Κινηματογράφος ΑΠΟΛΛΩΝ
Η Κατερίνα και η Αθηνά Ελαιοτριβάρη μιλούν για τον κλειστό πλέον κινηματογράφο των γονιών τους. Θυμούνται, συγκινούνται, νοσταλγούν. Τις ευχαριστούμε πολύ που μας έκαναν κοινωνούς των συναισθημάτων τους.
Ταξιδευτές
Ασήμαντες; μικρές ιστορίες…
… και τώρα τι;
Ο κινηματογράφος ΑΠΟΛΛΩΝ αποτελούσε ένα από τα κυριότερα μέρη ψυχαγωγίας όχι μόνο των κατοίκων της Ερέτριας αλλά και των παραθεριστών. Πήρε το όνομά του, όπως και η ποδοσφαιρική ομάδα, από τον ναό του Απόλλωνα που είχε βρεθεί στην Ερέτρια.
Λειτούργησε σαν υπαίθριος κινηματογράφος από τον παππού μας Βασίλειο Γούναρη και τον ανέλαβε οι γονείς μας από το 1955 μέχρι το 1995.
Ο πατέρας μας Γεώργιος Ελαιοτριβάρης μαζί με την μητέρα μας Μαρία Γούναρη Ελαιοτριβάρη, έχτισαν το οίκημα και εργάστηκαν με αγάπη από την πρώτη μέρα της λειτουργίας του μέχρι και την τελευταία.
Για εμάς δεν ήταν μια απλή οικογενειακή επιχείρηση που αναγκαζόμασταν να εργαζόμαστε σ” αυτή αλλά ήταν το σπίτι μας, το μέρος που υποδεχόμασταν τους φίλους, τους συγγενείς, τους συγχωριανούς μας.
Η μητέρα μας καθισμένη στο ταμείο καλωσόριζε όλο τον κόσμο πάντα με το χαμόγελο.
Θυμόμαστε πολλούς ανθρώπους με τα παιδιά τους, εφήβους να συναντούν τους φίλους και συμμαθητές ακόμα και ηλικιωμένους που αναζητούσαν λίγες ώρες διασκέδασης.
Πολλές σχέσεις ξεκίνησαν στο χώρο του κινηματογράφου όπου εξελίχθηκαν σε γάμους με παιδιά και εγγόνια.
Ο πατέρας μας βρισκόταν κυρίως στη καμπίνα και ετοίμαζε την ταινία πάνω στη μηχανή για την προβολή του φιλμ.
Ήταν ένας πολύ γενναιόδωρος άνθρωπος που διέθετε αφιλοκερδώς την αίθουσα όχι μόνο για σχολικές γιορτές και σχολικές θεατρικές παραστάσεις αλλά και σε ομάδες συλλογών και σωματείων εργοστασίων της περιοχής όπως TEΜΠΟ και SELMAN.
Χαρακτηριστικά θυμόμαστε τις γιορτές της 25ης Μαρτίου με την αίθουσα γεμάτη γονείς, παιδιά, γιαγιάδες, παππούδες, δάσκαλοι και καθηγητές και στην σκηνή οι μαθητές ντυμένοι τσολιάδες τ” αγόρια, βλαχοπούλες και Αμαλίες τα κορίτσια ν” απαγγέλουν ποιήματα και να χορεύουν παραδοσιακούς χορούς. Ακόμα στην γιορτή του Πολυτεχνείου, στις 17 Νοεμβρίου, πρόβαλε ταινία με ντοκουμέντα αφιερωμένη στην επέτειο αυτή δωρεάν για όλα τα παιδιά του σχολείου.
Επίσης, σπουδαίοι ηθοποιοί, μεγάλοι θεατράνθρωποι όπως: Νίκος Σταυρίδης, Μίμης Φωτόπουλος, Κώστας Βουτσάς, Μάρθα Καραγιάννη, Νίκος Βασταρδής, Κάτια Δανδουλάκη, Σπύρος Καλογήρου Ευαγγελία Σαμιωτάκη, καθώς και ηθοποιοί του’80 όπως Μαίρη Βιδάλη, Τέτα Κωνσταντά, Σοφία Αλιμπέρτη, Νίκος Παπαδόπουλος και πολλοί άλλοι που έδωσαν υπέροχες παραστάσεις και διασκέδασαν τον κόσμο. Επιπλέον έγιναν και φανταστικά σόου με ταχυδακτυλουργούς όπως και μουσικές παραστάσεις με σπουδαίους τραγουδιστές όπως η Χαρούλα Λαμπράκη.
Ο κινηματογράφος ήταν ένα κτίριο 450τ.μ που αποτελούνταν από 4 μέρη. Στον εξωτερικό χώρο βρίσκονταν τα ταμπλό με τις φωτογραφίες από τις ταινίες που θα παίζονταν. Επίσης ταμπλό υπήρχαν και σε άλλα τρία κεντρικά σημεία της Ερέτριας.
Μπαίνοντας στο εσωτερικό χώρο ήταν το ταμείο και το μπαρ (φουαγιέ) και οι τουαλέτες. Δυο μεγάλες πόρτες οδηγούσαν στην κύρια αίθουσα με 480 καθίσματα, δύο διαδρόμους και στο τέλος ήταν η οθόνη και από κάτω μια μεγάλη υπερυψωμένη σκηνή για θέατρα και παραστάσεις.
Επειδή η επιχείρηση έπρεπε να δουλεύει και το καλοκαίρι, καθώς η Ερέτρια ήταν και είναι ένα υπέροχο τουριστικό θέρετρο, ο πατέρας μας έφτιαξε το κτίριο έτσι ώστε να ανοίγουν τα πλαϊνά τεράστια παράθυρα και η στέγη. Το να βλέπει ο κόσμος τη στέγη να ανοίγει ήταν ένα όμορφο θέαμα, καινοτόμο και πρωτοποριακό που μέχρι και σήμερα μπορεί να μην υπάρχει άλλο σε όλη την Ελλάδα.
Δίπλα από τη μια κύρια είσοδο υπήρχε η σκάλα που οδηγούσε στους δύο εξώστες δεξιά και αριστερά, με καθίσματα και στην καμπίνα του κινηματογράφου η οποία ήταν πάντα ανοιχτή για όλους τους ανθρώπους που εκδήλωναν ενδιαφέρον για να μάθουν πως παίζονταν η ταινία. Μια τεχνική που σήμερα δεν χρησιμοποιείται.
Μπορεί να σας φαίνεται περίεργο όμως όλες αυτές οι εκπληκτικές αναμνήσεις, τα απλά όμως θαυμάσια παιδικά και νεανικά μας χρόνια που ήταν συναπτόμαστε με τον κινηματογράφο και που μας προκαλούν όμορφα και ευχάριστα συναισθήματα δεν βρίσκονται μόνο στις δικές μας καρδιές αλλά και στις καρδιές και στο μυαλό όλων των ανθρώπων που πέρασαν υπέροχες στιγμές και κρατάνε σαν φυλαχτό όλες τις αναμνήσεις τους. Γιατί κανείς και τίποτα δεν πεθαίνει όταν ζει και υπάρχει στην ψυχή και στην σκέψη μας.
ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ «ΑΠΟΛΛΩΝ» (γυμνάσιο Ερέτριας)
ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΙ ΤΗ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ ΜΑΣ ΕΚΠΟΜΠΗ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΚΑΙ ΑΘΗΝΑΣ ΕΛΑΙΟΤΡΙΒΑΡΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ «ΑΠΟΛΛΩΝ»
ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ
