Τα ανήσυχα μολύβια

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας;  Εμένα πάντως μου αρέσουν πολλοί , Έλληνες και

ξένοι , αλλά έχω μια ιδιαίτερη << αδυναμία>> στην εξαιρετική, μοναδική, καθηλωτική Άλκη Ζέη.

Την θαυμάζω τόσο πολύ, που δεν θα έχανα ποτέ την ευκαιρία να την συναντήσω από κοντά.

Επιτέλους  είχα την τύχη να την δω, επειδή ήρθε σε ένα βιβλιοπωλείο της Χαλκίδας για να μιλήσει για το καινούριο της βιβλίο <<Με Μολύβι Faber Νούμερο Δύο>>.

Λοιπόν, για να μην πολυλογούμε, ας περιγράψω την συνάντηση……

Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στον δεύτερο όροφο του βιβλιοπωλείου. Καθώς ανέβαινες τις ξύλινες σκάλες, παρατηρούσες πάρα πολλούς ανθρώπους να κάθονται σε σκαμνάκια, περιμένοντας με ανυπομονησία και προσμονή να την δουν. Πραγματικά, ούτε καρφίτσα δεν έπεφτε!!!

Δεν μπορούσες να βρεις κάπου να καθίσεις. Βέβαια, καθόμουν πάνω σ’ αναμμένα κάρβουνα.

Δεν έβλεπα την ώρα να την δω…… Επιτέλους, μπήκε στην αίθουσα, στητή, με το κεφάλι ψηλά, παρ’ όλα τα 88 χρόνια που κουβαλά στην πλάτη της. Μόλις την είδα, σοκαρίστηκα!!! Απόρησα,

πώς αυτή η γυναίκα, που έχει ζήσει τα πάντα, θα καταδεχτεί να μας μιλήσει. Τελικά, αυτοί οι φόβοι μου αποδείχτηκαν αδικαιολόγητοι. Η κυρία Ζέη είναι ένας πολύ απλός, καθημερινός άνθρωπος και, τολμώ να πω, ότι μας κέρδισε όλους αμέσως! Αφού μίλησαν λίγο κάποιες κυρίες που την συνόδευαν, πήρε το λόγο εκείνη.

Μας είπε πόσο χάρηκε που μας είδε, αν και δεν μας γνώριζε (!), μας μίλησε για το βιβλίο της, ακούσαμε λίγα αποσπάσματά του και έπειτα μας προέτρεψε να την ρωτήσουμε ό,τι θέλουμε.

Να μερικές από τις ερωτήσεις που της υποβλήθηκαν:

-Ποιο είναι το πιο αγαπημένο σας βιβλίο από αυτά που έχετε γράψει;

- Κοίταξε, όλα μου τα βιβλία τα αγαπώ πολύ, αλλά έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στο << Καπλάνι της

Βιτρίνας>> , διότι είναι το πρώτο μου βιβλίο και περιγράφει τα παιδικά μου χρόνια στη Σάμο.

ή:

- Πιστεύετε ότι τα σημερινά παιδιά έχουν αλλάξει πολύ από την εποχή σας και δεν διαβάζουν  βιβλία;

- Τα παιδιά σήμερα έχουν πολλά πράγματα για να ασχοληθούν. Υπάρχει ο υπολογιστής και η

τηλεόραση που αποσπούν τα παιδιά από οτιδήποτε άλλο. Γι’ αυτό δεν διαβάζουν εξωσχολικά βιβλία. Εμείς, αντίθετα, δεν είχαμε με τι να ασχοληθούμε και η μοναδική μας ενασχόληση ήταν ένα βιβλίο.

Αφού όλες οι απορίες μας απαντήθηκαν, πήγαμε για να μας υπογράψει τα βιβλία της που είχαμε αγοράσει.

Έφυγα από αυτή τη συγκέντρωση συναισθηματικά γεμάτη. Ήμουν υπερβολικά ευτυχισμένη που γνώρισα μία τόσο σπουδαία συγγραφέα, που είναι και πολύ καλός άνθρωπος. Ελπίζω να μου δοθεί ξανά μια τέτοια ευκαιρία. Για ένα μόνο να είστε σίγουροι: Δεν θα την αφήσω να μου ξεφύγει. Θα την αρπάξω από τα μαλλιά!!!!

Μαρία Δουραμάνη,ΣΤ’1