Καθώς δουλεύαμε με τους αριθμούς στα πλαίσια των μαθηματικών μας δραστηριοτήτων, προέκυψε η παρακάτω απολαυστική συζήτηση:

Νηπιαγωγός: Ποιος αριθμός σας αρέσει πιο πολύ;

Αρ.: Το δέκα. Γιατί μου αρέσει.

Οδ.: Το εννέα. Επειδή είναι στρογγυλό και είναι σαν να σκάβει τρύπα ένας ποντικός.

Ν.: Το εφτά. Γιατί είναι σαν ένα γράμμα. Άμα το γυρίσουμε, φαίνεται σαν Γ.

Μ.: Εμένα μου αρέσει το νούμερο 100.

Μ.: Εμένα μου αρέσει το πέντε. Γιατί είμαι πέντε χρονών.

Π.: Το έξι. Γιατί είμαι έξι.

Κ.: Εμένα το πέντε, γιατί θα γίνω πέντε.

Οδ.: Εμένα το νούμερο χίλια. Επειδή είναι μεγαλύτερο απ΄όλα.

Μ.: Υπάρχει και το χίλια εκατομμύρια. Είναι πιο μεγάλο.

Οδ.: Ε, και αυτό μ΄αρέσει.

Ηλ.: Οι αριθμοί δεν τελειώνουν ποτέ.

Οδ.: Το ξέρω.

Μ.: Εμένα μου αρέσει το πεντέμισι, γιατί θα γίνω πεντέμισι.

Αγ.: Το πέντε, γιατί θα γίνω πέντε κάποια μέρα.

Αρ.: Και εγώ θα γίνω πέντε.

Νηπιαγωγός: Πού συναντάμε αριθμούς;

Π.: Στα βιβλία. Στα χρήματα.

Ηλ.: Στην αριθμοχώρα.

Οδ.: Στο ρολόι.

Μ.: Στο 2019. Στην μπλούζα του Παναγιώτη.

Ηλ.: Στη βασιλόπιτα.

Αρ.: Στα ημερολόγια.

Μ.: Εκεί (στη γωνιά των μαθηματικών).

Κ.: Στο κινητό και στο σταθερό.

Ελ.: Στο ipad.

Στ.: Στο τάμπλετ.

Ηλ.: Στον υπολογιστή. Δίπλα από τα γράμματα έχει και κάποιους αριθμούς.

Π.: Στους υπολογιστές, όταν έχουμε βάλει κωδικό.

Νηπιαγωγός: Ξέρετε κανένα παιχνίδι με αριθμούς;

Οδ.: Αριθμολόγιο, αριθμογραμμές.

Π.: Το φιδάκι.

Μ.: Το ζάρι.

Ηλ.: Τα αριθμάκια.

Κ.: Στο «Λύκε λύκε, τι ώρα είναι;»

Μ.: Γκρινιάρης. Αριθμητήριο.

Οδ.: Κρυφτό.

Νηπιαγωγός: Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αριθμούς;

Μ.: Όχι. Δεν θα ξέραμε να μετράμε.

Μ.: Δεν θα υπήρχε το μέτρο.

Οδ.: Ούτε το ξυπνητήρι.

Κ.: Δεν θα μπορούσαμε να βάλουμε κωδικούς για να μιλάμε στα τηλέφωνα.

Ηλ.: Δεν θα είχαμε ηλικία.

Αρ.: Δεν θα ξέραμε πώς να πάρουμε τηλέφωνο.

Κ.: Δεν θα είχαμε αριθμούς στα λεφτά.

Π.: Και όταν ξεχνάμε το δρόμο για το πάρτι και έχουμε πετάξει τη κάρτα του πάρτυ (πρόσκληση), θα το χάσουμε. Χωρίς αριθμούς στο τηλέφωνο δεν μπορούμε να πάρουμε στο κινητό να μας πουν το δρόμο…