Έγιναν από δυο χωριά.

Έγιναν εχθροί. 

Έγιναν νερό κι αλάτι.

Έγιναν φίλοι. 

Εγώ γελώ με 12 και 13 με μένα.

Λέγεται γι’ αυτούς που περιγελούν τους άλλους, ενώ οι ίδιοι είναι άξιοι για γέλια. 

Εγώ είπα κι εγώ άκουσα.

Πήγαν τα λόγια μου χαμένα. 

Εγώ λέω στο σκύλο μου κι ο σκύλος στην ουρά του.

Λέγεται για όσους μεταβιβάζουν τις ευθύνες τους στους άλλους. 

Εδώ καράβια πνίγονται, βαρκούλες αρμενίζουν.

Λέγεται, για όσους διδάσκονται από τα λάθη  και τις ατυχίες των άλλων. 

Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα.

Στους κινδύνους φαίνονται οι ικανοί και άξιοι άνθρωποι. 

Εκεί που μας χρωστούσανε, μας πήραν και το βόδι.

Όταν μπλέκει κάποιος με αδίστακτους ανθρώπους, βγαίνει πάντα ζημιωμένος. 

Εκύλισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι.

Βρήκε ο όμοιος τον όμοιο. 

Εμπρός γκρεμός και πίσω ρέμα.

Λέγεται για κάποιον που αντιμετωπίζει κινδύνους και δεν βρίσκει διέξοδο.

Ευχή γονιού, ευχή Θεού.

Η ευχή του γονιού είναι εξομοιωμένη με την ευχή του Θεού. 

Ζήσε μαύρε (Μάη) μου να φας τριφύλλι.

Λέγεται για μάταιες ελπίδες, που δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν.

Νίκος – Ηρακλής – Ιωάννα – Αλεξάνδρα – Αλεξία – Ηλιάνα – Βασιλική – Σαχάντ – Νίκος – Σπύρος – Βαλέρια

 Πηγή: «Ελληνικές παροιμίες» από τις εκδόσεις περιοδικός τύπος.