Αστέρια. Φωτίζουν τις νύχτες μας, ασάλευτα καθώς τα βλέπουμε στο νυχτερινό στερέωμα. Ονειρευόμαστε να τα κατακτήσουμε και να μάθουμε τα μυστικά τους. Και μερικές φορές αναρωτιόμαστε… Άραγε από τι είναι φτιαγμένα; Και ποιά είναι η συνταγή για να κατασκευάσει η φύση ένα αστέρι;

Σκόνη και αέριο. Από αυτά αποτελείται ο μεσοαστρικός χώρος και αυτά είναι τα αρχέγονα υλικά από τα οποία σχηματίζονται τελικά οι αστέρες. Όταν μιλάμε για αέριο εννοούμε κυρίως υδρογόνο (74%), ήλιο (24%) και σε πολύ μικρότερο ποσοστό άλλα βαρύτερα στοιχεία (2%). Η σκόνη πιθανολογείται ότι αποτελείται από σωματίδια διάφορων στοιχείων, όπως γραφίτης, σίδηρος, πυρίτιο, παγοκρύσταλλοι κα.

Τυχαίες μεταβολές στην πυκνότητα του αερίου δημιουργούν συμπυκνώσεις ύλης, οι οποίες έχουν πολύ μικρή θερμοκρασία, όχι μεγαλύτερη από -260 βαθμούς Κελσίου. Οι συμπυκνώσεις αυτές αναπτύσσονται σιγά-σιγά και τελικά αρχίζουν να συμπιέζονται κάτω από την ίδια τους τη βαρύτητα. Βρισκόμαστε στη φάση που έχουμε σφαιρίδια (globules), δηλαδή μικρά, πυκνά, σφαιρικά και σκοτεινά νέφη που είναι τα πρώτα στάδια των πρωτοαστέρων.

Όπου υπάρχει συσσωρευμένη μάζα, η βαρύτητα είναι ισχυρότερη κι έτσι το αέριο που την περιβάλλει καταρρέει προς την περιοχή αυτή. Το άμεσο αποτέλεσμα είναι ότι η πυκνότητα αυτής της περιοχής αυξάνεται κι άλλο. Χάρη στην βαρύτητα λοιπόν έχουμε έναν μηχανισμό συμπίεσης. Στην συνέχεια αυτές οι συμπυκνώσεις αποκτούν αυτοτέλεια και δημιουργούν τους πρωτοαστέρες. Ένας πυκνός, νεογέννητος πρωτοαστέρας μπορεί να έχει διάμετρο εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη διάμετρο ενός κανονικού άστρου.

Είναι πάρα πολύ δύσκολο να παρατηρήσουμε έναν πρωτοαστέρα γιατί ένα πέπλο αερίου και σκόνης μας εμποδίζει, απορροφώντας σχεδόν όλο το φως που ακτινοβολεί. Το μόνο που μας δηλώνει την ύπαρξή του είναι μια πολύ ασθενής υπέρυθρη ακτινοβολία.