Ελληνική Παραδοσιακή Μουσική
Η ελληνική παραδοσιακή μουσική ή «δημοτική μουσική», όπως συνηθίζεται να λέγεται, περιλαμβάνει όλα τα τραγούδια, σκοπούς και ρυθμούς των ελληνικών περιοχών(πλην των νεότερων αστικών).
Πρόκειται για συνθέσεις που στην συντριπτική πλειοψηφία τους είναι άγνωστοι οι δημιουργοί τους, έχουν ζωή περισσότερο από έναν αιώνα, ενώ οι ρίζες τους ανάγονται στην βυζαντινή περίοδο και την αρχαιότητα. Τα παραδοσιακά τραγούδια ταξινομούνται με βάση την περίσταση στην οποία παίζονται (αποκριάτικη, γάμου, ξενιτιάς) ή ανάλογα με τα χαρακτηριστικά τους( μουσικά, ρυθμικά κ.λ.π.). Ανά περιοχή υπάρχουν διάφοροι παραδοσιακοί σκοποί. Κάποιοι από αυτούς είναι :η θρακιώτικη, η νησιωτική, η κυπριακή, η ποντιακή, η σαρακατσάνικη, η καραγκούνικη, η ηπειρώτικη, των Επτανήσων, των Σποράδων, της Ρούμελης, της Μακεδονίας κ.α.
Τα παραδοσιακά όργανα διακρίνονται σε έγχορδα, πνευστά και κρουστά. Τα έγχορδα είναι: το λαούτο, το βιολί, οι λίρες( η ποντιακή, η κρητική και η θρακιώτική), το σαντούρι και άλλα. Τα πνευστά είναι το κλαρίνο, η φλογέρα, η γκάιντα, ο ζουρνάς κ.α. Κρουστά είναι το νταούλι, το ντέφι, το τουμπερλέκι κ.α.
Από τα πιο γνωστά τραγούδια είναι η << μπαΐντούσκα>>, ο <<ζωναράδικος>>, << τριανταφυλλένια κίνησε>>, << η πεντοζάλη>>, το <<έντεκα>>, << τα ριούλια>>, <<ο κότσαρης> κ.λ.π.
Ακούγονται πολύ συχνά στις μέρες μας σε γάμους, πανηγύρια, γιορτές συλλόγων, στις αποκριάτικες εκδηλώσεις και μας θυμίζουν τις ρίζες μας.
Νικόλας Μαυρομάτης-Δημήτρης Κόκοτας-Θοδωρής Γεωργιλάς
