Οι σχολικές καταλήψεις αποτελούν ένα συχνό και αμφισβητούμενο προς την νομιμότητα και αναγκαιότητα από πολλούς φαινόμενο, είναι όμως οι καταλήψεις δικαίωμα των μαθητών και αν όχι θα έπρεπε να είναι;
Ας αρχίσουμε ξεκαθαρίζοντας το γεγονός πως οι σχολικές καταλήψεις δεν είναι νόμιμες ούτε κατοχυρώνονται νομοθετικά, αν και προσωπικά πιστεύω πως θα έπρεπε. Οι καταλήψεις αποτελούν έναν τρόπο αγωνιστικής έκφρασης του μαθητικού κινήματος και όταν πραγματοποιούνται «σωστά» δηλαδή με σοβαρά αιτήματα ψηφισμένα από τα μαθητικά αντιπροσωπευτικά σώματα τότε θα έπρεπε να αποτελούν αναπόσπαστο μαθητικό δικαίωμα. Δεν θεωρώ πως η κατάληψη αντικαθιστά τον διάλογο μεταξύ των μαθητών και των καθηγητών, των φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης ή του Υπουργείου Παιδείας αλλά αποτελεί ένα μέσο αγώνα των μαθητών που εφόσον πραγματοποιείτε με ευρεία συναίνεση θα έπρεπε να είναι νόμιμο.
Στην αντίπερα όχθη βρίσκονται άτομα, συχνά εκτός του εκπαιδευτικού χώρου, που πιστεύουν πως η κατάληψη είναι «μια δικαιολογία για να χάνουμε μάθημα και για να πραγματοποιούνται βανδαλισμοί» καλώντας την επιβολή του νόμου και την απαγόρευση των καταλήψεων. Αν και σε ένα βαθμό ισχύει ότι κάποιες καταλήψεις γίνονται δίχως αρκετά σημαντικά, ψηφισμένα αιτήματα ή ότι σε κάποιες καταλήψεις πραγματοποιείτε ζημία της σχολικής περιουσίας αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι αποτελούν ένα σημαντικό εργαλείο «στα χέρια» της πλειοψηφίας της μαθητικής κοινότητας που το χρησιμοποιεί για την προώθηση των αιτημάτων της. Η σκόπιμη φθορά της σχολικής περιουσίας σε περιπτώσεις καταλήψεων αποτελεί ένα κατακριτέο γεγονός που υποβαθμίζει συνολικά τον θεσμό της κατάληψης και κατά επέκταση το δικαίωμα σε αυτήν και για αυτό καμία κατάληψη που αποσκοπεί «στην καταστροφή» δεν πρέπει να είναι αποδεκτή από την ίδια την μαθητική κοινότητα. Δεν είναι όμως λίγες οι φορές που οι μαθητές οργανώθηκαν πανελλαδικά, κυρίως μέσα από την Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών Αθήνας, συντονίστηκαν και μαζικά αγωνιστήκαν με πολύμορφες δράσεις συμπεριλαμβανομένης της κατάληψης για τα δίκαια αιτήματά τους, όπως η κατάργηση της Τράπεζας Θεμάτων, δίχως να προκαλέσουν υλικές φθορές. Δίχως τις καταλήψεις οι μαθητές «περιορίζονται» στην λογική της αναμονής και της απραγίας, οι μαζικές καταλήψεις μπορούν να ασκήσουν πίεση και αυτό έχει αποδειχθεί και στο παρελθόν όταν μέσα από τους συλλογικούς αγώνες τους οι μαθητές καθυστέρησαν την εφαρμογή της Τράπεζας Θεμάτων.
Ασχέτως πάντως με την προσωπική άποψη του καθενός το τελευταίο διάστημα εντείνετε το κλίμα καταστολής των καταλήψεων με το στήσιμο «μαθητοδικείων». Στο Αγρίνιο στις 16 Μαΐου το μονομελές δικαστήριο ανηλίκων βρήκε ένοχους 9 μαθητές με την κατηγορία «της διατάραξης λειτουργίας υπηρεσίας άπαξ και κατ’ εξακολούθηση», δηλαδή με την κατηγορία της σχολικής κατάληψης – παρόλο που δεν προκλήθηκε καμία υλική ζημία. Είναι από τα πρώτα, αν όχι το πρώτο, «μαθητοδικείο» που στήνετε με σκοπό τον εκφοβισμό των μαθητών και την καταστολή των μαθητικών αγώνων, περαιτέρω έρχεται σε μία εποχή που η «τρομοκρατία του webex» σε περίπτωση καταλήψεων και νόμοι όπως η πανεπιστημιακή αστυνομία εντείνουν την καταστολή τόσο στην δευτεροβάθμια όσο και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τα παραπάνω όμως δεν πρέπει να μας αποθαρρύνουν αλλά να μας πεισμώνουν και να αποτελούν απόδειξη πως οι καταλήψεις μας και οι αγώνες μας δεν πάνε απρόσεκτοι αλλά καταπολεμούνται. Δεν πρέπει να αφήσουμε την καταστολή να περάσει, ενωμένοι μπορούμε να αφήσουμε τα «μαθητοδικεία» τους και την «τρομοκρατία του webex» στα χαρτιά!
