Ένας από τους πολλούς “Έλληνες που βρέθηκαν στα βουνά της Αλβανίας πολεμώντας τους Ιταλούς ήταν και ο Νίκος Καββαδίας, ο γνωστός ποιητής που έλκει την καταγωγή του από το Φισκάρδο. Οι εμπειρίες του από τον πόλεμο αποτυπώνονται στα αφηγήματα του (Του πολέμου-Στο άλογο μου) αλλά και στις επιστολές του Παρακάτω παραθέτουμε ένα γράμμα του προς τον φίλο του Δημήτρη. Ο ποιητής αναφέρεται στις εμπειρίες του χρησιμοποιώντας το τρίτο πρόσωπο.
Αδελφέ μου Δημήτρη,
Έλαβα το γράμμα σου. Χαίρομαι πάντα σαν με θυμάσαι. Τον παλαβό ποιητή που μου γράφεις τον είδα να κουβαλά τραυματίες μ” ένα ανεκδιήγητο μουλάρι, που το “χε βαφτίσει με τ” όνομα μιας γυναίκας. Τον ξανάδα ν΄ανεβαίνει βουνά και ρεματιές ποθώντας ν” αγναντέψει κάτι που είχε πολύ αγαπήσει. Δεν έδειχνε λυπημένος καθόλου. Έμοιαζε με άνθρωπο που “χε ζήσει χρόνια με τ” άλογα. Όμως είχε ένα παράξενο βάδισμα. Σαν τα μικρά εγγλέζικα καρβουνιάρικα που ποτζάρουν στο Bay. Σαν τις μαούνες όταν τις σαλεύει ρεστία. Και κάτι άλλο. Δεν τον είδα ποτέ να δειλιάσει. Ποτέ! Κι είμαι ευχαριστημένος που ξέρω καλά πως τον αγαπάς αυτόν τον μπαγάσα.
Ένα φιλί στη Μαρίνα. Τους καλύτερους χαιρετισμούς στην κυρία. Αδελφός σου
