Την Τρίτη 21 Μαρτίου 2023 βρεθήκαμε στο Μεγάλο Αρσενάλι (ΚΑΜ) για τη βράβευση των μαθητών και μαθητριών που διακρίθηκαν στον 39ο Παγκρήτιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό. Ανάμεσά τους, στην κατηγορία των ενήλικων μαθητών, ήταν η εκπαιδευόμενη του Β΄ κύκλου του ΣΔΕ Χανίων Χρυσή Μπρεδολόγου (β΄ βραβείο) αλλά και δύο απόφοιτες του σχολείου μας, η κ. Έφη Δασκαλάκη (α΄ βραβείο) και η κ. Ελένη Ζαχαριουδάκη (έπαινος) που πλέον φοιτούν στο Εσπερινό ΕΠΑΛ. Και οι τρεις έχουν βραβευτεί ξανά σε προηγούμενο διαγωνισμό. Τις συγχαρήκαμε εγκάρδια και κουβεντιάσαμε μαζί τους για την εμπειρία τους.
Πώς νιώθετε για τη βράβευσή σας;
Χρυσή: Θα είμαι ειλικρινής και την πρώτη φορά και σήμερα, εκτός από την τεράστια χαρά και τη μεγάλη τιμή που νιώθω, ήταν έκπληξη για μένα να διακριθώ.
Κ. Έφη: Η χαρά μου δεν περιγράφεται με λόγια! Είναι η τέταρτη φορά που βραβεύομαι, τρεις φορές με το πρώτο βραβείο και μία με έπαινο! Είμαι πολύ χαρούμενη!
Ποια η σχέση σας με τη γραφή;
Χρυσή: Γενικά το έχω με τον λόγο. Συνέβαλε και το γεγονός ότι είμαι μεγάλη και πρόλαβα τα γράμματα, έγραφα σε συγγενείς και φίλες μου πολλές σελίδες, κάναμε τα αστεία μας αλλά και τα σοβαρά μας. Μου έλεγαν ότι γράφω χαριτωμένα και ότι κάποτε πρέπει να το εξελίξω. Έτσι ξεκίνησα να γράφω. Δεν μπορώ να καταλάβω αν έχω κάτι το καλλιτεχνικό στο γράψιμο, απλώς γράφω τις σκέψεις μου.
Κ. Έφη: Εγώ έγραφα μακροσκελείς εκθέσεις στο Δημοτικό που πήγαινα πριν από 50 χρόνια, μάλιστα η μαμά μου με έλεγε παραμυθού. Αλλά πάντα οι εκθέσεις μου είχαν πολλά κόκκινα αστέρια, ήταν τελείως ανορθόγραφες! Τώρα διαβάζοντας αυτά που γράφω όλοι μου λένε ότι τους ταξιδεύω. Γιατί όταν γράφω επεξεργάζομαι την ιστορία στο μυαλό μου και τη σκηνοθετώ όπως θέλω κι αυτό βγαίνει στο χαρτί.
Κ. Ελένη: Στο ΣΔΕ με αφορμή ένα κείμενο για την επιστροφή στα θρανία, που άρεσε πολύ και δημοσιεύτηκε στα Χανιώτικα νέα, μου μπήκε το μικρόβιο της γραφής. Παλιότερα έγραφα μαντινάδες, μετά κείμενα-εργασίες στο σχολείο. Το γράψιμο για μένα τελικά είναι ψυχοθεραπεία, είναι μια κραυγή, μια γραπτή κραυγή. Δε μιλάμε καμιά φορά με τον εαυτό μας ή με μια φίλη μας; Έτσι γράφω.
Πώς πήρατε μέρος στον Παγκρήτιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό;
Και οι τρεις αναγνώρισαν ότι ήταν η φιλόλογος τους, η κ. Γαλημιτάκη Σμαράγδη, που τους παρακινούσε να γράφουν κείμενα και να συμμετέχουν στον διαγωνισμό. Μάλιστα η κ. Ελένη τη χαρακτήρισε μέντορά της! Αξίζει να σημειωθεί ότι κάθε φορά που συμμετείχαν στον διαγωνισμό βραβεύονταν!
Ποιο είναι το περιεχόμενο των κειμένων σας;
Χρυσή: Και τα δύο κείμενα αφορούν στην εργασία. Το πρώτο είναι για την περυσινή μου εργασία σε ένα συσκευαστήριο πορτοκαλιών. Και το φετινό επίσης αναφέρεται στην εργασία, όταν κάποιος είναι σε μεγάλη ηλικία είναι δύσκολο να βρει δουλειά χωρίς προσόντα και πτυχία.
Κ. Έφη: Αρχικά στο μάθημα της Γλώσσας στο σχολείο έγραψα για το χωριό του άντρα μου, τον Ασφεντιλέ, ένα χωριό ξεχασμένο κι από τον Θεό αλλά με φανταστική θέα στο Λυβικό πέλαγος. Το πρώτο κείμενο που βραβεύτηκε ήταν για τους Μικρασιάτες με βιώματα από τη γιαγιά μου αλλά και μυθοπλασία. Το δεύτερο ήταν για την παλιά μου γειτονιά, την Σπλάντζια, όπου έζησα μέχρι τα 7 μου χρόνια. Το επόμενο ήταν πάλι για το χωριό γιατί εκεί έχω τις πιο πολλές μου αναμνήσεις και βιώματα. Και το τελευταίο βασίζεται σε δύο διαφορετικές αληθινές ιστορίες, που τη μία μου την είχε διηγηθεί η πεθερά μου και την άλλη η μάνα μου.
Κ. Ελένη: Το περυσινό μου κείμενο αναφέρεται στην Τουρκοκρατία και την απελευθέρωση της Κρήτης. Το έγραψα με αφορμή ένα πρότζεκτ που κάναμε στο ΣΔΕ και σκέφτομαι να το συνεχίσω, να το κάνω βιβλίο. Τα άλλα δύο κείμενα είναι βιωματικά.
Διαβάζοντας τα παραπάνω τι να προσθέσουμε για τη Χρυσή, την κ. Έφη και την κ. Ελένη; Τις θαυμάζουμε και μια και είμαστε πρωτάκια στο ΣΔΕ τις έχουμε ως πρότυπά μας! Και βέβαια τους ευχόμαστε ό,τι καλύτερο στο σχολείο και στη ζωή τους!
Βάγια Σταυρούλα
Μαυρεδάκη Θεοδώρα
Τσαγκαράκης Αριστείδης
Σχολινάκης Κώστας
Επιμέλεια:
Βογιατζή Χριστίνα
Ράος Τάσος
