Καλλιεργείται μόνο στα εύκρατα κλίματα. Γένος αειθαλών δέντρων της οικογένειας των ελαιολάδων. Διακρίνεται σε δύο τύπους στην άγρια και στην ήμερη. Η άγρια ελιά ή αγριελιά φτάνει τα 3.5, 5 μέτρα. Οι ρίζες της ελιάς εισχωρούν βαθιά μέσα στο έδαφος και διακλαδίζονται για να τη συγκρατούν γερά και παράλληλα να βρίσκουν νερό και θρεπτικές ουσίες από το χώμα. Ο κορμός τους είναι ψηλός και

χοντρός και στο πάνω μέρος του έχει πολλά κλαδιά. Όταν το φυτό είναι μικρής ηλικίας έχει κορμό σταχτοπράσινο, λείο και στιλπνό, ενώ όταν πια μεγαλώσει πολύ ο κορμός γίνεται σκουρόχρωμος και σχηματίζει κουφάλες και σκισμές . Τα φύλλα της ελιάς είναι λογχοειδή και έχουν σκούρο πράσινο χρώμα στην πάνω επιφάνια και ασημί κάτω η οποία μάλιστα καλύπτεται από χνούδι. Τα άνθη βγαίνουν τον Απρίλιο και το Μάιο και φυτρώνουν πολλά μαζί. Η μεταφορά γύρης από τους στήμονες στον ύπερο για να γίνει η γονιμοποίηση, γίνεται με τη βοήθεια του ανέμου. Ο καρπός που λέγεται επίσης ελιά έχει αρχικά χρώμα πράσινο, αλλά όταν ωριμάσει γίνεται μαύρος. Η ωρίμαση των καρπών της ελιάς γίνεται κατά των Οκτώβριο αλλά μάζεμα αρχίζει το Νοέμβριο.

ΦΥΤΕΜΑ

Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δοθεί στην εγκατάσταση του ελαιώνα. Κάθε σφάλμα που θα γίνει σε αυτό το στάδιο είναι πολύ δύσκολο αν όχι αδύνατο να επανορθωθεί. Η επιλογή του τόπου που θα εγκατασταθεί ο ελαιώνας γίνεται με βάση την ποικιλία τις κλιματικές συνθήκες και το έδαφος. Η ελιά είναι ευαίσθητη όταν έχει παγετό μάλιστα μερικές πρώιμες ποικιλίες, παθαίνουν μεγάλες ζημιές. Άλλος παράγοντας που θα ληφθεί υπόψη είναι το ύψος των βροχοπτώσεων που θα πρέπει να εναρμονίζεται με της ανάγκες της ποικιλίας.

ΠΟΤΙΣΜΑ

Το νερό είναι απαραίτητο στα φυτά για να απορροφήσουν να μεταφέρουν και να αξιοποιήσουν τα θρεπτικά στοιχεία του εδάφους. Για να ζήσει το φυτό θα πρέπει να υπάρχει μια συνεχής ροή νερού από το έδαφος στις ρίζες από εκεί στον κορμό στους βλαστούς στα φύλλα. Από τα στόματα των φύλλων το νερό εξατμίζεται στην ατμόσφαιρα και επανέρχεται στο φυτό με τη βροχή ή με το νερό του ποτίσματος.

ΛΙΠΑΣΜΑ

Με τη λίπανση επιχειρούμε να προσθέσουμε στο έδαφος απαραίτητα συστατικά για τη θρέψη του φυτού που δεν είναι διαθέσιμα τη στιγμή που τα έχει ανάγκη για να ολοκληρώσει τον ετήσιο κύκλο του. Μια ορθολογική λοιπόν λίπανση προϋποθέτει καταρχήν προσδιορισμό των συστατικών του εδάφους και γνώση της επίδρασης που θα έχει η συγκεκριμένη λίπανση στην παραγωγικότητα του δέντρου.

 

1 To Λιομάζωμα.

 

Το μάζεμα της επιτραπέζιας ελιάς

 

Αρχίζει από τέλη Σεπτεμβρίου, ανάλογα με το κλίμα , το αν θέλουμε πράσινη ελιά και την ποικιλία. Ο καλύτερος τρόπος μαζέματος των πράσινων επιτραπέζιων ποικιλιών είναι με το χέρι, και μάλιστα πολύ προσεκτικά. Με αυτόν τον τρόπο θα

αποφύγουμε τους τραυματισμούς, που μειώνουν την εμπορική αξία της επιτραπέζιας ελιας.

 

Το μάζεμα των ελαιοποιήσιμων ποικιλιών

Το μάζεμα της ελιάς που προορίζεται για λάδι αρχίζει από μέσα Νοεμβρίου και σε μερικές περιοχές μπορεί να φτάσει μέχρι και το Μάρτιο, με τις ανάλογες όμως επιπτώσεις στην ποιότητα του ελαιόλαδου που παράγεται. Υπάρχουν αρκετοί τρόποι

μαζέματος της ελαιοποιήσιμης ελιάς, ανάλογα με το σχήμα και το ύψος των δέντρων, τη μορφολογία του εδάφους και τις συνήθειες της κάθε περιοχής.

 

Μάζεμα από το δέντρο

 

Γίνεται με το χέρι ή με τη βοήθεια ειδικών εργαλείων, που κάνουν πιο γρήγορο κι εύκολο το μάζεμα και περιορίζουν κατά πολύ τα τραύματα του δέντρου και του καρπού. Ένας τύπος εργαλείων που διευκολύνουν το μάζεμα του καρπού από το

δέντρο είναι τα χτένια που υπάρχουν στο εμπόριο σε διάφορους τύπους, ανάλογα με το μέγεθος του καρπού. Συνήθως οι εργάτες είναι υποχρεωμένοι να χρησιμοποιήσουν σκάλα, για να ανεβούν στο δέντρο, όπου και θα αρχίσουν να ｫχτενίζουνｻ τα καρποφόρα κλαδάκια. Ο τρόπος μαζέματος με χτύπημα των βλασταριών του δέντρου με ραβδιά (το ράβδισμα) έχει το μεγάλο μειονέκτημα να προκαλεί τραύματα και στον καρπό και στο δέντρο, με αποτέλεσμα την υποβάθμιση της ποιότητας του καρπού. Σε αρκετές περιοχές της χώρας ο καρπός αφήνεται να πέσει μόνος του σε απλωμένα στο έδαφος δίχτυα, όταν υπερωριμάσει.

 

Μηχανικό μάζεμα

 

Μπορούμε όμως να προκαλέσουμε εμείς την πτώση του καρπού με διάφορους τρόπους μηχανικούς ή χημικούς.

 

Μάζεμα από το έδαφος

 

Οι ελιές πέφτουν στο έδαφος, όπου υπάρχουν απλωμένα δίχτυα, που στην περίπτωση επικλινούς εδάφους θα πρέπει να διατάσσονται οριζόντια για, να μη διασκορπίζονται.

 

1.Aσθένειες της ελιάς

Ο Δάκος είναι το βλαβερότερο έντομο για το ελαιόδεντρο.Ο Δάκος υπάρχει όπου υπάρχει ελιά ήμερη ή άγρια. Το έντομο είναι μικρό, έχει καστανό χρώμα και δύο διαφανή φτερά με σκούρα στίγματα. Το Μάρτιο και Απρίλιο τα έντομα που βγήκαν από τις νύμφες και αυτά που επέζησαν από το χειμώνα, αν βρουν ελιές που έχουν μείνει στα δέντρα από την προηγούμενη χρονιά, τοποθετούν σ’αυτές τα αβγά τους, εξασφαλίζοντας μία ή δύο γενεές επιπλέον. Ζευζέρα –Κόσσος . Το τέλειο της Ζευζέρας είναι μια άσπρη πεταλούδα, με άνοιγμα φτερών 5-7 εκατοστά. Τα θηλυκά αφήνουν τα αβγά τους στα

τραύματα ή στις ρωγμές του δέντρου .

ΘΡΙΠΑΣ

Είναι ένα μαύρο θυσανόπτερό μήκους 2-3 χιλιοστών. Ο θρίπας προκαλεί ζημιές σε όλα τα στάδια της ανάπτυξής του, από προνύμφη ως τέλειο έντομο. Οι προσβλημένοι βλαστοί μαραίνονται και τα φύλλα ατροφούν και παθαίνουν δυσμορφίες, προκαλείται ανθόρροια, παραμόρφωση και πέσιμο των καρπών.

Μαργαρόνια

Οι προνύμφες του προσβάλλουν τα φύλλα των νεαρών βλαστών, κυρίως από τον Ιούλιο μέχρι τον Οκτώβριο και τους καρπούς. Το έντομο έχει 4-5 γενιές το χρόνο. Η προνύμφη της Μαργαρόνιας έχει εχθρούς πολλές αράχνες, προνύμφες δίπτερων εντόμων και το υμενόπτερο.

 

Ακάρια

 

Στο ελαιόδεντρο μπορεί να υπάρχουν ακάρεα, που προκαλούν παραμορφώσεις στα (φύλλα) στίγματα καιπαραμορφώσεις στους καρπούς.

 

Ρυγχίτης

 

Τα τέλεια έντομα τον Απρίλιο, Μάιο τρέφονται από τρυφερά φύλα και τους καρπούς που μόλις έδεσαν.

 

Πυρηνοτρίτης

Το μικρό αυτό λεπιδόπτερο έχει γκρίζο χρώμα με μερικές μαυριδερές κηλίδες στα φτερά. Οι προνύμφες της κάθε γενιάς έφονται με τα φύλλα και τους καρπούς του ελαιόδεντρου.Το θηλυκό εισάγει τα αβγά του στις ελιές και η προνύμφη που βγαίνει φτάνει στο σπέρμα του κουκουτσιού, του οποίου τρώει το μεγαλύτερο μέρος.

 

ΤΖΙΤΖΙΚΙ

Αυτό το μικρό τζιτζίκι μήκους 4 χιλιοστών αποθέτει τα αβγά του το καλοκαίρι στους βλαστούς της ελιάς προκαλώντας χαραγματιές

 

1. ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΩΝ ΕΛΑΙΟΔΕΝΤΡΩΝ

 

Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δοθεί στην εγκατάσταση του ελαιώνα. Κάθε σφάλμα που θα γίνει σε αυτό. Το στάδιο είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να επανορθωθεί. Η επιλογή του τόπου που θα εγκατασταθεί ο ελαιώνας γίνεται με βάση

την ποικιλία, τις κλιματικές συνθήκες και το έδαφος. Η ελιά είναι εναίσθητη στο παγετό, μάλιστα μερικές πρώιμες αθαίνουν μεγάλες ζημιές. Άλλος παράγοντας που θα πρέπει να εναρμονονίζεται με τις ανάγκες της ποικιλίας.

 

Πότισμα

 

Το νερό είναι απαραίτητο στα φυτά για να απορροφήσουν, να μεταφέρουν και να αξιοποιήσουν τα θρεπτικά στοιχεία του εδάφους. Για να ζήσει το φυτό, θα πρέπει να υπάρχει μια συνεχής ροή νερού από το έδαφος στις ρίζες, από εκεί στον κομψό, στους βλαστούς, στα φύλλα. Από τα στόματα των φύλλων το νερό εξατμίζεται στην ατμόσφαιρα και επανέρχεται στο φυτό με τη βροχή ή με το νερό ποτίσματος.

 

Κλάδεμα

 

Το κλάδεμα είναι μία από τις σπουδαιότερες καλλιεργητικές φροντίδες της ελιάς, όπως άλλωστε και για όλα σχεδόν τα φυτά. Ο σκοπός του κλαδέματος είναι η διαμόρφωση ελαιοδέντρων που έχουν ισορροπία βλάστησης και καρποφορίας, ώστε

να εξασφαλίζεται η μεγάλη παραγωγικότητα. Λαμβάνονται υπόψη και οι άλλοι παράγοντες π.χ. ο τρόπος μαζέματος του καρπού ώστε να διευκολύνεται το μάζεμα και να επιταχύνεται οικονομία στα εργαλεία.

 

Λίπανση

 

Με τη λίπανση επιχειρούμε να προσθέσουμε στο έδαφος απαραίτητα συστατικά για τη θρέψη του φυτού που δεν είναι διαθέσιμα τη στιγμή που τα έχει ανάγκη για να ολοκληρώσει τον ετήσιο κύκλο του. Μια ορθολογική λοιπόν λίπανση προϋποθέτει καταρχήν προσδιορισμό των συστατικών του εδάφους και γνώση της επίδρασης που θα έχει η συγκεκριμένη λίπανση στην παραγωγικότητα του δέντρου.