Πριν από την επινόηση και τη χρησιμοποίηση της τυπογραφίας, τα βιβλία ήταν λίγα και σπάνια, γιατί ήταν χειρόγραφα. Η παραγωγή ενός βιβλίου με την αντιγραφή απαιτούσε πολύ χρόνο και η αγορά του πολλά χρήματα.
Τον 15ο αιώνα ο Γερμανός αργυροχόος Ιωάννης Γουτεμβέργιος επινόησε μέθοδο τυπογραφίας με κινητά μεταλλικά στοιχεία (γράμματα) και τρόπο κατασκευής τους σε μεγάλες ποσότητες.
Η Βίβλος σε λατινική γλώσσα ήταν το πρώτο έντυπο βιβλίο στην Ευρώπη. Τυπώθηκε το 1455 από τον Γουτεμβέργιο και έμοιαζε πολύ με τα χειρόγραφα βιβλία.
Μέσα στα επόμενα 100 χρόνια ιδρύθηκαν πολλά τυπογραφεία και κέντρα επεξεργασίας χαρτιού. Οι τυπογράφοι έπαιρναν από ειδικές θήκες (κάσες) ένα ένα τα μεταλλικά στοιχεία και τα έβαζαν στη σειρά για να φτιάξουν τις λέξεις, τις αράδες τις παραγράφους κάθε σελίδας. Κάθε σελίδα, αφού την περνούσαν με μελάνι, την τύπωναν στο χαρτί με τη βοήθεια ενός χειροκίνητου πιεστηρίου. Τα βιβλία τα τύπωναν σε πολλά αντίτυπα κι έτσι μπορούσαν να φτάσουν σε πολλούς ανθρώπους.
Η κυκλοφορία έντυπων βιβλίων σε πολλά αντίτυπα βοήθησε στη διάδοση των νέων ιδεών της Αναγέννησης, που εστίαζαν το ενδιαφέρον τους στον άνθρωπο και συνδέθηκαν με τη μελέτη αρχαίων ελληνικών και ρωμαϊκών κειμένων και με την ανάπτυξη των γραμμάτων, των τεχνών και της επιστήμης.
(Ανοίγοντας αυτόν τον υπερσύνδεσμο, μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα video σχετικά με τον Γουτεμβέργιο και την επινόηση της τυπογραφίας από αυτόν).
