Η πλατεία Βαρνάβα ήταν μια ήσυχη πλατεία. Γύρω-γύρω υπήρχαν μαγαζιά και χαμηλά και όμορφα σπίτια με νοικοκυραίους. Στη συμβολή των οδών Παρμενίδου και Στίλπωνος υπήρχε το ιστορικό μπακάλικο του Τουλούπα. Κάτω από το μπακάλικο ήταν το κουτούκι του Μάνθου, το επονομαζόμενο «ο τάφος του Ινδού» ή «άσπρο κελί με τα βαρέλια». Κτήτορες ο Μάνθος και η Αντωνία, η γυναίκα του. Μόνιμοι θαμώνες, ανάμεσα σε άλλους, ο Διονύσης ο Σταματούκας και ο Θεόδωρος Ανεμογιάννης, ο οποίος μίλαγε 7 γλώσσες. Στη συμβολή των οδών Στίλπωνος και Πύρρωνος, γωνία με την πλατεία Βαρνάβα, υπήρχε η ταβέρνα του κυρ Κώστα, του Λιγδή, με σταθερό μενού: κεφτέδες, πατάτα μπλου και κρασί βαρελίσιο. Παραδίπλα ήταν ο Φούρνος του Μούρκα. Στο ημιυπόγειο, γωνία Πύρρωνος και Πλ. Βαρνάβα, φιγουράριζε το καφενείο του κυρ Μαρίνου, ο οποίος είχε και το μοναδικό περίπτερο πάνω στην πλατεία. Στη γωνία Εμπεδοκλέους και Πλ. Βαρνάβα υπήρχε ένα μεγάλο οικόπεδο, το οποίο αργότερα έγινε πολυκατοικία. Δίπλα ακριβώς υπήρχε το σπίτι του φαρμακοποιού Τσομπανάκη και παραδίπλα διάφορα άλλα σπίτια. Στην άλλη γωνία, πολύ παλιά υπήρχε ένα γαλακτοπωλείο, που μετά έγινε πολυκατοικία και ύστερα η ταβέρνα Διάνα, η οποία αργότερα έγινε οι σημερινές Μουριές. Στη γωνία Πρόκλου-Κρησίλα ήταν η ταβέρνα του Αγέλαστου. Στην άλλη πλευρά, στη γωνία Πρόκλου και Πλ. Βαρνάβα ήταν το καφενείο της κυρίας Ελένης Λακαφόδη, που ταυτόχρονα λειτουργούσε ως πρακτορείο ΠΡΟΠΟ. Στη διπλανή γωνία Εμπεδοκλέους και Πλ. Βαρνάβα ήταν το υαλοπωλείο του Σταματόπουλου. Απέναντι ακριβώς διέμενε ο στρατηγός ΓΕΕΘΑ Γρηγορόπουλος. Στη δεκαετία ΄50, ΄60, ΄70 η πλατεία Βαρνάβα ήταν μια αλάνα με χωματόδρομο που στη μέση είχε ένα παρκάκι και ένα περίπτερο.
