Η μέση έκταση των πάγων του Αρκτικού Ωκεανού μειώνεται κατά 13% κάθε 10 χρόνια. Με αυτό τον ρυθμό, το 2030 δεν θα υπάρχουν πάγοι τους καλοκαιρινούς μήνες. Στην καλύτερη περίπτωση, αν οι κυβερνήσεις αποφασίσουν να περιορίσουν αύριο τις εκπομπές ρύπων που εντείνουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, μπορεί να σωθούν το πολύ 3 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα καλοκαιρινών πάγων, δηλαδή η μισή έκταση από αυτή που υπήρχε έως τη δεκαετία του 1970. Αλλά οι ελπίδες για κάτι τέτοιο εξανεμίζονται, καθώς τα χρονικά περιθώρια στενεύουν, ενώ τα μοντέλα συστηματικά υποτιμούν την ταχύτητα των αλλαγών και τείνουν να αναθεωρούνται προς το χειρότερο.
«Τα καλοκαίρια χωρίς πάγο θα μεταβάλουν δραματικά τα οικοσυστήματα της Αρκτικής», σημειώνει το περιοδικό Nature. «Η αλλαγή θα γίνει αισθητή πέρα από την περιοχή, πιέζοντας προς τα πάνω την παγκόσμια θερμοκρασία και επηρεάζοντας τη συμπεριφορά του καιρού σε όλο τον κόσμο». «Δεν μιλάμε μόνο για τις πολικές αρκούδες και τις φώκιες», τονίζει στο περιοδικό η Τζουλιέν Στροβ, ειδική στον πάγο των θαλασσών στο University College του Λονδίνου. «Είμαστε όλοι είδη που εξαρτώνται από τον πάγο».
