Όπως και κάθε πρωτάκι στον κόσμο (άσχετο δημοτικό, γυμνάσιο ή Λύκειο δεν παίζει ρόλο) δεν ήμουν και πολύ άνετα με την αλλαγή χώρου και δασκάλων .

Το δέος που νιώθεις σαν πατάς το πόδι σου στην καινούρια αυλή ( αν ήμουν η μόνη που το ένιωσα δεν πειράζει ) είναι ένα από τα πιο ωραία συναισθήματα. Αναρωτιέσαι τι να είναι αυτό το πράγμα που το λένε γυμνάσιο (τουλάχιστον για εμένα)?

Αυτό το δέος και το άγχος αρχίζει να ξεθωριάζει σιγά-σιγά καθώς προχωράς μέσα, κάθε βήμα μια ερώτηση κάθε σου ανάσα μια απάντηση…… επίσης βλέπεις και κάνα γνωστό, τις φίλες σου και νιώθεις πιο άνετα. Και κάπως έτσι ( με μια γρήγορη ματιά)ξεκίνησε η σχολική χρονιά μου.

Τελικά το πότε πέρασε κι αυτή η σχολική χρονιά ούτε που το κατάλαβα. Αλλά κατάλαβα ότι το σχολείο έχει πολύ πλάκα μαθαίνεις , παίζεις , συζητάς (ή αλλιώς λέγεται κοινωνικοποίηση και είναι ένας από τους βασικούς λόγους που πηγαίνουμε στο σχολείο).

Oι καθηγητές μας, μας δίδαξαν διάφορα πράγματα και ήταν όλοι πολύ καλοί μαζί μας και δεν θα τους ξεχάσουμε ποτέ. Στενοχωριέμαι πολύ που κάποιες καθηγήτριες θα φύγουν από το σχολείο μας, αλλά θα τις βλέπουμε συχνά .

Πέρασα πολύ ωραία αυτή τη χρονιά και θα την θυμάμαι για πάντα . Με καλά και άσχημα , είναι μια από τις αγαπημένες μου.

  ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

                                                                                                                                                                                                Δέσποινα Δελλή Α2