του Κώστα Φαϊλάδη, μαθητή του Γ4
Αγαπητοί αναγνώστες,
Πρέπει να έχετε αντιληφθεί πλέον την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα ο κόσμος μας. Μετά από τόσο καιρό όμως δεν έχει γίνει τίποτα για να βελτιωθεί. Οι άνθρωποι που κρατούν τις μοίρες μας στα χέρια τους, φαίνεται ότι μπερδεύτηκαν και τις έκαναν κουβάρι. Αν και νέος, πιστεύω ότι έχω κάθε λόγο να εκφράσω τους προβληματισμούς μου και τη δυσαρέσκεια που έχω για τα άτομα αυτά, που ενώ μας «κρατούν» , δεν έχουν κάποιον να τα συγκρατήσει.
Η κατάσταση έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Οι συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων έχουν φτάσει τα όριά τους, αν συνεχιστεί αυτή η αδικία οι άνθρωποι θα πεθαίνουν από την πείνα και τις αρρώστιες μέσα στους δρόμους. Το περιβάλλον γύρω μας, η πηγή της ζωής μας έχει
αντικατασταθεί από κτίσματα, μολυνθεί από εργοστάσια και γενικότερα έχει αλλοιωθεί. Όμως δε φτάνουν μόνον αυτά, οι άνθρωποι που ευθύνονται για αυτές τις καταστάσεις, έχουν αφήσει και «νομικά παραθυράκια» για να γλιτώνουν κάθε φορά από τα όργανα της τάξης, με σκοπό να συνεχίσουν τις καταστροφικές τους πράξεις.
Από τότε που γεννηθήκαμε, γίναμε αποδέκτες όλων αυτών που γίνονται γύρω μας. Πράγματα που αυτοί παραμέλησαν να κάνουν, μας έχουν φέρει στο σημείο που βρισκόμαστε τώρα. Όλα αυτά που παλαιότερα είχαν αξία έχουν πλέον απαξιωθεί με αποτέλεσμα να παραμεληθούν και να ξεχασθούν με τα χρόνια. Άνθρωποι που θα βελτίωναν τη παρούσα κατάσταση, ούτε που αναφέρονται από τα μέσα μαζικής
ενημέρωσης. Άνθρωποι που έχουν κάτι να κάνουν για το κοινό καλό ούτε που προβάλλονται. Τους αφήνουν καθισμένους πίσω από ένα γραφείο με συντροφιά τις σκέψεις τους.
Ο,τι χρειάζονταν ήταν στα χέρια τους. Τι έκαναν όμως για το κοινό καλό; Άφησαν σε δεύτερη μοίρα τον υπόλοιπο κόσμο, για να ασχοληθούν με τα δικά τους ζητήματα. Παραμέλησαν τις εργασίες τους για δικό τους όφελος. Μάλλον δεν έχουν καταλάβει τη θέση στην οποία βρίσκονται, δεν έχουν καταλάβει ότι όποιος έχει μεγάλη δύναμη έχει και πολλές ευθύνες, δεν έχουν καταλάβει ότι εκατομμύρια
άνθρωποι «κρέμονται» από τις πράξεις τους. Γίναμε όλοι αποδέκτες ανώριμων πράξεων , ανθρώπων που δε γνώριζαν και που εξακολουθούν να μη γνωρίζουν τις ευθύνες τους.
Δε βγαίνουν όμως στο δρόμο να δουν τα αποτελέσματα των πράξεών τους. Αυτοί που ελέγχουν τη ζωή μας με τις ενέργειές τους, φαίνεται ότι παραιτήθηκαν από τη δουλειά τους χωρίς να το πουν σε κανένα. Κάθε λίγα μέτρα, στα πεζοδρόμια των πόλεων μας, υπάρχουν άνθρωποι που ζουν με μοναδικό τους σκοπό την επιβίωση, ζητιανεύουν για να μπορέσουν να αγοράσουν λίγο ψωμί, άλλοι πλένουν παρμπρίζ αυτοκινήτων, ενώ λίγοι πουλούν χαρτομάντιλα. Αυτή η κατάσταση είναι αποτέλεσμα των «ανέργων» αλλά επί πληρωμή «πολιτικών μουσών».
Σε αντίθεση με τους βρώμικους ψυχικά ανθρώπους που καθορίζουν τη μοίρα μας, υπάρχουν και άνθρωποι που ζουν στη κυριολεξία μέσα στη βρωμιά. Ποιος να ξέρει τι τους έφερε σε αυτή; Μπορεί να είναι η πείνα ή η φτώχεια και γενικότερα η παραμέληση αυτών των ανθρώπων, ένα όμως αίτιο είναι σίγουρο, οι πράξεις των καθοδηγητών της κοινωνίας. Κανένας άνθρωπος δε γεννιέται με σκοπό
να ζητιανεύει, να γίνει κλέφτης ή δολοφόνος. Όλοι μας γεννιόμαστε με ίσες ευκαιρίες και προοπτικές, όμως οι εκάστοτε συνθήκες που επικρατούν γύρω μας αλλάζουν από εποχή σε εποχή.
Ο κόσμος στον οποίο ήρθα να ζήσω, είναι φτιαγμένος από τις προηγούμενες γενιές. Είμαι αναγκασμένος να ζω σε έναν κόσμο γεμάτο λάθη και να τα αποδέχομαι χωρίς να διαμαρτύρομαι. Όμως ο κόσμος αυτός που διαμορφώθηκε από τους καθοδηγητές μας με έκανε να θέλω να φύγω, να μην αντικρίσω άλλη φορά αυτήν την κατάσταση, μήπως και γλιτώσω από το πόνο που νιώθω μέσα μου, κάθε φορά που βλέπω έναν κουρασμένο από τη ζωή άνθρωπο.
Συνεπώς απερίσκεπτα πράττουν αυτοί που μας καθοδηγούν. Έχουν στη πλάτη τους τόσους ανθρώπους, κι όμως εξακολουθούν να τους αφήνουν πίσω για το δικό τους όφελος. Αυτοί που θα μπορούσαν να διαμορφώσουν τη ζωή μας, κάθονται συνήθως άπρακτοι κρατώντας την οργή τους για τον εαυτό τους. Πρέπει να αντιδράσουμε!
