H ιστορία της Yayoi Kusama

H Yayoi Kusama (草間 彌生, Kusama Yayoi , γεννημένη στις 22 Μαρτίου 1929) είναι Ιάπωνας σύγχρονη καλλιτέχνης που εργάζεται κυρίως στη γλυπτική και την εγκατάσταση και δραστηριοποιείται επίσης στη ζωγραφική , την περφόρμανς , τη βιντεοτέχνη , τη μόδα , την ποίηση , τη μυθοπλασία και άλλες τέχνες. Το έργο της βασίζεται στην εννοιολογική τέχνη και δείχνει ορισμένα χαρακτηριστικά του φεμινισμού , του μινιμαλισμού , του σουρεαλισμού , του Art Brut , της ποπ αρτ και του αφηρημένου εξπρεσιονισμού.

 Έχει αναγνωριστεί ως μία από τις σημαντικότερες εν ζωή καλλιτέχνες που βγήκαν από την Ιαπωνία ,  η γυναίκα καλλιτέχνης με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στον κόσμο,  και η πιο επιτυχημένη εν ζωή καλλιτέχνης στον κόσμο.  Η δουλειά της επηρέασε τη δουλειά των συγχρόνων της, συμπεριλαμβανομένων των Andy Warhol και Claes Oldenburg .

H Κουσάμα μεγάλωσε στο Ματσουμότο και εκπαιδεύτηκε στο Πανεπιστήμιο Τεχνών της Πόλης του Κιότο για ένα χρόνο σε ένα παραδοσιακό ιαπωνικό στυλ ζωγραφικής που ονομάζεται nihonga .  Εμπνεύστηκε από τον αμερικανικό αφηρημένο ιμπρεσιονισμό . Μετακόμισε στη Νέα Υόρκη το 1958 και ήταν μέρος της πρωτοποριακής σκηνής της Νέας Υόρκης κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, ειδικά στο κίνημα της ποπ-αρτ . Αγκαλιάζοντας την άνοδο της αντικουλτούρας των χίπις στα τέλη της δεκαετίας του 1960 , ήρθε στο φως της δημοσιότητας όταν οργάνωσε μια σειρά από εκδηλώσεις στο οποίο οι γυμνοί συμμετέχοντες βάφτηκαν με πουά με έντονα χρώματα .  Βίωσε μια περίοδο στη δεκαετία του ’70 κατά την οποία το έργο της ξεχάστηκε σε μεγάλο βαθμό, αλλά μια αναβίωση του ενδιαφέροντος τη δεκαετία του 1980 έφερε την τέχνη της ξανά στη δημόσια θέα. Η Kusama συνέχισε να δημιουργεί τέχνη σε διάφορα μουσεία σε όλο τον κόσμο, από τη δεκαετία του 1950 έως τη δεκαετία του 2020. 

Η Kusama  μένει από τη δεκαετία του 1970 σε μια μονάδα ψυχικής υγείας την οποία αφήνει καθημερινά για να περπατήσει στο κοντινό της στούντιο για να εργαστεί. Λέει ότι η τέχνη έχει γίνει ο τρόπος της να εκφράσει τα ψυχικά της προβλήματα.  «Παλεύω τον πόνο, το άγχος και το φόβο κάθε μέρα και η μόνη μέθοδος που έχω βρει που ανακούφισε την ασθένειά μου είναι να συνεχίσω να δημιουργώ τέχνη», είπε σε μια συνέντευξη το 2012. «Ακολούθησα το νήμα της τέχνης και με κάποιο τρόπο ανακάλυψα ένα μονοπάτι που θα μου επέτρεπε να ζήσω».