Ομορφιά. Ο καθένας ακούγοντας τη λέξη αυτή, φέρνει συνειρμικά στο μυαλό του την εικόνα ενός εμφανίσιμου ανθρώπου. Πόσο ματαιόδοξο μπορεί να είναι αυτό; Γιατί ομορφιά για εμάς είναι κατά κόρον η εξωτερική εμφάνιση; Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά κρύβονται στη φύση του ανθρώπου να προσέχει πρώτα από όλα τόσο τη δική του εμφάνιση, όσο και των άλλων. Σκεφτείτε την πρώτη φράση που θα πει κανείς, μετά τη γνωριμία ενός «ωραίου» ατόμου. «Μα τί ομορφιά!!» θα είναι τα ακριβή λόγια του.

Υπάρχει όμως και μία άλλη ομορφιά. Μια ομορφιά ίσως πιο βαθιά και αντικειμενική, που βρίσκεται μέσα μας. Τί καλύτερο από έναν άνθρωπο με όμορφη ψυχή.. Η ψυχή  είναι που πρέπει να μας «κερδίζει» σε κάποιον, και όχι το σώμα ή το πρόσωπο, γιατί τελικά αυτή είναι που θα μείνει αιώνια απείραχτη και αναλλοίωτη.

Παρ’όλα αυτά, η εξωτερική ομορφιά είναι ένα πραγματικό δώρο από τον Θεό που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Δυστυχώς, όμως, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που ενώ είναι προικισμένοι σε αυτό τον τομέα, αν τους κοιτάξεις στα όμορφα για παράδειγμα γαλάζια τους μάτια, δε θα αντικρίσεις τίποτε άλλο παρά ένα απέραντο κενό. Είναι σαν κούκλες, οι οποίες παρότι είναι πάντα τόσο όμορφες και εντυπωσιακές,  έχουν ένα σοβαρό μειονέκτημα. Δε διαθέτουν ψυχή η οποία είναι αυτή που κάνει την ουσιαστική διαφορά.

Μήπως, λοιπόν, αντί να ασχολούμαστε τόσο πολύ με το «φαίνεσθαι» και την εξωτερική μας εμφάνιση, είναι προτιμότερο να δίνουμε  περισσότερη σημασία στο «είναι»  και στην καλλιέργειά του; Γιατί η πραγματική ομορφιά πηγάζει από μέσα μας και αφορά την υπόστασή μας, τον χαρακτήρα μας και το μυαλό μας και δεν είναι μια μονοσήμαντη έννοια που παραπέμπει μόνο στα εξωτερικά χαρακτηριστικά μας.

ZΓΟΛΟΜΠΗ ΙΣΜΗΝΗ