ι Χουάν Μιρό στη Μαγιόρκα έχει επίσης πολλά έργα του καλλιτέχνη.