Το μικρό έλατο
Μια φορά και έναν καιρό , πάνω σε ένα βουνό, ζούσε ένα ελατάκι. Κάθε μέρα που περνούσε ανυπομονούσε να μεγαλώσει γρήγορα ,για να το διαλέξουν και αυτό οι ξυλοκόποι και να το κόψουν όπως όλα τα ψηλά, μεγάλα έλατα. Οι φίλοι του ο ήλιος ,ο άνεμος τα πουλάκια που τον έβλεπαν στεναχωρημένο του έλεγαν να μη βιάζεται να μεγαλώσει, να ζει και να χαίρεται την κάθε μέρα που περνάει .Ρωτούσε τους φίλους του τα σπουργίτια αν γνωρίζουν τι κάνουν τα έλατα που κόβουν οι ξυλοκόποι. Αυτά του είπαν πως είχαν δει, καθώς έρχονταν από την Αίγυπτο, πως πάνω στα καράβια υπήρχαν τρανά ξάρτια, που φτιάχνονταν από έλατα και επίσης τα Χριστούγεννα στη πόλη στόλιζαν τα πανέμορφα σπίτια τους οι άνθρωποι στολίζοντας τα έλατα. Μόλις άκουσε αυτά που του είπαν οι φίλοι του, τους είπε πως αναρωτιέται αν θα έκανε και αυτό τόση λαμπρή καριέρα.Περάσαν δυο, τρία χρόνια και το ελατάκι μεγάλωσε και οι ξυλοκόποι το έκοψαν πρώτο πρώτο. Το μετέφεραν σε μία μεγάλη έπαυλη. Το τοποθέτησαν στο μεγάλο σαλόνι δίπλα στο τζάκι και άρχισαν να στολίζουν τα κλαδιά του με μικρά και μεγάλα στολίδια και πολύχρωμα λαμπάκια. Ένιωθε υπέροχα , άκουγε και τα παιδιά να τραγουδούν και ήταν πολύ ευτυχισμένο. Τελείωσαν οι γιορτές, το ξεστόλισαν και το έσυραν έξω από το δωμάτιο και το τοποθέτησαν σε μια σκοτεινή σοφίτα. Το έλατο είχε σοκαριστεί . Πέρασαν πολλές μέρες και το έλατο καθόταν ξεχασμένο, σκονισμένο και πολύ στεναχωρημένο μέσα στο σκοτάδι, ενώ σκεφτόταν πόσο ωραία περνούσε ελεύθερο και ζωντανό στο δάσος με τους αγαπημένους του φίλους…
Θωμάς Ρ.
Πηγή : Το Έλατο
Συγγραφέας :Χανς Κρίστιαν Άντρεσεν
