ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΩΡΟ
Ο Αρχαιολογικός χώρος της Βούντενης βρίσκεται στα βορειοανατολικά της πόλης των Πατρών, κοντά στο ομώνυμο χωριό. Ο χώρος αυτός αποτελεί μια μυκηναϊκή νεκρόπολη στην οποία έχουν ανασκαφεί μέχρι τώρα εβδομήντα οκτώ θαλαμοειδείς τάφοι που χρησιμοποιήθηκαν το χρονικό διάστημα 1600-1100 π.Χ. Ο μεγαλύτερος τάφος είναι ο τάφος 4, ο οποίος πιθανολογείται ότι ανήκει σε κάποιον άρχοντα εκείνης της εποχής. Αξιόλογος αριθμός τάφων δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί. Τα κτερίσματα που βρέθηκαν στους τάφους ήταν αντικείμενα καθημερινής χρήσης όπως κοσμήματα, εργαλεία, όπλα και σκεύη χρήσιμα στη ζωή και στο μεταθανάτιο ταξίδι. Τα περισσότερα ήταν ποικιλόμορφα αγγεία τα οποία προορίζονταν για υγρά. Ακόμα, δεν έλειπαν χάλκινα αντικείμενα και αγγεία. Σχετικά μικρός είναι ο αριθμός των όπλων και οι αρχαιολόγοι υποστηρίζουν ότι αυτό συμβαίνει καθώς πολλοί τάφοι συλήθηκαν σε διάφορες περιόδους.
Στα βορειοδυτικά του χώρου αυτού, στο λόφο «Μπούρτζι» έχει εντοπιστεί η αρχαία πόλη, η οποία ταυτίζεται από τον ανασκαφέα κ. Λ. Κολώνα με την αρχαία πόλη της Μεσσάτιδας.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΒΟΥΝΤΕΝΗΣ (Νοέμβριος 2012)
Στον αρχαιολογικό χώρο της Βούντενης είδαμε πολλούς από τους μυκηναϊκούς τάφους αλλά εξετάσαμε το εσωτερικό και την δομή ορισμένων από αυτούς, όπως των τάφων υπ’ άρ. 4, 5, 9 και 75. Κάτι που παρατηρήσαμε πως τράβηξε την προσοχή των περισσότερων παιδιών είναι το γεγονός ότι σε σχεδόν όλους τους τάφους έλειπαν τα εσωτερικά ευρήματα όπως οι σκελετοί και τα αγγεία που ήταν αρχικά τοποθετημένα μέσα στους τάφους. Αυτό γίνεται διότι πολλά από αυτά βρίσκονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πατρών, όπου τους παρέχεται μεγαλύτερη προστασία, ενώ κάποια έχουν σταλεί για ανάλυση.
Ο αρχαιολογικός χώρος περιέχει 78 γνωστούς στους ερευνητές τάφους, για την καθημερινή φροντίδα και συντήρηση των οποίων είναι απαραίτητη η ύπαρξη τριών ή τεσσάρων ατόμων. Εντυπωσιακός είναι ο τρόπος με τον οποίο βρέθηκαν καθώς είχε αρχίσει έρευνα από τον αρχαιολόγο Κυπαρίσση πριν από τον πόλεμο του 1923 περίπου. Έπειτα ο χώρος ξεχάστηκε. Κάποιος ιδιοκτήτης το 1988 είχε αρχίσει να ανοίγει ένα δρόμο για το κτήμα του. Στη διάρκεια των εργασιών του έπεσε στην κορυφή του θαλάμου ενός τάφου. Το μηχάνημα έκοψε το θόλο από όπου μπήκαν κάποιοι μέσα και έκλεψαν τα υπάρχοντα του τάφου. Ο κ. Λάζαρος Κολώνας έστειλε από τη ΣΤ΄ Εφορεία Αρχαιοτήτων μια αρχαιολόγο, η οποία διαπίστωσε την ύπαρξη ενός μυκηναϊκού τάφου στην περιοχή. Έπειτα ο κ. Κολώνας δούλεψε στον τόπο και είδε ότι πρόκειται για πολλούς τάφους και όχι μόνο για έναν.
Οι πιο πάνω πληροφορίες προέρχονται από μια συνέντευξη που πήραν από τον κ. Κολώνα, επίτιμο γενικό διευθυντή αρχαιοτήτων, δύο μαθήτριες της Α΄ λυκείου (Ηλιάνα Τσελέντη, Αναστασία Χιόνη) κατά την διάρκεια της επίσκεψης.
Πρέπει τέλος να τονίσουμε ότι ο επισκέψιμος χώρος δεν είναι ένας συμβατικός αρχαιολογικός χώρος αλλά ένα πραγματικό «μυκηναϊκό πάρκο», όπως αναγράφει και η πινακίδα, με όλη τη σημασία της λέξης. Ακολουθώντας τα μονοπάτια που έχουν διαμορφωθεί για το σκοπό αυτό, μπορεί κανείς να περιηγηθεί το χώρο, να απολαύσει το φυσικό τοπίο στο οποίο καλλιεργούνται αμπέλια και ελιές όπως και πριν από 3500 χρόνια και να φτάσει ως τον μυκηναϊκό οικισμό που σήμερα ανασκάπτεται, όπου τον περιμένει μια εκπληκτική θέα.
Άρτεμις Παπαγιαννοπούλου, μαθήτρια του Α3, Ηλιάνα Τσελέντη, μαθήτρια του Α4
