Το μονόχορδο δημιουργήθηκε από τον φιλόσοφο και θεωρητικό της μουσικής Πυθαγόρα. Στην απλούστερη μορφή του φέρει μια χορδή η οποία εκτείνεται πάνω από το ηχείο του οργάνου. Διέθετε κινητά τάστα ώστε ελεγχόμενα να μεταβάλλεται το ύψος του τόνου που παράγεται. Αν το τάστο τοποθετηθεί στο μισό του μήκους της χορδής, παράγεται ήχος διπλάσιας συχνότητας (οκτάβας για τους μουσικούς). Αν τοποθετηθεί στα 4/5 του μήκους της χορδής παράγεται διάστημα μεγάλης τρίτης, στα 5/6 μικρής τρίτης κλπ.