Επίσκεψη στο ΦΔΕΔ Παύλιανης

              Στις 29 Φεβρουαρίου με τα παιδιά της Στ΄ τάξης του σχολείου μου πήγαμε εκπαιδευτική εκδρομή στην Παύλιανη. Η Παύλιανη είναι ένα ορεινό χωριό με υψόμετρο 1.040 στο βουνό Οίτη με 498 κατοίκους.

                 Ξεκινήσαμε στις 8:30 το πρωί με λεωφορείο και αρχίσαμε να πηγαίνουμε προς την Παύλιανη. Στον δρόμο περάσαμε το χωριό Σκαμνό και μετά το χωριό Οίτη. Μέχρι εκείνο το σημείο η βλάστηση ήταν χαμηλή. Μετά από την Οίτη ο δρόμος είχε πολλές στροφές αλλά το τοπίο ήταν υπέροχο γιατί όπου και να έβλεπες υπήρχαν έλατα.

                 Μόλις φτάσαμε στο χωριό υπήρχε μία παιδική χαρά και έτσι η κυρία μας αποφάσισε να κάνουμε μια στάση εκεί. Όταν κατεβήκαμε δύο σκυλιά ήθελαν να παίξουν μαζί μας αλλά μερικά παιδιά φοβήθηκαν και άρχισαν να ουρλιάζουν λες και θα τους έκαναν κάτι και με αυτόν τον τρόπο τα φόβιζαν. Άλλα παιδιά έπαιζαν στις κούνιες, άλλα παιδιά έκαναν βόλτες, άλλα ακούγανε μουσική και άλλα καθίσανε να ξεκουραστούν.

        Λίγη ώρα μετά αναχωρήσαμε για την ΄Ανω Παύλιανη. Φτάνοντας εκεί κατεβήκαμε από το λεωφορείο και αφού κάναμε μια βόλτα στους δρόμους του χωριού για να θαυμάσουμε τα παραδοσιακά σπίτια, καταλήξαμε σε ένα κτήριο όπου εκεί μας μίλησαν για τα προστατευόμενα ζώα της Οίτης. Στο τέλος της ομιλίας παίξαμε ένα παιχνίδι γνώσεων σχετικά με ποια ζώα και φυτά δεν υπάρχουν στην Οίτη.

               Η επόμενη στάση ήταν στο περιβαλλοντικό πάρκο της Παύλιανης. Το πάρκο ήταν μέσα στα έλατα και υπήρχαν παντού διάφορα αγριολούλουδα ενώ διάφορα ρυάκια διέσχιζαν  το έδαφος. Η φύση γύρω ήταν μαγική. Όλο αυτό το καθαρό οξυγόνο που αναπνέαμε καθώς και η ομορφιά του τοπίου που αντικρίζαμε καθάριζε το μυαλό μας από κάθε σκέψη και αισθανόμασταν ήρεμοι και ξεκούραστοι. Το πιο εντυπωσιακό ήταν μια γέφυρα που ήταν ζωγραφισμένη σαν πιάνο και καθώς την περπατούσες ακουγότανε και διαφορετική μελωδία. Όταν την περάσαμε κάναμε διάφορες βόλτες εκεί και σταματήσαμε σε ένα μέρος για να ξεκουραστούμε και να παίξουμε. Σε εκείνο το μέρος υπήρχε μια μεγάλη κίτρινη κούνια που σχεδόν όλα τα παιδιά την ανέβηκαν, ένα μικρό γήπεδο του βόλεϊ , μεγάλα και μικρά έλατα και πολλά άλλα.

            Γενικά περάσαμε μια εκδρομή με πολύ γέλιο και παιχνίδι και μακάρι να μου ξαναδοθεί η ευκαιρία να το ξαναεπισκευτώ!!

Μαρία Κ. – ΣΤ2

      Στα φυσικά η κυρία μας μας δίδαξε ένα μάθημα που είχε σχέση με τα οικοσυστήματα, τα απειλούμενα είδη ζώων και τους εθνικούς δρυμούς. Για να τα δούμε αυτά η κυρία μας κανόνισε να πάμε στην Παύλιανη. Πήγαν μόνο οι έκτες όμως γιατί η πέμπτη δεν έχει κάνει τα οικοσυστήματα. Εκεί μόλις φτάσαμε από το πανέμορφο τοπίο που αντικρίσαμε βγάλαμε όλοι τα κινητά και αρχίσαμε να τραβάμε φωτογραφίες. Αυτό που μας έκανε εντύπωση όμως ήταν οι ζωγραφιές που είχε κάνει μια κυρία και πρόσθετε μια πινελιά που έκανε το χωριό πιο ωραίο. Μας πήγαν σε ένα κτίριο που είχε μέσα διάφορους πίνακες με καρτέλες που μας τις εξηγούσαν δύο κυρίες. Είχανε βάλει και σε ηχεία ήχους με διάφορα ζώα. Ήταν ωραία εκεί μέσα γιατί δεν το έλεγες μάθημα αυτό που κάναμε αλλά ψυχαγωγία.

    Μόλις τελειώσαμε και με αυτό μας πήρε το λεωφορείο και μας πήγε έξω από το χωριό. Εκεί είχε τρία παλιά κτίρια αλλά για να φτάσεις εκεί έπρεπε να περάσεις μια κρεμαστή γέφυρα. Δεν το είχα κάνει ποτέ αυτό, αλλά σήμερα που το έκανα χάρηκα πολύ γιατί πάντα ήθελα να περάσω από κρεμαστή γέφυρα. Εκεί αρχίσαμε να περπατάμε στα μονοπάτια και από δίπλα μας έτρεχαν τα νερά του ποταμού. Ξαφνικά μόλις βγαίνουμε από το μονοπάτι είχε ένα χώρο που είχε κούνιες, κρίκους, αιώρες, παγκάκια με τραπέζια για να κάτσεις και δίχτυ για βόλεϊ. Πραγματικά ποτέ δεν πίστευα ότι θα τα δώ όλα αυτά σε ένα βουνό! Αν μου δοθεί η ευκαιρία να πάω εκεί με τους γονείς μου ειλικρινά δεν θα το χάσω με τίποτα.

Βασίλης Μ. – ΣΤ2