του Βασίλη Γκότση

Ο Ουρακοτάγκος είναι ένα δενδρόβιο ζώο και ανήκει στην ίδια οικογένεια με τον χιμπατζή και τον γορίλα. Το όνομα των Ουρακοτάγκων σημαίνει στα μαλαισιανά «άνθρωποι του δάσους» γιατί μοιάζουν πολύ με τον άνθρωπο. Μάλιστα, το 96% των γονιδίων τους είναι ίδια με τα ανθρώπινα. Ο Ουρακοτάγκος έχει καφέ τρίχωμα σε όλο το σώμα εκτός από τις πατούσες του, τις παλάμες του και την περιοχή γύρω από τα μάτια και το στόμα. Έχει προτεταμένη μουσούδα και μικρά αυτιά. Τα χέρια του είναι δυνατά και μακρύτερα από ολόκληρο το σώμα του! Τα αρσενικά έχουν μεγάλα και φουσκωτά μάγουλα τα οποία έλκουν το θηλυκό. Τα χέρια και των δύο φύλων μοιάζουν πολύ με αυτά των ανθρώπων.

Οι Ουρακοτάγκοι τρώνε λουλούδια, έντομα, φλούδες και σπόρους αλλά η αγαπημένη τους τροφή είναι τα φρούτα. Τρώνε επίσης μέλι, για το οποίο χρησιμοποιούν ξύλα σαν εργαλεία για να το βγάζουν από τις κυψέλες των μελισσών. Οι Ουρακοτάγκοι έχουν αδυναμία στα γλυκά. Όταν διψάνε, η βροχή είναι ό,τι πρέπει, απλώς ανοίγουν τα στόματά τους και αφήνουν τις σταγόνες να πέσουν μέσα. Αν όμως η βροχή είναι πολύ δυνατή, φτιάχνουν ομπρέλες από κλαδιά και φύλλα. Οι Ουρακοτάγκοι κοιμούνται κάθε βράδυ σε κρεβάτι, απλά φτιάχνουν καινούριο κάθε βράδυ.

Το είδος τους εξαπλώνεται κυρίως σε συγκεκριμένες περιοχές σε νησιά ανάμεσα στον Ινδικό και στον Ειρηνικό Ωκεανό, βόρεια της Αυστραλίας. Οι Ουρακοτάγκοι είναι φιλήσυχα ζώα που τους αρέσει να παίζουν πάνω στα δέντρα, πηδώντας από δέντρο σε δέντρο, κρεμασμένοι από κλαδιά.

Οι Ουρακοτάγκοι δεν ζούνε περισσότερο από 45 χρόνια σε κανονικές συνθήκες. Όμως συχνά Ουρακοτάγκοι χάνουν τη ζωή τους νωρίτερα λόγω των κινδύνων που τους απειλούν. Αυτοί οι κίνδυνοι είναι η αποψίλωση των δασών, οι πυρκαγιές στα δάση και το εμπόριο των Ουρακοτάγκων ως κατοικίδιων ζώων. Στο παρελθόν οι κίνδυνοι αυτοί επαληθεύθηκαν και έτσι οι Ουρακοτάγκοι κατέληξαν είδος υπό εξαφάνιση.