Υπήρχε ένας αγρότης που καλλιεργούσε καλαμπόκι εξαιρετικής ποιότητας. Κάθε χρόνο κέρδιζε το βραβείο για την καλύτερη καλλιέργεια καλαμποκιού.
Ένα χρόνο ένας δημοσιογράφος μιας εφημερίδας του πήρε συνέντευξη και έμαθε κάτι ενδιαφέρον για το πώς το μεγάλωσε. Ο δημοσιογράφος ανακάλυψε ότι ο αγρότης μοιράστηκε τον σπόρο του καλαμπόκιου του με τους γείτονές του.
«Πώς μπορείτε να αντέξετε οικονομικά να μοιράζεστε τον καλύτερο σπόρο καλαμποκιού σας με τους γείτονές σας, όταν αυτοί ανταγωνίζονται το καλαμπόκι σας κάθε χρόνο;» ρώτησε ο δημοσιογράφος.
«Γιατί κύριε», είπε ο αγρότης, «Δεν το ξέρατε; Ο άνεμος μαζεύει γύρη από το καλαμπόκι που ωριμάζει και την μεταφέρει από χωράφι σε χωράφι. Εάν οι γείτονές μου καλλιεργούν κατώτερο σπόρο καλαμποκιού, η διασταυρούμενη επικονίαση θα υποβαθμίζει σταθερά την ποιότητα του καλαμποκιού μου. Αν θέλω να καλλιεργήσω καλό καλαμπόκι, πρέπει να βοηθήσω τους γείτονές μου να καλλιεργήσουν καλό καλαμπόκι».
Το ίδιο συμβαίνει και με τη ζωή μας… Όσοι θέλουν να ζήσουν με νόημα και καλά πρέπει να βοηθήσουν στον εμπλουτισμό της ζωής των άλλων, γιατί η αξία μιας ζωής μετριέται από τις ζωές που αγγίζει. Και εκείνοι που επιλέγουν να είναι ευτυχισμένοι πρέπει να βοηθήσουν τους άλλους να βρουν την ευτυχία, γιατί η ευημερία του καθενός είναι συνδεδεμένη με την ευημερία όλων…
