Η Ευρώπη του αύριο δεν θα είναι απλώς μια σελίδα της ιστορίας, αλλά μια φλόγα που χορεύει στον άνεμο του μέλλοντος, ένα τραγούδι ελπίδας που μεταφέρεται από φωνές ενωμένες μέσα στη διαφορετικότητά τους. Δεν θα χτιστεί ούτε πάνω στα ερείπια του παρελθόντος ούτε πάνω στις αυταπάτες ενός στάσιμου παρόντος, αλλά μέσα από την ορμή εκείνων που ονειρεύονται έναν κόσμο όπου η ένωση είναι κάτι περισσότερο από μια συνθήκη, περισσότερο από έναν χάρτη, περισσότερο από μια σημαία που κυματίζει κάτω από τον γαλάζιο ουρανό.
Αλλά τι θα ήταν η ιδιότητα του πολίτη χωρίς αλληλεγγύη; Ένα σώμα χωρίς ψυχή, μια υπόσχεση χωρίς αντίκρισμα. Η Ευρώπη του αύριο δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο μέσα από την αλληλοβοήθεια, μέσα από αυτό το χέρι που εκτείνεται πέρα από τον εγωισμό, μέσα από αυτή την άρνηση της απομόνωσης που μετατρέπει τον άλλον σε ξένο, σε αντίπαλο. Πρέπει να είναι καταφύγιο για όσους φεύγουν από την καταιγίδα, μια γη δικαιοσύνης όπου η ευημερία δεν είναι προνόμιο λίγων, αλλά το φως που φωτίζει κάθε σπίτι. Μια Ευρώπη όπου δεν κοιτάζουμε τον άλλον με δυσπιστία, αλλά με τη βεβαιότητα ότι είναι αδελφός, αδελφή, σύμμαχος σε αυτή τη μεγάλη πορεία του αιώνα.
Αλλά το αύριο δεν θα είναι ένας ήρεμος ποταμός. Η Ευρώπη θα πρέπει να αντιμετωπίσει θύελλες, τις σκιές της κλιματικής αλλαγής, τις οικονομικές αναταράξεις, τις γεωπολιτικές αβεβαιότητες. Θα πρέπει να επανεφεύρει τον εαυτό της χωρίς να αρνηθεί την ταυτότητά της, να αγκαλιάσει τη μοντέρνα εποχή χωρίς να θυσιάσει την ανθρωπιά της. Θα μπορέσουμε να χτίσουμε μια βιώσιμη πρόοδο; Να διατηρήσουμε την κυριαρχία μας χωρίς να κλείσουμε τις πόρτες μας;
Η Ευρώπη του αύριο δεν επιβάλλεται με διατάγματα. Σφυρηλατείται μέσα στη φωτιά των δοκιμασιών και των ελπίδων. Είναι ένας ορίζοντας προς τον οποίο βαδίζουμε, μια υπόσχεση που πρέπει να τηρηθεί, ένα ιδανικό που πρέπει να ζήσουμε. Εναπόκειται σε εμάς να γράψουμε αυτή την ιστορία, όχι με το μελάνι του φόβου, αλλά με εκείνο του θάρρους και της ενότητας.
SOULEYMANE SEIDY BADIAGA Α΄ Λυκείου
