- Φανταστείτε ότι στέκεστε στη μέση ενός δωματίου χωρίς παράθυρα, πόρτες ή φώτα. Τι βλέπετε; Λογικά η απάντησή σας είναι τίποτα, γιατί δεν υπάρχει φως. Τώρα φανταστείτε ότι βγάζετε έναν φακό και τον ανάβετε. Το φως του φακού κινείται σε ευθεία γραμμή. Όταν αυτή η δέσμη φωτός χτυπήσει ένα αντικείμενο, το φως ανακλάται από αυτό το αντικείμενο και εισέρχεται στα μάτια σας, επιτρέποντάς σας να βλέπετε ό,τι βρίσκεται μέσα στο δωμάτιο. Όλο το φως συμπεριφέρεται ακριβώς όπως αυτός ο φακός – ταξιδεύει σε ευθεία γραμμή. Όμως, το φως ανακλάται επίσης από τα αντικείμενα, γεγονός που μας επιτρέπει να βλέπουμε και να φωτογραφίζουμε αντικείμενα. Όταν το φως ανακλάται από ένα αντικείμενο, συνεχίζει να ταξιδεύει σε ευθεία γραμμή, αλλά ανακλάται πίσω με την ίδια γωνία με την οποία εισέρχεται.
- Αυτό σημαίνει ότι οι ακτίνες φωτός ουσιαστικά αναπηδούν παντού και προς όλες τις διαφορετικές κατευθύνσεις. Η πρώτη κάμερα ήταν ουσιαστικά ένα δωμάτιο με μια μικρή τρύπα σε ένα τοίχο. Το φως θα περνούσε μέσα από αυτή την τρύπα, και αφού αντανακλάται σε ευθείες γραμμές, η εικόνα θα προβαλλόταν στον απέναντι τοίχο, ανάποδα. Παρόλο που συσκευές όπως αυτή υπήρχαν πολύ πριν από την πραγματική φωτογραφία, η φωτογραφία γεννήθηκε μόνο όταν κάποιος αποφάσισε να τοποθετήσει υλικό ευαίσθητο στο φως στο πίσω μέρος του δωματίου. Όταν το φως έπεφτε πάνω στο υλικό, το οποίο κατά τη διάρκεια της ιστορίας της φωτογραφίας αποτελούνταν από γυαλί μέχρι χαρτί, τα χημικά αντιδρούσαν στο φως, χαράσσοντας μια εικόνα στην επιφάνεια.
Η Πρώτη Κάμερα
