Η πυξίδα ήταν μια προσθήκη στην αρχαία μέθοδο πλοήγησης βασισμένη σε παρατηρήσεις του ήλιου και των αστεριών. Χρησιμοποιήθηκε ως όργανο ναυσιπλοΐας στην Κίνα τουλάχιστον πριν τον 11ο αιώνα και σταδιακά υιοθετήθηκε από τους μουσουλμάνους εμπόρους του Ινδικού Ωκεανού.Οι Κινέζοι χρησιμοποίησαν μια «υγρή» πυξίδα αποτελούμενη από μια μαγνητισμένη βελόνα προσκολλημένη σε ένα επιπλέον καλαμάκι. Η χρήση της πυξίδας για πλοήγηση στον Ινδικό Ωκεανό αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1232. Η πρώτη αναφορά σχετικά με χρήση της πυξίδας στην Ευρώπη ήταν το 1180. Οι Ευρωπαίοι χρησιμοποίησαν μια «ξηρή» πυξίδα χωρίς νερό, με μια βελόνα προσκολλημένη σε έναν μεταλλικό άξονα που τις επέτρεπε να περιστρέφεται. Οι Ευρωπαίοι ήταν επίσης οι πρώτοι που τοποθέτησαν το ανεμολόγιο κάτω από την βελόνα της πυξίδας, για να αποκτήσει έτσι την σύγχρονη μορφή της.
