Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους της ελληνικής οικογένειας είναι ο υποσιτισμός των μελών της. Σήμα κατατεθέν της παιδικής ηλικίας όλων των Ελλήνων είναι η κοινότυπη φράση << Τα παιδάκια στην Αφρική πεινάνε>>, με την οποία αποτυπώνεται το μόνιμο άγχος του Έλληνα απέναντι στον υποσιτισμό. Είναι αναμφισβήτητο ότι το φαινόμενο αυτό αποτελεί μελανό στίγμα για την σύγχρονη κοινωνία και δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην καθημερινότητα πολλών ανθρώπων.
Αρχικά, αξίζει να γίνει αναφορά στις σωματικές βλάβες που επιφέρει η ατροφία στον ανθρώπινο οργανισμό. Θλίψη εγείρει η συνειδητοποίηση ότι καθημερινά μεγάλο μέρος του πληθυσμού των αναπτυσσόμενων χωρών γνωρίζει τον θάνατο λόγω οικονομικής δυσπραγίας. Ακόμα, η πείνα εγκυμονεί κινδύνους και σε κοινωνικό επίπεδο αφού διαταράσσει την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας. Όταν ο άνθρωπος δεν έχει καλύψει την βιολογική του ανάγκη για τροφή, επόμενο είναι να γίνεται επιθετικός και αντικοινωνικός. Για τον λόγο αυτόν, παρατηρείται έξαρση της εγκληματικότητας, κυριαρχεί η αναρχία και υπονομεύεται η ειρήνη. Γενικότερα, η έννοια της προόδου και του πολιτισμού τίθεται υπό αμφισβήτηση. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι παρά τον εκσυγχρονισμό και εκδημοκρατισμό της σημερινής εποχής, ο άνθρωπος παραμένει αδρανής απέναντι στη φρίκη του υποσιτισμού.
Οι τρόποι με τους οποίους μπορεί να επιτευχθεί η καταστολή του φαινομένου ποικίλλουν. Αρχικά, η παγκόσμια σκηνή έχει τη δυνατότητα να συμβάλει στην αντιμετώπιση του προβλήματος, μέσω της οικονομικής ενίσχυσης χωρών που μαστίζονται από λιμό. Επιπρόσθετα, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μπορούν να αποτελέσουν μέρος της λύσης, πληροφορώντας και ευαισθητοποιώντας την κοινή γνώμη για την αναγκαιότητα λήψης άμεσης δράσης. Όταν κινητοποιείται μεγάλο μέρος του πληθυσμού, δημιουργούνται μη κυβερνητικές οργανώσεις και πραγματοποιούνται εθελοντικές δράσεις. Στο πλαίσιο του εθελοντισμού, η οικογένεια και το σχολείο έχουν χρέος να μεταδώσουν στους νέους ανθρωπιστική παιδεία και οικουμενικό πνεύμα. Έτσι, η νεολαία συντείνει στην αναχαίτιση του παραπάνω προβλήματος, διαπλάθοντας, παράλληλα, χαρακτήρα με ηθική ακεραιότητα και αξιακή υπόσταση.
Συμπερασματικά, ο υποσιτισμός αποτελεί ένα από τα πιο κρίσιμα κοινωνικά ζητήματά που καλείται να επιλύσει η ανθρωπότητα. Προκειμένου να επέλθει πρόοδος, απαιτείται πληροφόρηση, ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση σε καθολικό επίπεδο. Καταλήγοντας, η δυνατότητα πρόσβασης σε τροφή αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα του ανθρώπου και είναι καθήκον του καθενός να αγωνίζεται για την παγκόσμια εφαρμογή του.
Χονδρού Ειρήνη
Τ. ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ- ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ
