Η ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Όλοι γνωρίζουμε πως οι κοινωνικές εξελίξεις σήμερα αλλάζουν πιο γρήγορα από ποτέ. Το σχολείο είναι ένα σημαντικό επίπεδο δράσης, καθώς η συμμετοχή και η ανάπτυξη αξιών είναι δομή της προσωπικότητας. Το σχολείο θα πρέπει να παρέχει γνώσεις και να βοηθά τους μαθητές σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες , να επιδιώκει τη σύνδεση με την ευρύτερη κοινωνία και να αυξάνει το πεδίο συμμετοχής για όλους τους νέους. Ο σκοπός της εκπαιδευτικής διαδικασίας δεν είναι να φτάσουν οι μαθητές να ανέχονται τους άλλους, αλλά να συμπεριφέροντε με σεβασμό προς την ανθρώπινη ζωή, να υπερασπίζονται ενεργά την ακεραιότητα της ζωής των άλλων και να αποκτήσουν την ικανότητα και όχι μόνο να δρουν για τους άλλους αλλά κυρίως με τους άλλους αναπτύσσοντας ταυτόχρονα αναστοχαστική σκέψη.

ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (Helmut Essiger)

1. Εκπαίδευση για ενσυναίσθηση: Το άτομο μαθαίνει να κατανοεί τους άλλους, να βλέπει τα προβλήματα υπό το δικό τους πρίσμα και σταδιακά να καλλιεργεί τη συμπάθειά του για αυτούς. 2. Εκπαίδευση για αλληλεγγύη: Το άτομο καλείται να συνοικοδομήσει τη συλλογική συνείδηση και παράλληλα, να παραμερίσει τις κοινωνικές ανισότητες και αδικίες υπερβαίνοντας τα όρια της ομάδας, της φυλής και του κράτους. 3. Εκπαίδευση για διαπολιτισμικό σεβασμό: Το άνοιγμά μας στους άλλους πολιτισμούς αποτελεί πρόσκληση συμμετοχής τους στο δικό μας πολιτισμό, καλλιεργώντας με τον τρόπο αυτό το σεβασμό στην πολιτισμική ετερότητα. 4. Εκπαίδευση εναντίον του εθνοκεντρικού τρόπου σκέψης: Το άτομο προσπαθεί να απαλλαγεί από εθνικά στερεότυπα και προκαταλήψεις τα οποία εμποδίζουν την επικοινωνία των λαών μεταξύ τους. Όσον, δε αφορά τους σκοπούς – αρχές της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, που πρέπει να διέπουν τη διδακτική πράξη, η διαπολιτισμικότητα είναι απαραίτητο να διατρέχει όλα τα μαθησιακά περιεχόμενα τα οποία διδάσκονται στην τάξη. Η δε πληροφόρηση αποβαίνει ιδιαίτερα σημαντική καθώς καταρρίπτει την άγνοια και τον φόβο ενάντια στη διαφορετικότητα, υπερνικώντας τον εθνοκεντρισμό με την υιοθέτηση λογικής συμπεριφοράς, για να καταλήξει στην αποδοχή, την αλληλεγγύη και τον αμοιβαίο πολιτισμικό εμπλουτισμό. Πηγή: Διαδίκτυο Αντωνιάδου Θεοδοσία (φιλόλογος) Ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος του εκπαιδευτικού σε ένα διαπολιτισμικό σχολείο και ποιο μοντέλο οφείλει να ακολουθεί; Ο εκπαιδευτικός και ο μαθητής βρίσκονται σε μια σχέση αλληλεπίδρασης και αμφίδρομης επικοινωνίας, που υπονοεί μια διαλεκτική σχέση του << εαυτού>> με τον <<άλλο>>. Η επικοινωνία αυτή μεταξύ εκπαιδευτικού και μαθητή μπορεί να είναι επιτυχείς μόνο όταν διασφαλιστεί: 1. Η δεκτικότητα, η ενθάρρυνση και η ενίσχυση της αμοιβαίας ανταλλαγής απόψεων. 2. Η ευελιξία στην επικοινωνία μέσω της κατάλληλης χρήσης του τρόπου ομιλίας και στάσης του σώματος. 3. Η αναζήτηση κοινών λεκτικών και μη λεκτικών κωδίκων, η ενίσχυση συμμετοχικότητας. 4. Η ενθάρρυνση για ενεργό εμπλοκή στην μαθησιακή διαδικασία. 5. Η αποφυγή της ασάφειας από την πλευρά του εκπαιδευτικού για τη διασφάλιση της κατάλληλης μεταβίβασης του νοήματος και της καθαρότητας κάθε μηνύματος προς τον αλλοδαπό μαθητή. 6. Η αποδοχή ως μέλος του διαφορετικού μαθητή μέσα στην σχολική ομάδα. 7. Η ευγένεια, η φιλικότητα, η δικαιοσύνη, η ειλικρίνεια και ένδειξη σεβασμού προς αυτούς που θεωρούνται << διαφορετικοί>>. Ποια τα αποτελέσματα-συνέπειες της δαπολιτισμικής εκπαίδευσης; Ο εκπαιδευτικός που ακολουθεί το διαπολιτισμικό μοντέλο στην τάξη θα καταφέρει να επιτύχει τα εξής: 1. Να αλλάξει τη συμπεριφορά των μαθητών και να τους οδηγήσει την υιοθέτηση υγιών στάσεων σε ο, τι αφορά θέματα κοινωνικού αποκλεισμού. 2. Να συνδέσει τη σχολική ζωή με την κοινωνική πραγματικότητα. 3. Να μειώσει τη σχολική αποτυχία και την πρόωρη εγκατάλειψη της σχολικής εκπαίδευσης που υπάρχει σε πολλούς μαθητές. 4. Να δημιουργήσει κίνητρα ώστε οι μαθητές να αποκτήσουν δεξιότητες κριτικής και άμυνας απέναντι στις ρατσιστικές απόψεις που προωθούνται από τα ΜΜΕ. 5. Να υιοθετήσουν οι μαθητές στάσεις σεβασμού και εκτίμησης της πολιτιστικής κληρονομιάς των άλλων λαών. 6. Να ενισχύει την αυτογνωσία και την αυτοπεποίθηση των μαθητών, ώστε να μειώσει και να περιορίσει τους φόβους και τις ανασφάλειες που μπορεί να έχουν λόγω της άγνοιας του ξένου, του διαφορετικού. 7. Να ενθαρρύνει τους μαθητές να λειτουργούν, ως υπεύθυνοι πολίτες για την προστασία της κοινωνικής συνοχής.

Πηγή: Ελένη Μπαλτά (ψυχολόγος).

Εργασία των μαθητριών: Δρουμπλή Μαριάνθη, Εύα Καρδάση