Η παραδοσιακή αξιολόγηση προσιδιάζει σε ένα παραδοσιακό, δασκαλοκεντρικό, από καθ’ έδρας μοντέλο διδασκαλίας που θεμελιώνεται στην απόλυτη κυριαρχία του/της εκπαιδευτικού, αποκλείει τον διάλογο και την ενεργό εμπλοκή των μαθητών-τριών, δίνει έμφαση στη συγκεκριμένη στιγμή της αξιολόγησης και σε συγκεκριμένες δεξιότητες (συνήθως απομνημόνευση ή εφαρμογές σε αφηρημένο πλαίσιο με απλή αλλαγή των δεδομένων) και πολλές φορές στερεί την ανατροφοδότηση, κυρίως όταν το αποτέλεσμα είναι απλώς ένας ακέραιος αριθμός.
Αντίθετα, η αυθεντική αξιολόγηση ταιριάζει σε ένα σύγχρονο, δημοκρατικό μοντέλο διδασκαλίας στο οποίο ο διδάσκων/η διδάσκουσα αυτοπροσδιορίζεται ως συνεργάτης-τρια στην απόκτηση της γνώσης, καλλιεργείται ο διάλογος, ο/η μαθητής-τρια έχει λόγο και ενεργό ρόλο στη μαθησιακή διαδικασία, η αξιολόγηση είναι διαρκής και γίνεται σε πραγματικές συνθήκες.
