της Σταυρούλας Χαϊδεμενάκου (Φιλολόγου ΠΕ02), Προέδρου ΧΕΝ Ελλάδος, Δντριας του Εσπερινού Γενικού Λυκείου Ιωαννίνων
Η διατήρηση ζωντανών των Εσπερινών Σχολείων στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση είναι μία από τις σύγχρονες παιδαγωγικές προκλήσεις στην εποχή της δια βίου μάθησης. Πώς μπορεί να νοηθεί αποτελεσματική η άτυπη εκπαίδευση σε έναν τομέα ή μια ειδικότητα, όταν δεν έχει θεμελίωση στις βασικές πλέον γνώσεις που προσφέρει η δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Ακόμη και στην περίπτωση εμπειροτεχνών στον αιώνα της τεχνολογίας που διανύουμε είναι απαραίτητη σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής και του επιστητού η γνώση του «γιατί» και του «πώς» που υπάρχει για την γένεση των πραγμάτων στο αναλυτικό πρόγραμμα του γυμνασίου και του λυκείου . Χωρίς αυτό το έρμα η δια βίου μάθηση χωλαίνει.
Οι μαθητές των Εσπερινών Σχολείων εκ προοιμίου έχουν να υπερβούν τόσο τα εμπόδια της απαιτητικής καθημερινότητας, όσο και τις δυσκολίες της φυσικής κόπωσης και φθοράς αλλά και την αντίσταση άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο στο νέο ή το διαφορετικό εξαιτίας παγιωμένων αντιλήψεων ή/και δυσλειτουργικών πεποιθήσεων. Διαθέτουν, όμως, και τα μεγάλα δυνατά τους σημεία: την ωριμότητα της ενηλικιότητας, συχνά, και το ισχυρό κίνητρο για την κατάκτηση της γνώσης. Τα δύο αυτά στοιχεία λειτουργούν υποστηρικτικά και σε υψηλό βαθμό στον αγώνα τους και προσφέρουν σημαντικά στην αυτοπραγμάτωση των μαθητών αυτών. Η συνειδητή επιλογή της συνέχισης των σπουδών αυτού του κύκλου που διακόπηκε και, όχι σπάνια, άφησε ένα κενό στην εκπαίδευσή τους αναδεικνύεται σε ένα ιδιαίτερο στήριγμα που θα συμβάλει σε επόμενο χρόνο στην εμψύχωσή τους απέναντι στις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουν.
Παράλληλα και η κοινωνία, ο πολιτικός, πολιτιστικός και κοινωνικός μικρόκοσμος στον οποίο εργάζονται, αλληλοεπιδρούν και συνδιαμορφώνουν το παλίμψηστό του έχει να ωφεληθεί από την εξέλιξή τους, από τον χρόνο ακόμα της απόφασής τους για την παρακολούθηση του σχολικού προγράμματος, η οποία αποβλέπει στην ανέλιξή τους αλλά ταυτόχρονα συνιστά μια πράξη ενεργού πολίτη. Η πρόοδος μιας κοινωνίας, άλλωστε, δεν μπορεί παρά να διέρχεται μέσα από την πρόοδο των μελών της.
Συνεπώς, η στήριξη των Εσπερινών Σχολείων αποδεικνύεται σημαντική παιδαγωγική πρόκληση με πολλούς αποδέκτες. Αφενός τους μαχόμενους εκπαιδευτικούς της τάξης, των οποίων ο ρόλος είναι καταλυτικός για την ενίσχυση της προσπάθειας που καταβάλλεται και αφετέρου την πολιτική ηγεσία που έχει την ευθύνη να αναγνωρίσει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους και με τις αποφάσεις της να διευκολύνει αντί να φράζει την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση των αποφοίτων τους.
