Μικροί αρθρογράφοι

Η πολυτάραχη ιστορία της Ρόδου οφείλεται στην καίρια γεωγραφική της θέση και είναι στενά συνδεδεμένη με την θάλασσα.

Κατοικημένη από την προϊστορική περίοδο, διευρύνει σιγά σιγά τη ζώνη επιρροής της και γίνεται ο σπουδαιότερος κόμβος εμπορικών συναλλαγών στη Μεσόγειο.

Η ένωση το 408 π.Χ.των τριών σημαντικών δωρικών πόλεων Ιαλυσού, Λίνδου και Καμείρου και η δημιουργία στη Βορειοανατολική άκρη του νησιού της πόλεως της Ρόδου, αποτελεί σταθμό για την ιστορία του νησιού. Η Ρόδος με προστάτη θεό τον Ήλιο, εξελίσσσεται σε σημαντικό πολιτικό, εμπορικό και θρησκευτικό κέντρο για να διανύσει από τον 5ο μέχρι τον 3ο αιώνα π.Χ. τη χρυσή εποχή της. Επεκτείνει την κυριαρχία της, κόβει δικό της νόμισμα,συντάσσει τους πρώτους κανόνες ναυτικού δικαίου, ενώ παράλληλα προωθεί τις τέχνες, το θέατρο και τον αθλητισμό.

Το 2ο π.Χ. αιώνα η συμμαχία της με τη Ρώμη συντελεί στη βαθμιαία εξασθένηση του νησιού, που αργότερα μετά το 2ο μ.Χ. αιώνα γίνεται ρωμαϊκή επαρχία.

Το 57 μ.Χ. επισκέπτεται το νησί ο Απόστολος Παύλος και κατηχεί τους πρώτους Χριστιανούς, ενώ με τη διαίρεση το 395 της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, η Ρόδος εντάσσεται στα εδάφη της βυνταντινής αυτοκρατορίας. Κατά τη διάρκεια των επόμενων αιώνων γίνεται στόχος των νέων θαλασσοπόρων και υφίσταται επιδρομές και λεηλασίες.

Η περίοδος που ακολουθεί μετά την εγκατάσταση το 1309 των Ιπποτών του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη, χαρίζει στην πόλη της Ρόδου μία σειρά από επιβλητικά κτίρια προστατευμένα από ένα τείχος-κάστρο.

Από το 1522 τα Δωδεκάνησα γίνονται τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μέχρι το 1912, οπότε περιέρχονται σε ιταλική κυριαρχία. Η συνθήκη των Παρισίων θέτει τέρμα στην ξένη κατοχή και το Μάρτη του 1948 τα Δωδεκάνησα ενσωματώνονται στην Ελλάδα.