αποχρώσεις

αποχρώσεις….. Το πιο εφιαλτικό χρώμα , που φοβήθηκα ποτέ μου , είναι οι αποχρώσεις της αγάπης μου για σένα… Κόκκινο της επιθυμίας , όπως το φόρεμα στο ποίημα της Χλόης.. αυτό με τα άνθη.. Γκριζοπράσινες ανταύγειες της ανασαιμιάς , τότε που ανάσαινα στα μάτια σου… Κίτρινο της απόγνωσης , όταν αποφάσισες να μάθεις στις αγαπημένες μου κίτρινες τουλίπες να χορέψουν ταγκό χωρίς μουσική …. Γαλάζιο του ουρανού, κάθε που ορμηνεύεις τα σύννεφα να μου θυμίσουν ότι κάποτε με αγάπησες… Μοβ της απουσίας , που γίνεται χαλαρωτική συνήθεια… Κάρβουνο της σκιάς , επειδή δε φανερώνει το αληθινό συναίσθημα…. μ.κ.

άρθρο γνωριμίας

Δοκιμαστικό ά Μπαχάρια… σε καθενός μας το πατάρι της ψυχής έχουν απομείνει κόκκοι από μπαχάρια..αποπνέουν μυρωδιές ανόθευτες που ποθούν να ταξιδεύουν και να πνίγουν τα δύσοσμα …   τις χρειαζόμαστε τις πληγές… κεριά που σφίγγουν στο κρύο και γίνονται πλήγματα, που όμως λιώνουν στον ήλιο και γίνονται εκ-πλήξεις…. ας κάνουμε βουτιές στην άβυσσο….ας ακυρώσουμε τις αναπόφευκτες καταλήξεις…ας μην επιτρέψουμε στο επερχόμενο να σφραγίσει απλώς την ανυπαρξία μας…. ας μη μένουμε παγιδευμένοι σε απάτριδες καταστάσεις… ο άνθρωπος μπορεί και επιδρά στη νοημοσύνη της ψυχής του..οτιδήποτε αρνητικό εκπορέυτεται μέσα από εμάς τους ίδιους… τον εαυτό μας δεν τον γνωρίζουμε μέσα στην προστασία Συνεχίστε την ανάγνωση →