Ο ΠΡΩΤΑΡΗΣ

Το καλοκαίρι που πέρασε αποφασίσαμε να πάμε στην Τουρκία. Φύγαμε από “δω προς την Αλβανία. Όταν πήγαμε στην Αλβανία και συγκεκριμένα στα Τίρανα πήγαμε σε όλα τα ταξιδιωτικά πρακτορεία. Όλα μας είπαν πως δεν έχουν πτήσεις με γκρουπ.(για την Τουρκία).Τότε σκεφτήκαμε να πάμε Μαυροβούνιο. Την επόμενη μέρα ετοιμαστήκαμε να πάμε και το κάναμε πράξη. Στα σύνορα περιμέναμε πάνω από μια ώρα και κάθε φορά που κουνιόμασταν  μας ερχόντουσαν κυριολεκτικά ζητιάνοι  και ζητιάνευαν. Μια μάλιστα χτυπούσε το τζάμι και έλεγε «PLEASE…GIVE ME ONLY A BRED I DON’T HAVE MONEY» αλλά πώς γίνετε να μην έχεις λεφτά και να μας μιλάς τόσο καλά αγγλικά?

Όταν περάσαμε τα σύνορα και μπήκαμε στην πρώτη πόλη εν ονόματι: ULQIN είπαμε ουαου καλύτερα και από μια ευρωπαϊκή πόλη.

Όσο για το θέμα της επικοινωνίας? Μιλούσαν αλβανικά. Ψάχναμε για ένα ξενοδοχείο μα σε όλη την πόλη δεν βρήκαμε τίποτα εκτός από ένα δωμάτιο το οποίο ήταν τόσο βρώμικο είχε τόση υγρασία που  μέσα με το ζόρι μας πήρε ο ύπνος, καθόμασταν στην βεράντα και μιλούσαμε *_*!

Την επόμενη μέρα φύγαμε έτσι την μισήσαμε αυτήν την πόλη. Φύγαμε για την πόλη: BUDVA, η πόλη όπου μένανε όλοι οι πλούσιοι από το Μαυροβούνιο.

Και εκεί ψάχναμε ξενοδοχείο αλλά δεν βρίσκαμε, να φανταστείτε ψάχναμε 2 ώρες. Έτσι φύγαμε  για την πόλη: PODGORICA την πρωτεύουσα. Και  εκεί ψάχναμε και δεν βρίσκαμε τίποτα.

Όλοι είχαμε απογοητευτεί και παράλληλα θυμώσει. Μέχρι που βρήκαμε ένα μικρό ξενοδοχείο λίγο πιο έξω από την πόλη(είχε και free wi-fi.) Αφού βρήκαμε ξενοδοχείο ξεκουραστήκαμε μέχρι στις 18:00 και κάτι. Σας λέω μέχρι της 18:00 καθώς φύγαμε για να πάμε στο κέντρο της πρωτευούσης.

Την επόμενη μέρα φύγαμε για την Αλβανία…

Αλέξανδρος Γκίκας