Μια ακόμα σχολική χρονιά τελείωσε και οι μαθητές της γ γυμνασίου μας χαιρέτησαν με τον δικό τους τρόπο! Η ζωή είναι μπροστά σας αγαπημένα μας παιδιά! Carpem diem!
Αποχαιρετιστήριος λόγος από την Μαθήτρια Γκιζώρη Τατιάνα
Αγαπητοί γονείς, αγαπητοί συμμαθητές,
Θα μας επιτρέψετε να αφιερώσουμε αυτόν τον λόγο στους καθηγητές μας.
Αγαπητοί καθηγητές και καθηγήτριες,
Ή όπως θα έλεγε η κυρία Κοπίδη, μιας και παραγνωριστήκαμε:
Αγαπημένοι μας καθηγητές και καθηγήτριες,
Ήρθε η στιγμή που τόσο περιμέναμε, αλλά και λίγο φοβόμασταν. Η στιγμή του «αντίο». Ή όπως θα έλεγαν οι φιλόλογοί μας του «εις το επανιδείν», γιατί η αλήθεια είναι πως όσα ζήσαμε εδώ στο γυμνάσιο, δυσκολα ξεχνιούνται. Τρία χρόνια, πέρασαν σαν…διαγώνισμα που νόμιζες ότι έχεις μία ώρα αλλά σου λένε «5 λεπτά ακόμη». Από την πρώτη μας μέρα ως φοβισμένα πρωτάκια, μέχρι σήμερα, που νιώθουμε – ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε – πιο ώριμοι και έτοιμοι για το Λύκειο.
Μέσα σε αυτά τα χρόνια, μάθαμε πολλά. Όχι μόνο μαθηματικά, αρχαία και φυσική, αλλά και πώς να κρύβουμε το σκονάκι με τέχνη. Μάθαμε να συνεργαζόμαστε, να τσακωνόμαστε σαν πολιτικοί, να αγαπιόμαστε σαν πρωταγωνιστές σε ελληνική σειρά και – το πιο σημαντικό – να γράφουμε εκθέσεις 500 λέξεων για κάτι που δεν έχουμε ιδέα. Αλλά εσείς οι καθηγητές, ήσασταν εκεί. Ακόμα κι αν λέγαμε «Κυρία δεν διάβασα γιατί ο σκύλος μου έφαγε το βιβλίο.». Είχαμε πέντε διαφορετικά σκυλιά και – συμπωματικά – όλα έτρωγαν τα βιβλία μας! Ήσασταν εκεί με το στυλό στο χέρι, το βλέμμα γεμάτο προσδοκία (και μερικές φορές απογοήτευση), την δυνατή φωνή (ειδική την πρώτη ώρα Δευτέρα πρωί) και κυρίως με μια καρδιά που χτυπούσε κάθε μέρα για να μας δώσει κάτι: γνώσεις, αξίες, στήριξη.
Σας ευχαριστούμε για όλα. Για τα μαθήματα, τα «Σήκω στον πίνακα», αλλά και για τις στιγμές που κάνατε πίσω για να ακούσετε, να καταλάβετε, να μας δείτε σαν παιδιά και όχι απλώς ως μαθητές. Σίγουρα δεν είμασταν πάντα εύκολοι. Μιλάμε για τάξεις που είχαν απ’ όλα: τους αστείους, τους αγχωμένους, τους «Ό,τι πείτε κυρία» και τους «Έγραψα αλλά δεν μου βγήκε». Κι όμως, για όλους είχατε χώρο. Αυτό δεν το ξεχνάμε.
Τώρα φεύγουμε. Πάμε στο Λύκειο, με μια βαλίτσα γεμάτη εμπειρίες, αστείες αναμνήσεις και λίγη αγωνία. Αλλά έχουμε κάτι που δεν μας φαίνεται: τις φωνές σας στο μυαλό μας – «Διάβασε», «Μην τα αφήνεις τελευταία στιγμή», «πίστεψε στον εαυτό σου». Οπότε δεν λέμε απλώς αντίο, λέμε ένα μεγάλο ευχαριστώ. Από καρδιάς. Και να ξέρετε: θα μας λείψετε. Ίσως όχι τα διαγωνίσματα…αλλά εσείς, σίγουρα.
Οι μαθητές της Γ’ Γυμνασίου
