Η Σμύρνη είχε στα χέρια της ένα μεγάλο μέρος του εμπορίου λόγο της γεωγραφικής της θέσης. Έτσι κατάφερε να γίνει γρήγορα ξακουστή σε όλο τον κόσμο. Μέχρι τότε ζούσαν στην πόλη 270.000 άνθρωποι εκ των οποίων οι 140.000 ήταν Έλληνες, 80.000μουσουλμάνοι(Τούρκοι), 20.000 Εβραίοι και 12.000 Αρμένιοι. Παρότι δεν ήταν όλοι οι κάτοικοι της Σμύρνης έλληνες, όλοι ήξεραν να μιλούν ελληνικά.

Όλα ξεκίνησαν στα μέσα Αυγούστου μετά την κατάρρευση του μετώπου Εσκί Σεχίρ-Αφιόν Καραχισάρ όπου ο ελληνικός στρατός τράπηκε σε φυγή. Τότε διατάχθηκε η εκκένωση της πόλης. Όσοι μπορούσαν έφυγαν με τα καράβια. Η καταστροφή της Σμύρνης ξεκίνησε μετά την αποχώρηση ελληνικών στρατευμάτων από την Μικρά Ασία. Διήρκησε 4 μέρες, από τις 13 μέχρι της 17 Σεπτεμβρίου 1922/31 Αυγούστου με 4 Σεπτεμβρίου.

Οι τούρκοι με αρχηγό τον Μουσταφά Κεμάλ εισέβαλαν στην πόλη, έχυσαν σε κάθε σπίτι βενζίνη και τα έκαψαν. Η φωτιά εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την πόλη εκτός από την τουρκική και την εβραϊκή συνοικία. Ο Κεμάλ μπήκε στην πόλη ως θριαμβευτής. Όσοι Έλληνες δεν είχαν προλάβει να μπουν στα καράβια βαανίστηκαν και σφαγιάστηκαν.

   Το 1924 μετά από συμφωνία των δύο κρατών έγινε ανταλλαγή πληθυσμών  και στην Ελλάδα ήρθαν 1.500.000  πρόσφυγες.

   Οι μνήμες αυτών των αιματηρών ημερών έχει χαραχτεί στις καρδίες εκείνων των ανθρώπων. Ακόμα και στις μέρες μας έρχονται πρόσφυγες στην χώρα μας λόγω πολιτικής δίωξης ή πολέμου. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η ιστορία του πλοίου Μπάρις.

                                             Γ.Ρ.Τ