Το Πήλιο, με την μαγευτική του φύση και τη μοναδική του ατμόσφαιρα, αποτελεί τον ιδανικό προορισμό για χειμερινές διακοπές. Συνδυάζει βουνό και θάλασσα και είναι κατάλληλο για όλους τους τύπους τουριστών αλλά φημίζεται κυρίως για την επισκεψιμότητα που λαμβάνει τον χειμώνα.

Το Πήλιο είναι βουνό στο νομό Μαγνησίας, δίπλα στη πόλη του Βόλου και σε υψόμετρο 1.624 μέτρων. Αποτελεί λοιπόν ένα κατάφυτο βουνό, περιτριγυρισμένο από θάλασσα, γεμάτο δάση με κάθε λογής δέντρα, οξιές, πλατάνια, βελανιδιές, πεύκα, ακόμα και μηλιές. Το Πήλιο φημίζεται για τους παραδοσιακούς οικισμούς και τα γραφικά χωριά με την ασύλληπτη αρχιτεκτονική τους. Χωριά όπως Πορταριά, Μηλιές, Ζαγορά και πολλά άλλα. Το Πήλιο εκτός από φημισμένο ταξιδιωτικό προορισμό αποτελεί χώρο άρρηκτα συνδεδεμένο με πολλές μυθολογικές και ιστορικές αναφορές. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, το Πήλιο αποτελούσε το βουνό των μυθικών πλασμάτων, των Κενταύρων. Οι οποίοι ήταν μισοί άνθρωποι, μισοί άλογα. Αποτελούσε ακόμα θερινή κατοικία των Θεών. Το Πήλιο προσφέρει αμέτρητες επιλογές για ψυχαγωγία τόσο τους καλοκαιρινούς όσο και τους χειμερινούς μήνες. Ο τουρίστας μπορεί να επισκεφτεί από ιστορικά μέρη, αρχαιολογικά μνημεία σχετιζόμενα με την Αρχαία Ελλάδα, ως και μέρη προοριζόμενα για υπαίθριες δραστηριότητες, ορειβασία, πεζοπορία, ποδηλασία. Το Πήλιο λοιπόν, ως αργά αναπτυσσόμενο κέντρο εξαιτίας της οθωμανικής αυτοκρατορίας, άργησε να επέλθει σε οικονομική ανάπτυξη και ευημερία. Έτσι, το 1980 τα πηλιορείτικα χωριά ανακηρύχτηκαν διατηρητέοι οικισμοί με ειδικούς όρους δόμησης, με αποτέλεσμα το Πήλιο να αποτελεί από τα ομορφότερα και καλύτερα διατηρημένα μέρη της Ελλάδας. Ο πληθυσμός του Πηλίου σήμερα ανέρχεται περίπου στους 11.000 κατοίκους οι οποίοι απασχολούνται κυρίως μέσω της γεωργίας. Το Πήλιο είναι γνωστό για την πλούσια και πυκνή βλάστηση η οποία ευημερεί όλο τον χρόνο. Καλλιεργούνται κυρίως μήλα, αχλάδια, ροδάκινα, λεμόνια, αμύγδαλα, κάστανα, καρύδια, λάδι και ελιές, τσάι, θυμάρι, ενώ παράγονται από μικρούς παραγωγούς και συνεταιρισμούς προϊόντα όπως γλυκά του κουταλιού, χυλοπίτες, τραχανάς, τσίπουρο, μέλι και βασιλικός πολτός. Καθ όλη τη διάρκεια του χρόνου στο Πήλιο διεξάγονται πανηγύρια, γιορτές, κοινωνικές εκδηλώσεις όπου ευνοείται η πώληση προϊόντων, όπως στη γιορτή του κάστανου κάθε Οκτώβρη στο Ξουρίχτη. Έτσι λοιπόν, το Πήλιο αποτελεί εξαιρετικό προορισμό για όλους, είτε ενδιαφέρονται να μάθουν είτε να εξερευνήσουν.

Το Πήλιο το χειμώνα είναι μια εξαιρετική επιλογή για όσους αγαπούν τη φύση και τα χειμερινά τοπία. Εκτός από το γεγονός πως μπορεί να προσφέρει την απόλυτη χαλάρωση, ηρεμία αλλά και αισθητική απόλαυση, υπάρχουν και πολλές δραστηριότητες με τις οποίες μπορούν να ασχοληθούν οι τουρίστες. Αρχικά και σημαντικότερα αξίζει κάποιος να επισκεφτεί το Πήλιο με σκοπό να γνωρίσει τα γραφικά και παραδοσιακά χωριά του. Τα πιο αναγνωρισμένα από αυτά είναι η Μακρινίτσα, η Πορταριά και το Χόρτο τα οποία προσφέρουν απίστευτες εικόνες αρχιτεκτονικής και βόλτες σε ρομαντικά σοκάκια. Μια άλλη συχνή δραστηριότητα για τους επισκέπτες του Πήλιου είναι η διασκέδαση στο χιονοδρομικό του κέντρο. Στο Χιονοδρομικό Κέντρο του Αγίου Λαυρεντίου, μπορεί κάνεις να δραστηριοποιηθεί σε σκι και snowboard, μονός του αλλά να δεχτεί και μαθήματα για αρχάριους. Εκτός όμως από τα χειμερινά σπορ το χιόνι δημιουργεί πανέμορφα τοπία για απόλαυση και για απαθανάτιση από τους λάτρεις της φωτογραφίας. Επιπλέον το Πήλιο έχει υπέροχα μονοπάτια με καταρράκτες και καταπληκτική θέα και το χειμώνα η ατμόσφαιρα είναι μαγευτική έτσι ώστε να κάνει κάθε επισκέπτης ευχάριστες πεζοπορίες. Μετά από μια μέρα στο χιόνι ή την πεζοπορία, ενδείκνυται η χαλάρωση σε παραδοσιακά καφενεία και ταβέρνες, όπου πολλοί δοκιμάζουν τοπικές σπεσιαλιτέ. Η κουζίνα του Πήλιου είναι πλούσια και παραδοσιακή με πιάτα όπως το χοιρινό με δαμάσκηνα ή φασολάδα, το λαδοτύρι και τα πιλάφια. Τέλος, στα χωριά του Πήλιου είναι εύκολη η εύρεση τοπικών προϊόντων προς πώληση όπως μέλι, ελαιόλαδο, γλυκά του κουταλιού και αρώματα από τα βότανα του βουνού.

Το Πήλιο με την πλούσια ιστορία του, τα παραδοσιακά χωριά και τα καταπληκτικά φυσικά τοπία, προσφέρει μια μοναδική εμπειρία για όλους τους ταξιδιώτες. Από τις διαδρομές με τα χιονοπέδιλα έως τις ηρεμιστικές στιγμές και τις γευστικές συνταγές, κάθε πτυχή του Πήλιου κρύβει κάτι μαγευτικό για να ανακαλυφθεί.

Συγγραφική ομάδα:

Ιουλία Γκολφινοπούλου
Αποστολία Νικολάου

Κατά την διάρκεια της επίσκεψης μας στην Κωνσταντινούπολη ένα από τα μέρη τα οποία θα μας μείνει αξέχαστα είναι το Μπλε Τζαμί. Ο ναός αυτός στέκει μεγαλοπρεπής λίγα μόνο μέτρα δυτικά της Αγίας Σοφίας και δεν μπορεί παρά να σου τραβήξει την προσοχή, αφού το Αχμέτ Τζαμί, όπως αλλιώς ονομάζεται, είναι το ωραιότερο και μεγαλύτερο τζαμί της Πόλης, ενώ θεωρείται ένα από τα κυριότερα αριστουργήματα της Ισλαμικής Αρχιτεκτονικής παγκοσμίως.

Χτισμένο από τον Σουλτάνο Αχμέτ Α’, ο οποίος ήθελε να χτίσει ένα τέμενος που θα ξεπερνούσε σε μέγεθος και κύρος την Αγία Σοφία, η όψη του σου κόβει την ανάσα. Οι έξι μιναρέδες του σε συνδυασμό με τον τρούλο ύψους 43 μέτρων και διαμέτρου 23.5 μέτρων, αλλά και πολλοί άλλοι μικρότεροι θόλοι δημιουργούν μια αρμονική και επιβλητική εικόνα. Έτσι οι δύο αυτοί μεγαλοπρεπείς ναοί συναποτελούν ένα μεγαλειώδες και επιβλητικό ιστορικό αρχιτεκτονικό σύνολο, με τους τρούλους και τους μιναρέδες τους να είναι ορατοί από την θάλασσα και τα πλοία τα οποία προσεγγίζουν την Κωνσταντινούπολη.

Μπαίνοντας μέσα, αφού έχουμε αφαιρέσει τα υποδήματα μας και έχοντας τηρήσει την ενδυμασία που απαιτείται, μακρύ παντελόνι για τους άνδρες και καλυμμένο κεφάλι για τις γυναίκες, αντικρίσαμε μια εικόνα μοναδικής ομορφιάς. Μια πανδαισία χρωμάτων, από τα βιτρό των παραθύρων, στα φώτα, στον μεγαλοπρεπή τρούλο και στις χιλιάδες ψηφίδες που κοσμούν τους τοίχους, με το μπλε τους χρώμα να είναι αυτό που δίνει το χαρακτηριστικό όνομα του τζαμιού.

Τα πλακάκια είναι κατασκευασμένα στην πόλη του Iznik, ένα μέρος με φήμη για την κεραμική του τέχνη, προκαλούν μια εντυπωσιακή οπτική εμπειρία όταν ο ήλιος διαπερνά τα παράθυρα.

Ένα άλλο ξεχωριστό χαρακτηριστικό του Μπλε Τζαμιού είναι το μιχράμπ, μια κόγχη που είναι ενσωματωμένη στον τοίχο και δείχνει την κατεύθυνση προς τη Μέκκα.

Κάποιος ο οποίος θα επισκεφθεί το Μπλε Τζαμί δεν πρέπει να χάσει την ευκαιρία να επισκεφθεί επίσης την Αγία Σοφία, τον ιππόδρομο και την Αιγυπτιακή αγορά, μοναδικά αξιοθέατα σε μικρή ακτίνα στην περιοχή Sultanahmet, με εύκολη πρόσβαση μεταξύ τους με τα πόδια και με μέσα μαζικής μεταφοράς.

ΜΥΡΤΩ ΚΑΪΑΦΑ

Πέντε εικοσιτετράωρες υπηρεσίες εκτός έδρας… Σε μεγαλούπολη… Με εφήβους… Με πολλά έξοδα από την τσέπη σου… Ε, όχι και το καλύτερο deal! Γι’ αυτό προθυμία μεγάλη δεν υπάρχει ανάμεσα στους καθηγητές, αλλά κάποιος πρέπει να φανεί γενναίος. Το περιμένουν τα σκασμένα πως και πως, αν και χορτασμένα από εκδρομές τα τελευταία χρόνια με τα διάφορα προγράμματα. Κάθε χρόνο μία ή δύο εκδρομές πολυήμερες εντός ή εκτός Ελλάδας. Ρε εμείς στην ηλικία σας… Άσε, δε θα ξεκινήσω με κλισέ την εκδρομή…

Φτάνω στο σημείο συνάντησης και το άγχος, μου χτυπάει την πόρτα από νωρίς. Η βαλίτσα μου είναι το ένα τρίτο της βαλίτσας του συναδέλφου. Τι ξέχασα; Τι ξέχασα; Α ναι… τη φόρμα γυμναστικής για το καθημερινό περπάτημα στις έξι τα χαράματα, όπως θα μάθω αργότερα… Επιβίβαση στο λεωφορείο, όπου αν και πρωί, συναντώ χαρούμενα ζωντανά πρόσωπα. Αντίθεση που βγάζει μάτι, συγκριτικά με τα καθημερινά σχολικά πρωινά.

Μετά από λίγες ώρες διαδρομή, ένα κόκκινο λαμπάκι στο ταμπλό του λεωφορείου μας κλείνει το μάτι. Το τοπίο είναι παγωμένο, αλλά η μηχανή του λεωφορείου νιώθει πολύ hot στην τοποθεσία Μέτσοβο… Με τα χίλια ζόρια φτάνουμε στο χωριό για να φάμε και να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε. Τα τηλέφωνα από γονείς βροχή. Μα corolla έχουν όλοι και δεν έχουν ακουστά βλάβες και συνεργείο; Ο κύβος ερρίφθη και μετά από άπειρες συνεννοήσεις ένα άλλο πούλμαν, από Θεσσαλονίκη, θα μας παραλάβει.

Έξτρα τρίωρο λοιπόν στο Μέτσοβο. Ελπίζω να καθίσουν όλα σε κάποιο μαγαζί, μη γυρνάνε μέσα στο κρύο. Όπως ελπίζω και σε παγκόσμια ειρήνη, αλλά μεταξύ των δύο μάλλον πιθανότερο το δεύτερο… Φυσιολογικό επακόλουθο η καθυστερημένη άφιξη στη Σαλόνικα το βράδυ και αντί εξόδου για φαγητό, παραγγελία απέξω στο ξενοδοχείο. Κι όμως, 3 ώρες μετά κάποιοι ακόμα πεινούσαν ή απλά θυμήθηκαν ότι πεινάνε… Τα ντελίβερι έκαναν υπερωρίες μέχρι μία τη νύχτα και εμείς τους πορτιέρηδες…

Το επόμενο πρωί ο ξεναγός προσπαθεί να βρει ευήκοα ώτα να περιγράψει τα αξιοθέατα της Θεσσαλονίκης: Ροτόντα, Άγιος Δημήτριος, Λευκός Πύργος, Επταπύργιο. Όχι απαραίτητα με την σειρά επίσκεψης αλλά με την σειρά σπουδαιότητας. Πάντα …υποκειμενικά. Η πρώτη μου επιλογή η Ροτόντα γιατί όλη η ιστορία της Θεσσαλονίκης βρίσκεται σε ένα κυκλικό κτίριο. Δυστυχώς χωρίς να δουν οι μαθητές το εσωτερικό. Ούτε είδαν τις κατακόμβες στον Άγιο Δημήτριο. Θαύμασαν όμως την θέα από το επταπύργιο και τους δόθηκε η ευκαιρία να ικανοποίησαν την άσβεστη ανάγκη τους για insta flex…

Λίγο μετά, ένας πόνος στο στήθος μαθητή, μας πανικοβάλει και στάση στο Γεννηματάς. Ο συνάδελφος θα μείνει με τον μαθητή σχεδόν όλη την ημέρα, κάνοντας δωρεάν εντατικά μαθήματα για το πώς λειτουργεί το ΕΣΥ στην Ελλάδα…

Χωρίς άλλα παρατράγουδα, το βράδυ φτάνει και ώρα για δείπνο σε κατάστημα που σερβίρει και πενιές. Ο υπερβάλλον ενθουσιασμός για χορό στριμώχνει πολλούς στην πίστα, ενώ άλλους τους ανεβάζει στους ώμους συμμαθητών τους να χορεύουν λες και πανηγυρίζουν πρωτάθλημα. Ο Άγιος Δημήτριος βοήθειά μας, μην αναβιώσει η παλιά φήμη της περιοχής και φύγουμε σηκωτοί απ’ τα Λαδάδικα…

Οι πανηγυρισμοί για το πρωτάθλημα συνεχίζονται και την επόμενη ημέρα μέσα σε βάρκα στην Κερκίνη… Ποιον έχουν πολιούχο εκεί να επικαλεστώ; Αν και για επικλήσεις δεν προλαβαίνω, γιατί μια μαθήτρια τους θέλει όλους μαζεμένους στην μια πλευρά της βάρκας για να τους βγάλει φωτογραφία! Η ψυχραιμία μου και η σταθερότητα της βάρκας δοκιμάστηκαν για τα καλά… Μα ποιος τους κάνει Φυσική στο σχολείο;

Άντε να δούμε κοντά στη λίμνη και τους νεροβούβαλους. Η ώρα του cowboy δηλαδή, γιατί ορισμένοι νομίζουν ότι θα τα υιοθετήσουν, η ακόμα χειρότερα θα μάθουν rodeo…

Η τέταρτη μέρα με βρίσκει να την περνάω στο ξενοδοχείο προσέχοντας άρρωστους μαθητές, ενώ οι υπόλοιποι επισκέπτονται τα λουτρά Πόζαρ. (Θα επιστρέψω σε επόμενη ταξιδιωτική προτροπή γι’ αυτά.) Ξεκούραση μεν αλλά και άγχος για την υγεία τους. Μετά από ολοήμερη σκοπιά, που μου θύμισε τα χρόνια στο στρατό,  έφτασε επιτέλους το βράδυ για να βγω ξανά εκτός ξενοδοχείου. Φαγητό και επιστροφή όλοι μαζί πίσω ποδαράτη.

Αλλά γιατί να γυρίσουμε αμέριμνοι, ήσυχοι και κυριλάτοι; Λίγη αδρεναλίνη δεν έβλαψε ποτέ κανέναν… Ένας μαθητής δε χάνει ευκαιρία και πιάνει κουβέντα νυχτιάτικα σε στάση λεωφορείου με έναν άγνωστο! Και τι άγνωστο… Ντυμένος με φόρμα, κρατώντας ποτό σε γυάλινο ποτήρι με παγάκια… Δηλαδή ντάξ… Αίσθηση κινδύνου υπό το μηδέν… ‘Πάμε έχουμε αργήσει’ και τον τραβάω από το μανίκι για να μην χειροδικήσω και ανεβάσει τηλεθέαση το Makedonia TV…

Παρακάτω σταματάω κάποιους άλλους καθώς έβγαιναν από μίνι μάρκετ κρατώντας μισή ντουζίνα αυγά… ‘Τι τα θέλετε;’, ρωτάω. ‘Για το πρωινό, για πρωτεΐνη κύριε’, απαντάνε. Πιο πέρα κι άλλοι κρατώντας αυγά… ‘Για ομελέτα, για πρωτεΐνη κύριε’… Πάμε καλά; Την εθνική ομάδα άρσης βαρών συνοδεύω; Όπως μάθαμε εκ των υστέρων, τα αυγά σερβιρίστηκαν σε παρακείμενο πεζοδρόμιο με συνταγή croque madame. Το ασυγχώρητο λάθος του πεζοδρομίου; Ότι φιλοξενούσε πάνω του πρακτορείο του ΟΠΑΠ που έμεινε μεταξεταστέο στα αποτελέσματα στοιχηματισμού…

Λίγο πριν αφήσουμε το ξενοδοχείο για την επιστροφή, μας ενημερώνουν και για δυο ζημιές στα δωμάτια… Ευτυχώς των 25 ευρώ έκαστη. Ψιλολόγια για τους large μαθητές μου. Μα ποιος τους κάνει Οικονομία στο σχολείο; Προσπαθώ να ‘σώσω’ την μία, επικαλούμενος μαρτυρία μαθητών ότι η καθαρίστρια έριξε το πορτατίφ. Η υπεύθυνη μας δείχνει το πορτατίφ σπασμένο σε δέκα μεριές… Σαν ρομποτάκι με αρθρώσεις είχε γίνει, άνετα θα πρωταγωνιστούσε στα transformers. Θαρρείς θα ζωντάνευε και θα χόρευε. Την ουρά στα σκέλια λοιπόν και επιβίβαση…

Τελευταία περιπέτεια το χιονισμένο τοπίο στη Βάλια Κάλντα, ευτυχώς χωρίς γλιστερά παρατράγουδα, με την προσοχή στο ταμπλώ για κίτρινη ένδειξη.

Απολογισμός: Άπαντες παρόντες αρτιμελείς, 50 ευρώ ζημιά, κλεισμένοι λαιμοί, ελαφρύτεροι κατά μερικές δεκάδες έως εκατοντάδες ευρώ ο καθένας, πολύ ευχαριστημένοι και γεμάτοι. Με δεσμούς πιο σφιχτούς που ανανεώνουν το ραντεβού της εξόρμησης για μετά τις εξετάσεις τους…

Last but not least, η απορία μου… Εσείς θα συνοδεύατε;

ΓΑΒΡΙΗΛ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Η Κωνσταντινούπολη, μια πόλη που φιλοξενεί τον πολιτισμό των δυτικών και ανατολικών κόσμων, αποτελεί έναν συναρπαστικό προορισμό. Εάν σκοπεύετε να επισκεφθείτε αυτήν την μαγευτική πόλη, παρακάτω παρουσιάζονται κάποια αξιοθέατα που πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθείτε.

• Αγία Σοφία

Ξεκινήστε το ταξίδι σας με μια επίσκεψη στην Αγία Σοφία, ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα που χρονολογείται από τον 6ο αιώνα. Αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως εκκλησία, με την άλωση της Πόλης το 1453 μετατράπηκε σε τζαμί, έπειτα σε μουσείο και τώρα λειτουργεί πάλι ως τζαμί. Ο ναός θα σας εκπλήξει με την ομορφιά και την ιστορία του.

• Παλάτι του Τοπ Καπί

Το Παλάτι του Τοπ Καπί, που βρίσκεται κοντά στον Βόσπορο, είναι άλλο ένα στολίδι της πόλης. Αυτό το παλάτι που χτίστηκε τον 15ο αιώνα προσφέρει εκπληκτική θέα. Επισκεφτείτε τα μουσεία που στεγάζει και θαυμάστε τα εκθέματα των παλατιών των Οθωμανών.

• Μπλε Τζαμί

Γνωστό και ως Σουλεϊμάνιε, το Μπλε Τζαμί είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά τζαμιά στον κόσμο. Τα χαρακτηριστικά μπλε κεραμικά πλακάκια τού χάρισαν το όνομά του, ενώ ο εντυπωσιακός του εσωτερικός χώρος θα σας αφήσει άφωνους.

• Παλάτι Ντολμά Μπαχτσέ

Στην άκρη του Βόσπορου, το Παλάτι Ντολμά Μπαχτσέ ξεχωρίζει για την πανέμορφη αρχιτεκτονική του και τον εκπληκτικό του κήπο. Το παλάτι χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία για τους Οθωμανούς σουλτάνους, ενώ παράλληλα συνδυάζει την ευρωπαϊκή νοοτροπία και αρχιτεκτονική.

• Το μεγάλο παζάρι

Για μια αυθεντική εμπειρία, επισκεφτείτε το μεγάλο παζάρι, μια από τις μεγαλύτερες και παλαιότερες κλειστές αγορές στον κόσμο. Εδώ θα βρείτε κοσμήματα, χειροποίητα κεραμικά, φωτιστικά και πολλά άλλα.

Καθώς περπατάτε στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης, θα αισθανθείτε την παλίρροια του παρελθόντος και τη ζωντάνια μιας πόλης που συνδυάζει το παρελθόν με το παρόν. Η Κωνσταντινούπολη αποτελεί μια μοναδική σύνθεση πολιτισμού, και οι παραπάνω προτάσεις αξιοθέατων αντιπροσωπεύουν μόνο ένα μικρό μέρος αυτής της μαγικής εμπειρίας.

Νεκταρία Κανέλλη