Πώς γίνεται ο άνθρωπος να φαίνεται κτήνος

 

Ενώ μέσα του κρύβει κάτι τόσο όμορφο

Σαν νότες που ακούς διάσπαρτες στον ύπνο σου

Σαν το νερό που ρέει στο γκρεμό της ζωής

Ο καθένας κρύβει ένα φως

Όχι φανερό όμως

Ξυπνώντας το πρωί

Φορώντας τις μπότες του

Ρίχνει το άρωμά του ….

Ευκάλυπτος

Για να καλύψει τη στεναχώρια που κρύβει μέσα του

 Πάει και κάνει τη δουλειά του ….ωριλάς υποτίθεται

Βοηθάει τους άλλους στην ακοή τους

Ενώ ο ίδιος κλείνει τα αυτιά του σε κάθε δυσκολία

 Και το μόνο που τον χαροποιεί

Είναι οι κοτομπουκιές που τον περιμένουν

Μέσα στην μοναξιά του

-.-

 

 Έβγαλα τις μπότες μου

 Ήπια λίγο νερό

  Και κάθισα να φάω τις κοτομπουκιές που έκανα χθες

  Η συναυλία που έχω σε μία εβδομάδα  με τρομάζει

  Την βλέπω σαν κτήνος που πρέπει να αντιμετωπίσω

 Οπότε έφερα και τον υπολογιστή μου να μελετήσω

 Το έργο λέγονταν «Η συμφωνία του Ευκαλύπτου»

  Και έσβησα όλα τα φώτα

 και άρχισα να το ακούω νότα νότα

Εκεί που καθόμουν εμφανίστηκα ξαφνικά σε έναν γκρεμό

Πέφτω …. Νομίζω ότι πέφτω

ΟΧΙ … φώναξα

Και έτσι ξύπνησα από τον βαρύ ύπνο που είχα με τον υπολογιστή πα κλειστό

Και τη φάτσα μου μέσα στις κοτομπουκιές

 Είχε πάει πια 12:00 το βράδυ

 Νομίζω έχασα κάθε ραντεβού που είχα

 Ακόμα και αυτό με τον ωριλά

 -.-

 

ψιθυρίζει το νερό κάτω από τον ευκάλυπτο

οι νότες του γκρεμού το φως του ύπνου

διακόπηκαν από τίποτα του ανθρώπου

το κτήνος ονειρευόταν κοτομπουκιές

καθώς κυνηγούσε την κότα στο γρασίδι

Όχι τίποτα δεν τον συγκινούσε τον ΩΡΛ