Γράφει η μαθήτρια του Α3, Τζίμα Κασσιανή
Με αφορμή την εκδρομή στην παραλία του Ζούμπερι τον προηγούμενο μήνα, στο πλαίσιο της δράσης της σχολικής μας μονάδας ΄΄Υιοθετήστε μία παραλία», ήρθαμε αντιμέτωποι για μία άλλη φορά με το μεγάλο πρόβλημα της μόλυνσης του περιβάλλοντος λόγω των απορριμάτων.
Το περιβάλλον αποτελεί το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής μας και, ιδίως τα τελευταία χρόνια, μολύνεται σε τέτοιο βαθμό, ώστε να απειλείται γενικότερα το φαινόμενο της ζωής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εξαφάνιση κάποιων ειδών φυτών και ζώων, με άμεσο αποτέλεσμα τη διατάραξη της ισορροπίας στον πλανήτη μας. Επιπλέον, οι πυρηνικές δοκιμές, οι πετρελαιοκηλίδες των πλοίων και τα οικιακά ή εργοστασιακά απόβλητα ρυπαίνουν τις θάλασσες και τα ποτάμια καταστρέφοντας τις ακτές και τον φυσικό πλούτο τους. Επίσης, οι πυρκαγιές που καταστρέφουν τα δάση και που πολλές φορές έχουν στόχο να γίνουν οι εκτάσεις τους οικόπεδα είναι μία ακόμη αιτία που η κατάσταση στο φυσικό περιβάλλον επιβαρύνθηκε σημαντικά. Αξίζει τέλος, να σημειωθεί ότι η συσσώρευση πληθυσμού στα ήδη μεγάλα αστικά κέντρα και η αύξηση του αριθμού των μέσων μαζικής μεταφοράς και των αυτοκινήτων είχαν ως αποτέλεσμα τη ρύπανση της ατμόσφαιρας και το έντονοκυκλοφοριακό πρόβλημα.
εικόνα: Η κραυγή από την Κισκίνη Μαρία
Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο ζοφερά. Υπάρχει ακόμη ελπίδα, αν όλοι εμείς οι οποίοι είμαστε οι μονάδικοι υπεύθυνοι για αυτήν την κατάσταση, ευαισθητοποιηθούμε και αναλάβουμε δράση, ο καθένας βέβαια στον τομέα του και ανάλογα με τις δυνατότητές του. Επίσης, η πολιτεία μπορεί να συμβάλει θετικά θεσπίζοντας αυστηρή νομοθεσία απέναντι σε όσους καταστρέφουν και μολύνουν τη φύση μας, ενώ το σχολείο με περιβαλλοντική εκπαίδευση και αγωγή μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο ενημερώνοντας και δραστηριοποιώντας τους μαθητές. Τέλος, θετικά μπορεί να συμβάλει και η χρήση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Από όλα τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι η προστασία του περιβάλλοντος πρέπει να γίνει συνείδηση σε όλους μας και ας μην ξεχνάμε πόσο αληθινή είναι η φράση » το περιβάλλον δεν μας ανήκει, απλώς το έχουμε δανειστεί από τις επόμενες γενιές».
