Η Ειρεσιώνη ήταν ένα κλαδί ελιάς, που τα παιδιά έκοβαν από το δέντρο, το στόλιζαν με άσπρες και κόκκινες κορδέλες, που συμβόλιζαν οι κόκκινες το αίμα των ανθρώπων, ενώ οι λευκές το αίμα των θεών, τον ιχώρα και προσθέτοντας επάνω του καρύδια, αμύγδαλα, σύκα, δημητριακά και επίσης φιάλες με λάδι και μέλι, το περιέφεραν στους δρόμους τραγουδώντας τις «καλένδες» τα σημερινά κάλαντα.
Το κλαδί το κρατούσαν παιδιά αμφιθαλή, δηλαδή αυτά που έχουν και τους δύο γονείς από τον ίδιο γάμο. Τα κάλαντα τα τραγουδούσαν κατά το μήνα Πυανεψιώνα, δηλαδή από 14 Οκτωβρίου μέχρι 12 Νοεμβρίου. Οι νοικοκύρηδες των σπιτιών, όταν τους έλεγαν τα κάλαντα, έδιναν στα παιδιά φιλοδώρημα.
Την Ειρεσιώνη, όταν τελείωναν τα κάλαντα την κρεμούσαν στην εξώπορτα του σπιτιού τους για καλοτυχία και την έκαιγαν την επόμενη χρονιά, που έφτιαχναν καινούργια.
Η Ειρεσιώνη έχει τις ρίζες της σύμφωνα με το μύθο στο Θησέα, που υποσχέθηκε στο Θεό Απόλλωνα να του προσφέρει θυσία με καρπούς, αν καταφέρει να νικήσει το Μινώταυρο.
Εκπληρώνοντας λοιπόν την υπόσχεση του καθιέρωσε το έθιμο της Ειρεσιώνης.
Το έθιμο αυτό το μετέδωσαν οι Έλληνες και σε άλλους λαούς, που άρχισαν να στολίζουν κλαδιά δέντρων, που ευδοκιμούσαν στην περιοχή τους.
Το έθιμο καταργήθηκε με την επικράτηση του χριστιανισμού, αλλά επανήλθε ως αντιδάνειο από τους Γερμανούς την εποχή του Όθωνα. Αυτός στόλισε για πρώτη φορά δέντρο στο Ναύπλιο, την πρωτεύουσα της Ελλάδος.
Έτσι έχουμε ένα έθιμο αρχαίο, που είχε εξαχθεί και έγινε επανεισαγωγή του αρκετά χρόνια αργότερα και διαρκεί μέχρι σήμερα, έχοντας εκτοπίσει κυριολεκτικά το στολισμένο καραβάκι, που είχε επικρατήσει παλιότερα στην Ελλάδα.
